ความทรงจำของวัยเยาว์ ก้าวผ่านนานเนา ผ่านปีผ่านวันผ่านเดือน รอยฝันยังจำย้ำเตือน คิดแล้วยังเหมือน เพิ่งผ่านพ้นเมื่อวันวาน ความรักความหลังยังหวาน จำจดเนิ่นนาน เติมต่อก่อฝันวันงาม ทุกก้าวเตือนจิตติดตาม ก่อเกิดนิยาม เป็นฉัน...ผู้กล้า...ก้าวเดิน ขวากหนามยังกล้าเผชิญ มีบ้างเคอะเขิน แต่ยังเชื่อมั่นอัตตา ต่ำต้อยเจียมตนค้นหา องอาจบางครา ไม่เบียดเบียนบีฑาใคร เส้นทางอีกยาวก้าวไป สมองสี่ห้องใจ สองมือสองเท้าเป็นทุน ความคิดช่วยเอื้อเกื้อหนุน สำนึกบุญคุณ แผ่นดินถิ่นเกิดเทิดนำ สัจจะวาจาตอกย้ำ สายกลางสายธรรม เป็นคนดีเท่าที่เป็น เท่าที่สองตามองเห็น ชีวิตร่มเย็น สัมมาอาชีพพอมี ชีวิตของฉันวันนี้ เพียงพอ...พอดี สะอาดสว่างสงบ...ชัดเจน...
28 พฤษภาคม 2548 15:06 น. - comment id 472080
นึกถึงเพลงฉันวันนี้เลยเจ๊....ชอบตรงท่อนที่ว่า...แต่เรื่องความรักใครรอต้องขออภัย ฉันมอบถวายวัดไปพร้อมกับหญิงชายคู่นั้นนานแล้ว.... **แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยม รักษาสุขภาพนะครับ..
28 พฤษภาคม 2548 16:27 น. - comment id 472101
เขียนไพเราะมากค่ะ แวะอ่านค่ะ ทิกิ
28 พฤษภาคม 2548 18:28 น. - comment id 472134
เป็นกำลังใจให้นะคะ
28 พฤษภาคม 2548 19:15 น. - comment id 472152
งานงามมากค่ะ...ให้แนวคิดที่ดี..ทุกอย่างที่ฉันเป็น....ประทับใจค่ะ..มาชื่นชมนะคะ..
28 พฤษภาคม 2548 21:03 น. - comment id 472179
มีชีวิตอยู่อย่างเพียงพอ.. เท่านี้หนอที่ต้องการ.. เป็นงานเขียนที่ให้ข้อคิดดีจัง สวัสดีค่ะ
31 พฤษภาคม 2548 09:58 น. - comment id 473158
มาเป็นกำลังใจค่ะ
31 พฤษภาคม 2548 10:06 น. - comment id 473164
แวะมาเยืยนค่ะ