http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html อรุณขวัญผันมาอีกคราแล้ว น้ำค้างแก้วยังหยาดรินทุกถิ่นที่ เกสรดอกไม้ยังพร่ายไหวในฤดี มนต์กวียังร้องเรียกเพรียกดวงใจ มายาดอกไม้หวานบานให้ชมมารายล้อม ยั่วให้หอมหยอกให้ล้อพ้อหวั่นไหว ให้หลงตมหลงตามหนามทิ่มใจ ให้หวามไหวในมายาน่าเศร้านัก เมื่อฤดูกาลหวานดอกไม้ได้ผ่านพ้น น้ำผึ้งขมก็พล่านพิษให้ประจักษ์ เสียเวลาเปล่าดายไร้ค่านัก พันธนารักแบกตรมตามตราบยามนี้ ดอกไม้สีดำบานกลางใจคอยสั่งสอน ให้มองย้อนอย่าซ้ำรอยให้ถอยหนี เสียเวลาภาพมายาซึ่งไม่ใช่นะคนดี เก็บใจนี้ไว้คว้าดาวอย่าร้าวรอ เลิกค้นหามายาลมมายาลวง มาติดบ่วงมาติดตมมาเพ้อพ้อ มาสร้างรอยระกำให้ดวงใจใครไหวรอ เลิกเล่นล้อเหลิงลมว่าวให้เศร้าราน เก็บจิตวิญญาณดวงงามดวงสงบ เพื่อค้นพบดาวเดือนดอกไม้หวาน อยู่ลำพังกับความเงียบสร้างสรรงาน พลีกลอนกานท์เพื่อผองชนกุศลใจ... ................ หากหัวใจปลิดได้คล้ายดอกฝน พุดพัดชา หากหัวใจปลิดได้คล้ายดอกฝน คงปลิดหล่นปลิดหล่นคล้ายชีพนี้ เพราะหัวใจไม่ใช่ดอกฝนนะคนดี จึงวันนี้แหลกยับดับภายใน หากหัวใจปลิดกลีบได้คล้ายดอกไม้ คงปลิดร่ายพรายพรมลมพัดไหว เพราะหัวใจมิใช่ดอกไม้นะดวงใจ จึงหวั่นไหวเสียใจเพียงลำพัง.. หากหัวใจปล่อยได้คล้ายสายฝน คงปล่อยหล่นปล่อยหล่นหมดสิ้นหวัง แตกกระจายคล้ายแก้วแล้วกระมัง ไร้ฝั่งฝันฝั่งใจใครเฝ้ารอ... เพราะหัวใจปลิดไม่ได้ในวันนี้ จึงต้องมีหัวใจไหวเพ้อพ้อ จึงต้องทนคนไม่รักใจดำพอ จึงต้องขอกล่าวคำลาว่าเสียใจและเสียใจ...ไปจนตาย! *********** ฟ้าหลังฝนหลงฤดู พรูพร่างกลางสนธยาฝัน ไร้เรียวรุ้ง..คุ้งโค้งพาดผืนฟ้าไกล งามดวงใจไยหมองเศร้ายามแหงนเงยดูเมฆหม่น ไม่มีจินตนาการ ไม่มีหวานใด ไม่มีใครคิดถึงคะนึงหา ไม่มีกาลเวลาแห่งอดีตลาเลยลับกลับมาเตือนใจให้จำจด ไม่มี ห่วงหาอาวรณ์ ไม่มีอ้อมแขนอ้อมกอดใคร ให้ถวิลหา ไม่มีคำตอบจากสวรรค์ ไม่มีฝันไม่มีหวัง.. ไม่มี ไม่มี และ...ไม่มี.....!!!!! เหลือเพียง....ความว่างเปล่า มองโลกเหงางามเงียบ เพียงสีเดียว สีเดียวดาย สีสิ้นไร้ คล้ายโลกสีน้ำเงินเพียง ลำพัง...และลำพัง เด็ดลั่นทม ชมพู พราว เสียบแซมผมริมเรียวแก้ม ดูใบไม้แล้งไร้คล้ายใจคนแล้งน้ำ หักใจรัก..สลัดใจ..สลัดกลีบทั้งดอกใบ..ดอกใจ..