แด่เพื่อนรักคนดีที่ผิดหวัง ขอให้เธอมีพลังต่อสู้ไหว เก็บผ้าเช็ดหน้าที่ใช้แล้วโยนทิ้งไป แม้คราบน้ำตาอย่าเหลือไว้ให้เห็นเลย ฉันรู้ดีว่ามันคงทำยากอยู่ และไม่รู้ว่าเธอจะทำมันได้ไหม แต่ที่รู้ว่าถ้าทำได้เธอจะต้องดีใจ เมื่อเวลาผ่านพ้นไปจะรู้สึกดี อยากให้เธอลองพิสูจน์ดูสักตั้ง รวบรวมพลังทั้งกายใจให้คงที่ ให้เธอได้ตั้งสติ ไตร่ตรองให้ดี นับหนึ่งไปถึงสิบ หลับตาปี๋ แล้วผ่อนคลาย เมื่อลืมตามาอีกครั้งคงดีขึ้น ขอให้ตื่นจากห้วงภวังค์หมดทั้งหลาย ขอให้เธอได้มีความสุขทั้งใจกาย และสุดท้ายกลับเป็นตัวของตัวเอง
26 เมษายน 2544 08:45 น. - comment id 1735
อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออกอาจเป็นเพราะเรา เข้มแข็งเกินไป แต่ดีใจนะที่อยากน้อยจะไม่ต้อง ลำบากใจอีกต่อไป ไม่กลัวหรอกยังมีเธอทั้งคน
30 เมษายน 2544 13:53 น. - comment id 1887
1-2-3-4-5-6-7-8-9-1......อิอิ..ล้อเล่นจ๊ะ นับ1-10 ง่ายจะตายเนาะ//กลอนเพราะมากจ๊ะ...เป็นกำลังใจที่ดีมากๆเลย