* มองในจอ มอนิเตอร์ เธออยู่ใกล้ เพียรส่งยิ้ม ให้ไป อย่างแสนหวาน โปรดยิ้มตอบ ฉันหน่อย แม่นงคราญ หรือปล่อยฉัน ร้าวราญ เพียงลำพัง ความรู้สึก ลึกล้ำ ที่สัมผัส คอยผูกมัด ดวงใจ ให้ความหวัง คอยเกื้อหนุน อุ่นเติม เพิ่มพลัง ประหนึ่งดัง ลมใต้ปีก ของเหยี่ยวโอม...ฯ
30 พฤษภาคม 2548 13:44 น. - comment id 472818
กำลังจะไปทานข้าวกลางวัน ที่เลยเวลาแล้วค่ะ หากทันเห็นมอนิเตอร์ เลยคลิ๊กปั๊บฉับไว ไปดูภาพคนหล่อล่ำซะ..หน่อย นำไปคิดถึงคะนึงใจ แกล้มข้าวกลางวันอิอิ นานจังนะคะกว่าจะมีวาสนาได้เห็นภาพ *ผู้ชายคนดีใจดีแสนมีน้ำใจเมตตา ที่พุดรอมานานแสนแสนนาน อย่างกะตั้งแต่ชาติปางก่อน แน่ะ ว่าเข้านั่น ที่พุดสัมผัสชื่นฉ่ำใจในน้ำใสน้ำคำน้ำค้าง ที่พร่างรินให้พุด ปลอบประโลมใจมานานปี มิใช่แค่นานวันค่ะ นะคะระหว่างเรา พุดดีใจค่ะ นอกเหนือที่ศรัทธาผ่านอักษราขวัญ ที่พุดสัมผัสได้ด้วยใจมาช้านานแล้ว กฤษณะก็น่าจะผู้ชายในฝันในดวงใจของใครๆเพราะแสนสุภาพบุรุษดูแสนอบอุ่นอ่อนโยนค่ะ และ จากจอ พุดชอบผู้ชายนุ่งยืนส์มากค่ะอิอิ ด้วยมิตรภาพรักนานปีค่ะ
30 พฤษภาคม 2548 19:10 น. - comment id 472935
แทน..มาลัย ความดี ที่พร้อมพรัก แทน..ความรัก ภักดี ที่ใฝ่ฝัน แทน..หทัย คิดถึง เราซึ้งกัน แทน..คำมั่น ไม่ท้อ..ว่ารอคอย......ฯ มานั่งมองจอคอมพิวเตอร์...อ่านมอนิเตอร์...แล้วทำให้..คิดถึง..ใครบางคน..ที่แสนไกล...ป่านนี้...อยู่ที่ไหนน๊อ!!! กลอนหวานค่ะ...อ่านแล้วสบายใจนะคะพี่โอม..แต่ยังสงสัยไม่หาย...ใต้ปีกเหยี่ยว..มีอะไร?..อยู่คะ...????...
30 พฤษภาคม 2548 21:57 น. - comment id 473001
เคยเห็นรูปคุณกฤษณะ ที่หน้าส่วนตัวเหมือนกัน เท่ห์..มากค่ะ แวะมาทักทายและสวัสดีนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
31 พฤษภาคม 2548 00:40 น. - comment id 473056
ประหนึ่งดัง ลมใต้ปีก ของเหยี่ยวโอม...ฯ วรรคนี้...เฉียบขาดจริงๆ เลยค่ะ .................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
31 พฤษภาคม 2548 06:42 น. - comment id 473085
..เรน.. ตัวเล็กนิ้ดดเดียว.. แต่ก็..อยากเป็น.. ลมใต้ปีก.. ให้พี่โอมจัง ..อิอิอิ .. เรน.. คิดถึง .. นะคะ .. แป๊ปๆๆ.. ตอนสายๆ ... เรนจะแอบมา .. กวนกาละแมโลก.. ซาแว้ปป....
