เธอคือเหตุผล...ให้คนคนนี้ยังมีลมหายใจ ยังชีวิตที่เดียวดายและอ่อนล้า ให้มีเรี่ยวแรงต่อไปไร้รอยน้ำตา เธอเยียวยาให้ได้ไว้ด้วยรัก เธออาจเป็นใครที่ฟ้ากำหนดให้มาพบกัน และผูกพันฉันไว้ในความรัก สิ้นสุดการรอคอยและพลัดพราก และจากนี้ไป...คงไม่อาจรักใคร...ได้เท่ารักเธอ
27 พฤษภาคม 2548 12:18 น. - comment id 471487
ชอบกลอนนี้ค่ะ
27 พฤษภาคม 2548 12:24 น. - comment id 471495
แต่งกลอนนี้ได้ตอนดึกมากแล้ว ค่อนข้างจะง่วงๆนะจ้ะ แต่ก็ขอบคุณที่ชอบนะจ้ะ
28 พฤษภาคม 2548 18:16 น. - comment id 472120
พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปไกล จะแต่งกลอนมาpost ให้อ่านกันนะ