..๏ ยามข้างแรมแสงจันทร์พลันดับหาย คืนเพ็ญฉายทอภาพฉาบรังสี กระต่ายจ้อยเหม่อหาทุกนาที หวังไมตรีจากสรวงร่วงสู่ดิน เฝ้าพร่ำเพ้อรำพันจันทร์เจ้าเอ๋ย ..อย่าเมินเฉยเวทนาข้าฯสูญสิ้น ขอเพียงเศษเสี้ยวในใจยุพิน สมานรักที่พังภินท์พลิกวิญญ์คืน.. จันทร์เจ้าตอบกลับไปด้วยใจช้ำ ..เราฤๅทำแสร้งใครให้ขมขื่น เจ้าหลงรูปจูบเงาเมาตามืน ใช่เราขืนขู่เจ้าให้เฝ้ามอง.. เพราะเดือนเด่นงามสง่าบนฟ้ากว้าง กลับเคว้งคว้างแม้มากมายหลายคนจ้อง ทั้งประกายดวงดาวพราวประคอง แต่แสงจันทร์ที่ส่องใช่ของตัว จงปลดโศกให้หายกระต่ายจ้อย การรอคอยแสงริบหรี่ที่สลัว อาจสมปองสมใจได้พันพัว ดีกว่ามัวรอจันทร์...ฝันไม่จริง ๚ะ๛
อัลมิตรา 2 มิ.ย. 2548 12:18 น. - ID 76784 
1379
22
0
3 มิถุนายน 2548 09:44 น. - comment id 473849
คุณถนนสายเก่า ฯ.. ไว้ร้องเพลงก้อนหินละเมอให้ฟังบ้างนะคะ จอมอสูร ฯ .. อาจเหลือศูนย์ นะคะ คุณผู้ชายคนเดิม .. ค่ะ ต้องลงมือจึงจะรู้ว่า มันเป็นไปได้ค่ะ คุณภาวิดา .. กลอนพามาแนบใจค่ะ :) คุณแก้วประเสริฐ .. กระต่ายหมายจันทร์ ว่าสักวันจะร่วงลงมา .. คุณผู้หญิงไร้เงา .. ขอบคุณมากค่ะ คุณร้อยฝัน .. จันทร์ก็อยู่ที่เดิมทุกคืน แต่บางคืน บางใครมองไม่เห็นจันทร์ค่ะ คุณดาวอังคาร .. เขาว่ากันว่า กลัวอย่างไรจะได้อย่างนั้นน๊า คุณใบบอนแก้ว .. เมื่อไม่กล้า แล้วจะคว้าได้หรือคะ :) คุณเมจิคเชี่ยน .. ตอนจัดลำดับชายเจ้าชู้ ก็ชะเง้อมองหาคุณนะ รอดหวุดหวิดเชียวนะคะ :)
2 มิถุนายน 2548 23:14 น. - comment id 473865
เพียงรอยรูปโค้งเว้าเขาหลืบหลุม เงาตะคุ่มหักเหแสงแปลงภาพเหมือน ดูงามสมกลมจันทรามิลาเลือน หญิงใดเอื้อนเอ่ยอ้างอยากอย่างจันทร์ หน้าคงหลุมปรุประขละสิวเขลอะ หน้าคงเลอะฝุ่นร้างทางสวรรค์ จงพินิจคิดใหม่ได้นงคราญ จงอย่าฝันหน้าอย่างจันทร์ฉันล่ะกลัว มาป่วนนิโหน่ย โฮะ ๆ ๆ ๆ
2 มิถุนายน 2548 12:52 น. - comment id 474073
อยากเรียงร้อยเป็นถ้อยคำสดับแก้ แต่ยอมแพ้กลอนซึ้งเป็นไหนไหน หลับตาเคลิ้มมองเห็นแสงจันทร์ไกล ต้องขอไปยืนดูคู่ดวงดาว....
2 มิถุนายน 2548 12:59 น. - comment id 474082
ยังไง กระต่าย ก็อยู่ในดวงจันทร์ อยู่ด้วยกันต้องคุยกัน เดี๋ยวเหงา
2 มิถุนายน 2548 13:05 น. - comment id 474086
มาเยี่ยมค่ะ...ไม่ลืมกำลังใจเอามาฝากเยอะแยะเลยนะ....