31 พฤษภาคม 2548 12:47 น. - comment id 473262
เงา idaho นอนมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก ก็ค้นพบบางอารมณ์ของความเหงา ในคืนนี้ที่มีแต่เรา ช่างเงียบเหงาเพราะไม่เหลือใครแม้สักคน ใครบางคนที่สะท้อนในเงานั้น ดูนิ่งงันสุดแสนเศร้า ในดวงตามีแต่ความร้าว เจ็บปวดเศร้าลึกถึงข้างใน เงาสะท้อนที่อยู่ในใจฉัน ก็เหมือนเช่นเธอคนนั้นในกระจก คนที่ไม่เคยค้นพบ ความอบอุ่นของหัวใจตัวเอง คล้ายๆมองได้ข้างข้างเดียวนะ
31 พฤษภาคม 2548 12:51 น. - comment id 473275
^J^ + พุด.. .ข้อความที่โพสท์มา..... ประหนึ่งจะหลอมละลายหัวใจ ให้รู้สึกสะท้าน....และซึมซับความในใจ ยามเงยหน้ามองท้องฟ้าสีครามในวันฟ้าใส... แต่..บางวัน...ฟ้าครึ้มต่ำด้วยเมฆในยามเย็น ดูหนักอึ้ง.............. ในบางช่วงเวลา ของพุดไพร...ที่ปลีกตัวเพื่อเรียนรู้สัจจะธรรมบางอย่างจากธรรมชาติ .....ภาพที่รับรู้ได้ตัวอักษร...คือหญิงสาวคนหนึ่ง... ที่บางครั้งก้มหน้าลงมองพื้นทราย เหมือนจะ ค้นหาคำตอบจากทรายแต่ละเม็ด.........ว้าวุ่น ในบางขณะ..........ฯ ......แต่เมื่อเริ่มวันใหม่ที่สดใส เธอก็จะเงย หน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีคราม...ด้วยความรู้สึก ที่เปี่ยมพลังและมั่นใจ......แต่ชีวิตมันก็ยังคง สลับกันไปดังเช่นท้องฟ้า...ใช่ไหมพุด...? ....ดังนั้น...เมื่อยามก้มมองทราย... ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดขอให้รับรู้ว่า กฤษณะ... เป็นคนหนึ่งที่เข้าใจ และจะคอยให้กำลังใจ อยู่เสมอ............ + ราชิกา... * ขอขอบคุณ ทุกอย่าง ที่มอบให้ ร้อยมาลัย ภักดี ที่สรรหา จะสร้างแต่ ความดี ทุกเวลา ตราบม้วย มรณา ไม่เปลี่ยนแปลง....ฯ + กอกก...ขอบคุณครับ...ยังนึกเสียดายถึงระยองไม่หาย....คงต้องหาโอกาสไปในเร็วนี้ + ลี่...ผู้มาเยือน...ขอบคุณครับ...จริง ๆแล้วอยาก จะเข้ามาโพสท์บ่อย ๆ เพราะคิดถึงทุกคนในนี้ แต่ติดขัดด้วยเวลามีน้อยครับ... + เรนจัง...มาทีไร กวนกาละแมทุกที เมื่อไหร่ จะส่งมาให้พี่โอมได้ชิมบ้างล่ะ..? (กระซิบ)....\"ความน่ารักของเรนจังเป็นลมใต้ปีกเหยี่ยวแล้วจ๊ะ\" ...ซาแว๊ปปปปป..............
31 พฤษภาคม 2548 13:00 น. - comment id 473284
^J^ ............ + ไอซ์...อ่านแล้วน่าฉงฉานจังเลย...... ถ้ายังไม่มีใครให้ความอบอุ่นตอนมองกระจก ก็เสียบรูปกฤษณะเล็ก ๆ ไว้ตรงมุมล่างด้านซ้ายของกระจก....อาจพอช่วยบรรเทาได้บ้าง หรือไง...?