สายฝนหล่นร่วงรางระโรยลิ่ว สายลมปลิวทิวยอดต้นไม้ใหญ่ เพียงยอดหญ้าท้าลมฤาสมใจ จะได้ทานทัดแรงแข่งแรงลม ลมยิ่งพัดโหมแรงให้แรงคลื่น สายลมกลืนคลื่นหายมิได้สม ดั่งความรักจากไกลมิได้ชม ไม่สุขสมอารมณ์สมอุรา เมื่อยามรักจากไกลให้ขมขื่น น้ำตารื้นรื่นเคล้านัยน์ตาพร่า แม้ว่าเธอจากกันไปไกลตา ยังโหยหาห่วงให้อาลัยเธอ นับจากนี้จวบจวนจับวันไหน ที่ในใจยังมีเธอเสมอ จะนับวันรอคืนไว้พบเจอ รอพบเธออีกครา "ลดาดาว"
22 พฤษภาคม 2548 11:52 น. - comment id 469999
เมื่อตั้งจิตคิดรอจะขอพบ หากเขาหลบหลีกหน้าไม่มาเห็น คงคอยเก้อชะเง้อแลดังแผลเป็น จะลำเข็ญเข็นใจหากไม่เจอ ต้องนั่งนับจับวันให้หวั่นอก จนเรื้อรกรุมเร้าบ้างเหงาเพ้อ พะวงหนักเหนื่อยอ่อนนอนละเมอ ตื่นชะเง้องุ่มง่ามลุกลามยาว ความห่วงหาอาลัยยิ่งใหญ่นัก จะหน่วงหนักเหนือคาดไม่อาจสาว บ้างรุนแรงระแวงกลายหลายเรื่องราว จนเกิดข่าวโครมครึกสะอึกใจ ขอให้พบสบจิตคนคิดคอย อย่าต้องพลอยหงอยเก้อจงเจอได้ ประเดี๋ยวมาหาเห็นไม่เป็นไร มาปราศรัยใกล้ชิดคนคิดรอ
22 พฤษภาคม 2548 12:24 น. - comment id 470002
ขอขอบคุณกำลังใจที่ท่านมอบ คงต้องตอบคุณท่านบุญรักษา เรื่อง ต่าง ๆ ปล่อยไปตามเวลา ให้ธาราแห่งกามามันพาไป ......................................
23 พฤษภาคม 2548 01:57 น. - comment id 470157
งานงามไพเราะมากค่ะ แวะมาอ่านนะคะ ทิกิ