ร่วงกระจาย! ************ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ปีศาจวสันต์ ..... สุนทราภรณ์ บุษยา รังษี : : Key F เรา จากกันวันนั้นยังจำ จากกันวันนั้นฝนพรำ พรางม่านกรรม คล้ำครึ้มคลุมเวร ลมครางฝนครวญ ไพรสั่นชวน รวนระเนน ความกดดัน ขั้นเดน เหมือนจะเค้น ฆ่า กัน เรา จากกันวันนั้นนานมา แต่เมื่อวสันต์ลีลา ฤาสร่างซาฝนฟ้าฟูมฟาย ฤดู ฤดี มันไม่มี วันคืนวาย มันสาปใจ สาปกาย คล้ายมนต์ร้าย พรายผี ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน ปีศาจวสันต์วันก่อน ยังสังวรณ์ เวรนี้ ฟัง โถฟัง ฟังฝนตกซี เหมือนนรกตกตี ย้ำ ขยี้ ใจ ตรม ไป จากไป ไปแล้วไปเลย อย่ามาชวนชิดชวนเชย ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์ ลมมา ฝนมา จงอย่ามา พาระทม เพียงโศกทราม เศร้าซม ฉันจะล้ม ตายแล้ว ดอกไม้สีดำ!
19 พฤษภาคม 2548 09:22 น. - comment id 469083
ดอกไม้สีดำดอกนั้นรอฉันอยู่ ไว้วางคู่สุดท้ายปลายความฝัน เป็นดอกไม้ขาวดำดอกไม้จันทน์ ดอกไม้ฝันดอกไม้จริงดอกไม้นิรันดร์!!! พออ่านเรื่องดอกไม้สีดำ ก็ไพล่คิดไปถึงดอกไม้จันทน์นะครับ แปลกตรงที่ไม่รู้สึกตระหนกแต่กลับคิดว่าไม่วันใดวันหนึ่ง ดอกไม้ดอกนี้จักต้องมาเยือนเรา ไม่นานก็ช้าครับ เป็นดอกไม้แห่งความนิรันดร์ ผมชอบดอกไม้จันทน์
19 พฤษภาคม 2548 09:26 น. - comment id 469086
แวะอ่านเช่นเคยยามว่าง....... อย่าทำให้ตัวเองเศร้ามากนะครับ.. อยุ่กับธรรมชาติสุขดีแล้ว.... อิจฉาคนมีโอกาสได้ดื่มด่ำมันนะครับ
19 พฤษภาคม 2548 09:27 น. - comment id 469087
ดอกไม้สีดำ อมตะดีค่ะ
19 พฤษภาคม 2548 10:24 น. - comment id 469120
ยามสดสีมีมนต์ดลใจนัก สร้างนิยายความรักให้โหยหา ยามหมดสีไร้กลิ่นสิ้นมายา ผู้ยึดติดเสียน้ำตาคราพรากไป ดอกไม้สีดำ...แต่หนามแหลมนัก มาอ่านงานสวยๆค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ
19 พฤษภาคม 2548 10:34 น. - comment id 469123
เปรียบดอกไม้สีดำระกำนัก ยากฟูมฟักกลับคืนเหตุขื่นขม เป็นรอยฝังผนึกห้วงดวงอารมณ์ ดุจโคลนตมถมลึกเกาะกินใจ. แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 11:21 น. - comment id 469139
อ่านแล้วเศร้าจังค่ะพี่พุด แรกๆคิดว่าการมาบอกคำรัก พออ่านๆไปไม่ใช้เลยมันคือคำบอกลา เศร้ามากๆๆเลยค่ะพี่พุด.......ดอกไม้สีดำ แต่งานก็งามล้ำค่าเสมอแม้ว่าจะแฝงด้วยความเศร้าและน้ำตา......
