ความรักลืมไม่ง่าย

อิงค์ฟ้า

เ ยื้ อ ใ ย ใ ห้ เ พี ย ง นิ ด เ ดี ย ว เ ศ ษ เ สี้ ย วยิ่ ง ไ ก ล ห่ า ง
ทิ้งความรู้สึกที่จืดจาง......ไว้ตรงกลางระหว่างใจ
ไม่เคยเลยจะดูแลไม่แม้แต่จะห่วงใย
ว่างความรักให้เป็นไป  ตามแต่ใจใครบางคน
อ ย า ก จ ะ เ  ดิ น ห่ า ง อ อ ก ม า    ป ล่ อ ย ใ ห้ เ ว ล า พ า ห่ า ง อ อ ก ไ ป
ทิ้งทุกอย่างที่นี้ไว้ปล่อยให้หัวใจได้พักพิง
แล้วออกเดินไปตามทางออกไปสร้างสิ่งฝัน
เก็บความรักความผูกพัน.....ใส่หัวใจดวงนั้นให้มีพลังก้าวต่อไป
แ ต่ ค ว า ม รั ก ลื ม ไ ม่ ง่ า ย  มั น เ ป็ น สิ่ ง สุ ด ท้ า ย ที่ ค อ ย ต่ อ ล ม ห า ย ใ จ
เหมือนตะกอนที่กักเก็บไว้.......ขุ่นเมื่อใด  มันปวดใจเกินจะทน
แล้วยังคิด  ถึงเรื่องราว......................ที่ยังร้าวให้สับสน
ให้น้ำตาไหลเอ่อล้น......ปวดใจจนแทบขาดใจ
เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ  ที่ ต อ ก ย้ำ ใ ห้ สั บ ส น
เปลี่ยนตัวฉันให้เป็นคนละคน   ที่ต้องทนเดินต่อไป
ความรักช่างลืมยาก......แค่ตัวจากแต่ใจใกล้
ต่อให้เธอเดินจากไป.....ความรักที่ให้ไว้กลับใกล้เธอ