..... ไม่รู้ว่า เธอเข้ามา แต่เมื่อไหร่ มาแต่งฝัน เติมใจ ให้หายเหงา มีคิดถึง กันบ้าง แม้บางเบา เหมือนแดดอุ่น สลายเงา ให้เบาบาง ยิ่งเธอใกล้ มีห่วงใย คอยให้กัน มันปั่นป่วน กลางใจฉัน ที่อ้างว้าง แม้ปรับตัว ฝืนปรับใจ ให้เข้าทาง ไม่เลือนจาง กลับล้นใจ ... ไปรักเธอ จากวันนั้น ที่เธอมา ห่วงใยกัน และวันนี้ เพื่อนอย่างฉัน ได้ไผลเผลอ ลองเผยไป หมดทั้งใจ มอบให้เธอ เพื่อค้นเจอ แววน้ำตา ที่พร่าพลัน เธอไม่อยาก เสียเพื่อน ถ้าตอบไป ฉันไม่อยาก เสียหัวใจ ให้คำนั้น ระหว่างเรา เหลือความเงียบ ที่เงียบงัน เป็นความรัก หรือว่าฉัน ทำร้ายเธอ........
: หยก : 12 พ.ค. 2548 01:54 น. - ID 75832 
685
7
0
12 พฤษภาคม 2548 02:29 น. - comment id 465538
ยังไงก็ อย่าท้อแล้วกันนะพี่นะ กลอนเพราะนะ ปล่อยมันไปแล้วทุกอย่างจะดีเอง
12 พฤษภาคม 2548 06:38 น. - comment id 465566
ชอบวรรคสุดท้ายค่ะ มีความหมาย เล่นคำได้สวยงามดีค่ะ
12 พฤษภาคม 2548 07:15 น. - comment id 465597
..เสือ.. ผู้เฒ่า ขยับร่าง..ย่างเยื้อง.ชำเลืองเหยื่อ สัญชาติเสือ..ซ่อนเงื่อน.ความเคลื่อนไหว สายตาจ้อง มองเห็น ความเป็นไป จนแน่ใจ..เหยื่อประมาท..โอกาสดี โถมเข้าใส่..ปากอ้า.ขาตะปบ ฝังเขี้ยวขบ..เหยื่อยากยิ่ง.จะวิ่งหนี เลือดกระเซ็น.ครวญคราง.เอาร่างพลี สิ้นชีวี..เป็นเหยื่อ.ให้เสือกิน ธรรมชาติ..นักล่า.นั้นป่าเถื่อน แต่ซ่อนเงื่อน.ดูดี.อย่างมีศิลป์ ด้วยท่าทาง..งามสง่า.เป็นอาจินต์ มีเพียงกลิ่น..น่ากลัว.จากตัวมัน สมองเปี่ยม..เหลี่ยมเล่ห์.เพทุบาย มองจุดหมาย..แม้นมาด.อย่างมุ่งมั่น เพื่อให้ผล..บรรลุ.ปัจจุบัน ไม่เลือกสรรค์..เพราะมันเสือ.ใช่เนื้อทราย นั่นคือเสือ..กินหวัง.ประทังชีพ คนมารีบ..สรุปภาพ.จนเสียหาย ธรรมชาติ..รู้เพียง.ต้องเลี้ยงกาย อิ่มสบาย..มันก็หลับ.มิขับใคร ต่างจากคน..ไม่เคยพอ.จะขอเพิ่ม ตั้งแต่เริ่ม..มิสิ้น.ยังกินไหว หาจุดอิ่ม หายอยาก ช่างยากใจ เหตุอันใด..คนเอ๋ย.ไม่เคยพอ สมองเปี่ยม..เหลี่ยมคน.ชอบกลนัก มิรู้จัก..ยั้งคิด.สักนิดหนอ หลงตะกละ..ให้กรรม.มาค้ำคอ ก็จงรอ..ผลกรรม.ที่ทำมา คนและสัตว์..วัดสมอง.ต้องลองคิด ใช้ชีวิต..พอเหมาะ ต้องเสาะหา ธรรมสว่าง ..คือแสง.. แห่งปัญญา ลดอัตตา..ลดกิเลส.หมดเภทภัย อยากจะอยู่..อย่างเสือ.หรือเหยื่อเขลา อันโลกเรา..คนแยก.แผกวิสัย อิ่มอย่างเสือ..หรือตะกลาม.ก็ตามใจ หนทางใน..ชีวิต..ต้องคิดเอง.@
12 พฤษภาคม 2548 09:25 น. - comment id 465653
อันแน่ๆๆๆๆ เพื่อนจริงเร้อพี่ว่ามันคล้ายๆชีวิตใครก็ไม่รู้เนอะ เอ...หรือว่าคิดไปเองหว่า
กลับมาคราวนี้ มากับความรักเลย เอาเป็นว่า...ฝากกำลังใจให้เพื่อนหยกกล้าๆหน่อยนะ ให้มันรู้กันไป เก็บไว้มันจะไม่กระจ่างแก่ใจนะจ๊ะ ขอบอกๆ เดี๋ยวคอยเชียร์
12 พฤษภาคม 2548 11:03 น. - comment id 465710
เรื่องมันเศร้า
12 พฤษภาคม 2548 16:09 น. - comment id 465863
เห็นเธอมีน้ำตา รู้ไหมว่าฉันเจ็บกว่าแค่ไหน เธอรักเค้าปวดร้าวเท่าไร ฉันรักเธอปวดใจไม่ต่างกัน คงเป็นเพราะคำว่าเพื่อน ที่ย้ำเตือนในใจอยู่อย่างนั้น รักเท่าไหร่คงเป็นได้แค่เพื่อนกัน ไม่กล้าบอกความรู้สึกนั้น...กลัวต้องจบกันกลัวการเสียเธอ
12 พฤษภาคม 2548 22:50 น. - comment id 466064
กิเปนกำลังใจให้หยกเหมือนกันนะจ๊ะสู้ๆๆๆ...อิอิ ไปก่อนเน้อ...เด๋วรอในms
13 พฤษภาคม 2548 00:43 น. - comment id 466100
นัสก้อพูดไปเรื่อยยย..ไม่ว่ากันน๊าฮับ ^^ .. ..
กลอนเพราะค่า.. อ่ะ ไม่ได้แกล้เงชมน๊า. ..เพราะจิง-จิ๊งงงงค๊าบบ
งิ้วววววววววว..
14 พฤษภาคม 2548 19:05 น. - comment id 466989
ขอบคุณทุกความเห็นครับ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
