หาด ทราย............. สายลม ................... แสงแดด..................... . ท้องฟ้าสีคราม .................. ชายหาด เงียบๆๆๆ.................... กับเสียง ร้องให้ของหัวใจ.................. เหงา .............. เหงา .................. เหงา ..........อะไรอย่างนี้ นะ นั่งมอง มองและมอง ไป ที่ปลายฟ้า นั่น........... ไกลออกไปจาก ที่ฉันนั่งมอง ไม่รู้กี่ลี้ กี่หลา รู้แต่ว่า จากภาพ ที่ปลายฟ้า ใส ๆๆ ที่ฉันนั่งมอง ทุก ๆ อนู ของภาพ ที่ฉันเห็น มันเป็นความคิดถึง แปะ เต็มไป หมด ไม่มีที่ว่างเลย........ เวลานี้ ทำไม ทำไม พร่า และ มัว จนมองไม่เห็น............ น้ำตาที่ไหล ออกมา ...........มันออกจาก หัวใจ ที่ร้าวรอน คิดถึงมากไป ไหม ? นั่งรอ และรอ เธอ ที่ตรงนี้ นานและนาน... จนไม่รู้ว่านานแค่ไหน ......... รอ และรอ ............ ดาหลา & ปะการัง ๔ มิถุนายน ๒๕๔๘ กับวันเหงา ๆ ที่หาด ขาว ๆ นั่น
4 มิถุนายน 2548 13:39 น. - comment id 475056
ummm ไปทำงานทำการก็อย่างนั้นแหละค่ะ ต้องทำใจนะคะ ทิกิ
4 มิถุนายน 2548 13:45 น. - comment id 475059
อิอิ..เหงาละซิ..เอ๊าให้ยืมปีกบินไปนะ..แต่ว่าจะเอาปีกของการบินไทยหรือแอร์เอเชียหละ..หรือจะนกแอร์....เหงาๆก็ไปเดินสวนบวกหาดดิไม่งั้นก็ไปใส่ขันดอกที่วัดเจดีย์หลวง..แต่อย่าเอาหวานใจไปนะ..เพราะที่ผ่านมาเห็นหลายคู่แล้วไปด้วยกันเมื่อไหร่..เลิกทุกราย..อิอิ...ไปหละ
4 มิถุนายน 2548 13:51 น. - comment id 475063
ท่านบิน ฯ บินไป กะบีก แอร์ กะนก ที่รักคุณเท่าฟ้า ............. ผลที่ได้กลับมา มัน เป็น โรคนี้ อ่ะ ......... เหงา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
4 มิถุนายน 2548 14:18 น. - comment id 475082
มาบอกว่าคิดถึงเสมอนะคนดี วันนี้คงจะมาช่วยแก้เหงา แต่ก้อยู่ได้ไม่นานเนาว์ เพราะเวลาของเรามีน้อยไป ไม่เหงานะจ๊ะดาหลาฯแก้วนีดามาอยู่ใกล้ๆๆใจแล้วจ้าๆๆๆ
4 มิถุนายน 2548 14:43 น. - comment id 475085
เหงา สิ เมือ่วาน ไม่รู้จะไปไหนเลย นะ รอ อยู่ที่ดอนเมือง