2 มิถุนายน 2548 13:17 น. - comment id 474090
...๐ยลแสงโสมโลมไล้หมู่พรายพฤกษ์ ยามดื่นดึกนึกฝัน..ยังมั่นหวัง ยืนไหวหวั่นครั่นคร้าม..ถึงความหลัง รินรื้นหลั่งพรั่งพรูอยู่เดียวดาย ...๐แม้นคืนวันผันผ่านเลยกาลล่วง ยังติดบ่วงห้วงภักดิ์ถึงรักสาย จ่อมจับเจ่าเร่าร้อนมิผ่อนคลาย จิตเจียนวายหายลับไปกับจันทร์
2 มิถุนายน 2548 13:57 น. - comment id 474101
มิเจียมตนทนฝืนยืนเทียมฟ้า หมายดาราเอื้อมจันทร์อันไสว ค่าเพียงดินอาจหาญคิดการณ์ไกล สิ่งที่ได้คว้าเงาจึงเศร้าตรม กระต่ายน้อยหมายปองครองจันทร์เจ้า เมียงมองเฝ้าหวังฝันอันสุขสม แต่สุดท้ายว่างเปล่าร้าวระทม ได้เพียงลมชมแสงนวล..ชวนเวทนา..
2 มิถุนายน 2548 14:40 น. - comment id 474126
ที่ใดมีรักมักพบทุกข์ ไร้สุขมีทุกข์กันทั่วหน้า หากจะปลงทุกข์ลงจากตา มองดูพระธรรมล้ำค่ามาครอง หนึ่งแรงใจส่งมาให้กับอิมจ๊ะ........
2 มิถุนายน 2548 14:44 น. - comment id 474129
แม้จันทร์ นั้นจะไม่ใช่ของเราคนเดียว แต่อย่างน้อย ในเสี้ยวหนึ่งของแสงจันทร์ ก็ยังสาดแสงมาต้องใจ ของกระต่ายน้อยตัวนี้อยู่บ้าง แค่นี้ก็เป็นสุขใจแล้ว...............(อยากอ๊วก ให้กับคำพูดตัวเองจัง)
2 มิถุนายน 2548 15:06 น. - comment id 474143
คุณพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร .. ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ ค่ะ ขอเขียนกลอนเรียงร้อยตอบถ้อยแก้ เพื่อตีแผ่ความนัยด้วยใจขม จันทร์ฤๅสวยเลอค่าคราใครชม คำลอยลมอาจเกินจริงเขาอิงกัน คุณซีซ่าส์ .. ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เงากระต่ายทาบบนจันทร์ เงาจันทร์อยู่ในใจกระต่าย คุณทำมะชาด .. ขอบคุณมากค่ะ จอมอสูร ฯ.. แสงโสมที่ส่องไล้ในไพรพฤกษ์ หากท่านตรึกตรองไปนัยความแจ้ง จันทร์ฤๅจะสามารถบังอาจแปลง เปล่งสีแสงตระการตาสู่หล้างาม ทุกทุกคืนยืนยันบนชั้นฟ้า หลากสายตามองอยู่ทุกผู้ถาม ไยข้างแรมจันทร์ดับลับนิยาม และวับวามยามเพ็ญดูเด่นดี เพราะรังสีรังสิมันตุ์กระนั้นเอื้อ ทอแสงเผื่อสะท้อนจับขับราศี เสกก้อนหินให้ศักดิ์สิทธิ์ด้วยฤทธี ทาบมวลสีเรืองรองดั่งทองทา เหตุใดจึงหลงใหลกันไปทั่ว แล้วหลอกตัวหลอกใจใคร่เสน่หา หารู้ไม่ดวงจันทร์นั่นมายา ยังอุตสาห์พร่ำเพ้อเก้อทุกคืน คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. จำใจไกลจากเจ้า....................คำหอม จำจากพรากแม่พยอม.............ห่างแล้ว จำลาหากจิตยอม.....................ยังอยู่ จำสนิทแนบขวัญแก้ว.............บ่เร้นเลือนหาย ฯ คุณแก้วนิดา .. มูลเหตุกงกรรมนำซัด ยากขจัดปลดเปลื้องเรื่องหาย ยินยอมจนว่าชีวาวาย พร้อมถวายหัวใจให้พระธรรม นายเมา ..และแล้วพระจันทร์ก็เลยเศร้า .. เฮ้ย นายเมา ไปอ๊วกรดพี่จึ๋งเค้าทำมาย ..
2 มิถุนายน 2548 15:23 น. - comment id 474164
กลอนนี้อ่อนไหวมากเลยค่ะพี่อิม อ่านแล้วนึกถึงเพลง...ก้อนหินละเมอ ซึ้ง...
