อย่าถามได้ไหมว่าทำไมฉันต้องทำแบบนี้ ถามตัวเองก่อนจะดีไหมว่าทำสิ่งใดลงไปแล้วบ้าง ถามตัวเองก่อนจะดีไหมว่าสิ่งที่ทำลงไปถูกต้องแล้วหรือ หลอกลวง...ยังพอทน ทรยศ...นั่นอาจเป็นความเข้าใจผิด เสแสร้ง...ก็คิดว่าอาจมีเหตุผล แต่รู้ไหมเมื่อนำมารวมกัน... มองโลกแง่ดีแค่ไหน...โง่อย่างไร ก็ยังต้องเสียน้ำตา... สิ่งเหล่านี้ทำร้ายใครต่อใคร...หลายคน โดยเฉพาะคนที่จริงใจมาตลอด แต่คนเหล่านี้คงไม่มีค่า...จึงทำกันได้ลงคอ ความสัมพันธ์มันสร้างยาก ระยะเวลาไม่อาจยืนยันว่าทุกสิ่งจะมั่นคง ระยะเวลากลับทำให้ทุกอย่างพังทลาย เพราะระยะเวลาพิสูจน์ความจริงทุกอย่างให้เปิดเผย ทำลายทุกสิ่ง...ง่ายดาย...ชั่วพริบตา คิดให้ดีได้ไหม...ก่อนตัดสินใจกระทำ อย่างน้อยก็รู้สึกตัว...ว่ากำลังจะทำอะไร อย่าทำเพียงแค่ส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่รู้เรื่องและไม่ได้ทำ อย่าโทษว่าคนอื่นไม่ดี อย่าบีบน้ำตาเรียกความสงสาร อย่าคิดว่าเดินหนีปัญหาแล้วทุกสิ่งจะจบ เศษซากสิ่งที่โดนทำลายยังอยู่ รอยแผลต่อให้จางเท่าไหร่ก็ยังเป็นรอยแผล และบางแผล...กาลเวลาก็ไม่อาจลบเลือน ทำได้แค่มองตาฉัน...แล้วบอกว่าทุกสิ่งเป็นเพียงข่าวลือใช่ไหม แต่จะให้ฉันทำอย่างไรในเมื่อฉันรู้ความจริงแล้ว ...จากทุกคนที่ไม่โกหก... ความจริงไม่เคยตาย...ไม่รู้หรือ แต่จนวันนี้ยังมาโกหกกัน...ทำไปเพื่ออะไร รู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังมีความสุขบนความทุกข์ผู้อื่น รู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังหัวเราะอยู่บนคราบน้ำตาคนรอบข้าง เคยคิดว่าความสัมพันธ์นี้มีค่า...สุดท้ายฉันก็คิดไปเอง เมื่อพบว่าคน ๆ หนึ่งที่เคยไว้ใจ กลับสนใจแต่...ตัวเอง เสียใจที่ต้องพูดและทำอย่างนี้ นานแค่ไหนแล้วกับการที่ฉันต้องทนอยู่ จบกันเสียที...เส้นความอดทนขาดผึง อยากให้รู้ไว้สักครั้ง "ไม่มีคำว่าอภัยสำหรับคนไม่สำนึก" บางสิ่งแตกสลายไป...ร้องไห้เสียใจ แต่เมื่อความสัมพันธ์นี้จบลง ฉันกลับต้องหัวเราะ...ดีใจ จะโกหกต่อไปก็เชิญ...แต่โกหกตัวเองให้ได้ด้วยแล้วกัน
2 มิถุนายน 2548 05:59 น. - comment id 473937
แรงอารมณ์ถมใส่กับใครน่น ตนเองนั้นมองเห็นหรือโกรธหนอ มาอ่านแล้วงงจังจริงฤาล้อ เกรงจะก่อรักโรย....โกยก่อนละ
2 มิถุนายน 2548 06:06 น. - comment id 473939
แรงอารมณ์ถมใส่ใครกันนั่น เกรงว่ามันกัดตนตนจะเหงา รู้หรือไม่จริงเท็จที่ใจเรา เขาเลือกเอาแบบเขาเราอย่าเคือง ให้อภัยโยนไปบ่อเลี้ยงปลา คนมีค่าที่ใยใส่สิ้นเขือง ขอจงสุขทุกข์หายมลาย....เรือง ความประเทืองถมหา ...มาสู่คุณ