:: รับได้ไหม ::

เธอจะรับได้ไหม
หากสิ่งที่คิดไว้ไม่เป็นอย่างที่ฝัน
จะรับได้หรือเปล่าว่าความจริงกับสิ่งที่หวังอาจต่างกัน
ถึงวันนั้นเธอจะยังเหมือนเดิมไหมคนดี
วันนี้...ภาพความฝันยังคงแจ่มชัดในใจ
หากเวลาผ่านไป..เมื่อความจริงเข้ามาแทนที่
อาจไม่ดีพร้อม...และงดงามเหมือนฝันที่เคยมี
ยังมั่นใจไหมว่าความรู้สึกดีๆจะคงเดิมอยู่อย่างนั้น
เพราะเส้นทางชีวิตของเรายังยาวไกล
และไม่มีสิ่งใดที่จะไม่แปรผัน
แต่หากเธอพร้อมฉันก็พร้อมจะยอมรับมัน
เพื่อก้าวเดินไปด้วยกันบนเส้นทางของเรา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

นางสาวใบไม้ 7 มิ.ย. 2548 13:28 น. - ID 76995

1164

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/76995 ที่มา: นางสาวใบไม้

comments powered by Disqus

พี่พุดไพร

7 มิถุนายน 2548 15:11 น. - comment id 476377


มายืนยันหนักแน่นว่ารับได้ค่ะ
กับภาพสาวสวยผมยาวในโซฟาเขียว
กับเรียวใจคงละมุนดั่งชื่อ*นางสาวใบไม้*

ด้วยรักนะคะ

เมกกะ

7 มิถุนายน 2548 15:29 น. - comment id 476386


แว้วน้องอ้อรับเพ่เมกได้ป่ะอ่ะ คิกๆ 

พี่เมกรับน้องอ้อได้น๊า  แต่น้ำหนักห้ามเกิน  70 กก. นะ ฮิๆๆๆ   
+-*-+  +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+

อัลมิตรา

7 มิถุนายน 2548 15:39 น. - comment id 476394

ตอนถาม น่าจะนั่งชิดอีกนิดนะคะ 

นั่งห่างกันจัง .. เดี๋ยวจะไม่ได้ยิน น๊า ..

แก้วประเสริฐ

7 มิถุนายน 2548 18:45 น. - comment id 476411

   อืมม....ช่างเป็นคำถามที่กึ่งถามกึ่งบังคับ คาดคั้นเสียจริงๆ โดยถ้าหากไม่พร้อมสถานะการณ์  แล้วเขาบอกว่ารับได้แต่คนถามละจะรับได้ไหม หากเขาย้อนมาจะทำอย่างไร ?  แก้วประเสริฐ.

บินเดี่ยวหมื่นลี้

7 มิถุนายน 2548 16:06 น. - comment id 476451

รับได้ไหม...???...คำถามที่น่าค้นหาคำตอบนะครับ....

***แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ

เจ้าหญิงพักรบ

7 มิถุนายน 2548 19:52 น. - comment id 476640

ความรักต้องยอมรับได้ในความเป็นตัวชองตัวเองของคนที่เรารักค่ะ ถึงจะอยู่กันอย่างมีความสุข

ผู้หญิงไร้เงา

7 มิถุนายน 2548 22:55 น. - comment id 476740

ฉันไม่เคยตั้งสมมุติฐาน
ว่าคนที่มาร่วมใช้ชีวิตตลอดกาลจะต้องเป็นอย่างนี้อย่างนั้น
แค่ห่วงใยห่วงหาและมีค่าสำหรับกันและกัน
ก็เพียงพอสำหรับฉันตลอดทุกวันเวลา

รับได้ทุกอย่างค่ะ อิอิ

แอ็ปเปิ้ล

8 มิถุนายน 2548 08:17 น. - comment id 476807

  เราอาจมองไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลง
ในวันที่พระอาทิตย์อ่อนแรง...จากการทอแสงในทุกยามเช้า
ดาวบางดวงอาจหล่นหายไป..จากปลายฟ้าที่เรามองในมุมเก่า
อักษรบางตัวอาจเลือนลาง...และจางไปจากเรื่องเล่าในนิทาน

ครั้งหนึ่ง..ฉันคิดว่าความเปลี่ยนแปลงคือสิ่งที่ห่างไกล
แต่แท้จริงนั้นแสนใกล้...เหมือนสายลมที่พัดผ่าน
เราอาจสัมผัสความสุขใน 1 นาที ที่หลับตา และตื่นขึ้นมาพบกับความร้าวราน
เหมือนความรักที่กอบเก็บมายาวนาน เพียงเสี้ยงนาที อาจเป็นตลอดกาลของการจากลา

ไม่มีอะไรผ่านเข้ามาแล้วจะไม่พ้นไปคะ...
หากถึงวันหนึ่ง เชื่อว่าเราก็คงต้องรับให้ได้
มาเป็นกำลังใจให้พี่ใบไม้ นะคะ คิดถึง ๆๆๆ