2 มิถุนายน 2548 16:35 น. - comment id 474204
...๐.....รู้ทั้งรู้อยู่เต็มอก มิสะทกสะท้อน ฤ อ่อนไหว อาจทุกข์เศร้าเร่าร้อนกัดกร่อนใจ ยังหลงไหลใคร่หามายาดวง ...๐แม้นโดนหลอกชอกช้ำระกำจิต พ่ายเพลิงฤทธิ์พิษอาบด้วยสาปสรวง ขอน้อมรับพยับเล่ห์เวหาลวง ตกสู่ห้วงบ่วงเร้าเจ้าแสงจันทร์เต็มใจฮับ ฮี่ๆ จันทร์สวยนิ
2 มิถุนายน 2548 18:17 น. - comment id 474232
การรอคอย .. มันมักจะแขวนความหวังของเรา ไว้ระหว่าง ความจริง และความฝัน เป็นไปได้หรือไม่ได้ ไม่มีทางรู้เลยถ้าไม่ลองลงมือทำเอง กลอนคุณอ่านแล้ว รู้สึกดีจังครับ
2 มิถุนายน 2548 18:51 น. - comment id 474263
ศศิธรเว้าวอนในกลอนกลั้น สายใยความคิดฝันกว้างกว่ากว้าง ภาพกระต่ายคงอยู่มิเลือนลาง เลือนหายเมื่อรุ่งสางของความคิด กลอนพาไปไหนไม่รู้ค่ะมาชื่นชมผลงานค่ะ
2 มิถุนายน 2548 21:49 น. - comment id 474325
ความอ่อนนุ่มนวลของแสงจันทร์ ย่อมก่อเกิดการเพ้อฝัน แต่แม้กระนั้นหาใช่สิ่งที่สมหวังดั่งเจตนาก็หาไม่ ดุจกระต่ายละเมอเพ้อเพราะบ่วงตัณหามาผูกพัน ผูกกระสันต์เพียงแค่ลม
แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2548 22:15 น. - comment id 474345
อยากปลดโศกให้หายอย่างหมายว่า แต่ไม่อาจลดศรัทธาที่กล้าฝัน จึงยอมจมความระบมคมจำนรร ด้วยตัวฉันแสนรักใคร่ในพระจันทร์แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
2 มิถุนายน 2548 22:24 น. - comment id 474355
หน้าส่วนตัว
แสงจันทร์ แยกความแตกต่างของกลางวัน กลางคืน แต่ใจ ไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างความรัก กับความหลงได้
เมื่อรู้ ว่ามิอาจแยก แล้วจะรักให้หลงทำไม
แสงจันทร์มันพาไปค่ะคุณอัลฯ
3 มิถุนายน 2548 00:14 น. - comment id 474403
...เกืนไขว่คว้า พาใจ ให้หม่นหมอง
เกินจับต้อง ให้อยู่ เป็นคู่ขวัญ
เกินหมายปอง ครองที่ ชั่วชีวัน
เกินจะฝัน ใฝ่ปอง ใช่ของเรา...
สวัสดีครับ
3 มิถุนายน 2548 01:23 น. - comment id 474422
เหม่อมองแสงจันทราพร่าไสว เอื้อมมือไปคิดครอบครองนั่นของข้า เพียงกำลมว่างเปล่าเข้ากลับมา อนิจจาโง่เง่าพึ่งเข้าใจ... สวัสดีขอรับเจ๊อัลมิตราแวะมาทักทายยามดึกขอรับ ยามฝนตกพรำๆ
3 มิถุนายน 2548 12:14 น. - comment id 474518
อย่าละทิ้งมัน เสียละครับ บ่งทีคนเราเพียงแค่ฝันก็สุขใจแล้ว
3 มิถุนายน 2548 13:14 น. - comment id 474547
มีคนเคยบอกว่า จะไม่มีวันทิ้งกันไป ดังนั้น คำตอบคือ .. ไม่ทิ้งกันอยู่แล้วค่ะ :)
3 มิถุนายน 2548 14:17 น. - comment id 474580
ความฝันที่สวยงาม มักคู่กับการรอคอย.... รออีกสักหน่อยเป็นไร....
3 มิถุนายน 2548 14:29 น. - comment id 474596
ช่ายครับ กระต่ายหมายจันทร์มันก็แค่มายาเท่านั้น
3 มิถุนายน 2548 14:46 น. - comment id 474611
ฝันที่ไม่เป็นจริง กระต่ายก็เพ้อกันเกร่อครับ
3 มิถุนายน 2548 15:33 น. - comment id 474649
3 มิถุนายน 2548 17:12 น. - comment id 474710
^J^ ........... กำลังอ่านเพลิน ๆ มาสะดุดตรงไอซ์.... กระต่ายหมายแคร็อท...ก็ดีเหมือนกันนะ หมายแคร็อทด้วยก็ละกัน...มีโอกาสได้กิน ค่อนข้างแน่....หมายพระจันทร์ ไม่ได้แน่ ๆ เลย
4 มิถุนายน 2548 00:07 น. - comment id 474860
คุณเมจิค .. การรอคอย เป็นสิ่งที่ต้องนำมาแลกเสมอ คุณพรระวี .. กระต่ายมิใช่มายา จันทร์ต่างหากที่เป็นมายา ค่ะ คุณพระรอง .. ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการค่ะ กระต่ายบางตัวไม่เคยเพ้อนะคะ ไอซ์.. ท่าเหมือนซดบะหมี่เลย คุณกฤษณะ .. การเป็นเป็นแครอทยังดีกว่า พระจันทร์เสียไหน ๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