19 พฤษภาคม 2548 11:31 น. - comment id 469144
ไม่ผิดหวังที่ได้เข้ามาอ่านค่ะพี่พุด... ดาคิดถึงพี่จังค่ะ...
19 พฤษภาคม 2548 11:51 น. - comment id 469159
ดอกไม้ก็มีความสวยแปลกแตกออกไป แต่ดอกไม้ดำนี่สินะ ดอกไม้ดำนำมาซึ่งความเศร้า กับเงียบเหงาใจเพ้อละเมอหา ผ่านคืนวันยิ่งกว่าฝันนองน้ำตา กับเวลาคิดถึงคิดถึงเธอ
19 พฤษภาคม 2548 12:36 น. - comment id 469182
ในโลกนี้จะมีดอกไม้ที่มีดอกเป็นสีดำบ้างหรือเปล่าหนอ! หรือมีแต่เพียงในนาม!! :]
19 พฤษภาคม 2548 12:58 น. - comment id 469192
พี่พุดเขียนกลอนได้เพราะ และ หวานจังค่ะ ................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
19 พฤษภาคม 2548 16:42 น. - comment id 469298
พุดไพร หัวใจของดาหลา ( หุหุ จะมีคนเข้าจาย ผิด ป่ะคะเนี๊ย ) ชอบงานคุณพุดมาก ค่ะ เมื่อก่อนเขียนกลอนเปล่าๆ ๆจาก อารมณ์ อิน เพลง อิน กาลเวลา .......... ยังมิ ลืมค่ะ ว่างๆๆ จะเขียน แจมค่ะ
19 พฤษภาคม 2548 19:03 น. - comment id 469327
ก่อนจากขอวิจารณ์ซักนิดทิ้งทวนก่อน โกรธกันก็คงจะไม่เป็นไร นานกว่าจะกลับมาอีกคงหายโกรธกัน ผมว่าถ้าพุดเขียนได้ขนาดนี้ ไม่สั้นยาวจนเกินไป ผมว่าเป็นงานที่ทรงคุณค่าต่อการอ่านมาก ถ้า แต่งมากไปอาจจะเฝือ เหมือนกับเห็นดอกกุหลาบ ถ้าไม่เยอะก็น่าดูน่าเก็บไว้ แต่ถ้าเยอะเกินไปก็หาเลือกดอกที่สวยไม่ได้ซักดอก ทั้งที่ดอกกุหลาบทุกดอกล้วนมีสีสันที่สวยสดงดงาม การมาเข้าเน็ตมีเวลาค่อนข้างน้อย บางคนก็รีบด้วย แต่ถ้ารวมเล่มทำเป็นหนังสือ ยาวเท่าไหร่ยิ่งดีครับ
19 พฤษภาคม 2548 21:54 น. - comment id 469411
.. ..
19 พฤษภาคม 2548 21:59 น. - comment id 469416
โห้ยย .. กี้ เรน..คลิกผิด ..นะคะ .. ซาแว้ปป..
19 พฤษภาคม 2548 22:20 น. - comment id 469422
กามนิตบอกวาสิฏฐีว่า ความรักของเขาเป็นสีดำ หาใช่สีแดงไม่ แสดงค่าแห่งความเป็นอมตะ
19 พฤษภาคม 2548 23:25 น. - comment id 469447
ผมขอเอา ไฮเตอร์ มาล้างดอกไม้สีดำดอกนี้นะคับ จะได้กลายเป็นดอกไท้สีขาวกะเนาสักที 55 แวะมาชื่นชมผลงานคับ
20 พฤษภาคม 2548 08:51 น. - comment id 469505
ความรักนั้นแท้จริงสีอะไร...?????????