หลายครั้งที่ฉัน... ได้แน่นั่งดูเข็มนาฬิกาผ่านไปวัน-วัน..อย่างไร้ค่า เพียงแค่รู้สึกท้อบ้าง...ระหว่างที่อ่อนล้า ทำไมนะ..สิ่งที่ฝันจึงดูไกลตา เกินเอื้อมมือคว้าเสียจริง . หรือฉัน..อ่อนแอเกินไป ฝันเหล่านั้นจึงดูยิ่งใหญ่..กว่าทุกสิ่ง ทุกคราวที่ท้อ...อยากหยุดไม่ไหวติง และที่เห็นก็เป็นเพียงความเงียบ -นิ่ง...ที่บดบังทุกสิ่ง ทุกครั้งไป . คน-คนนั้น..เขาจะรู้บ้างหรือเปล่า ฝันของฉัน..ของเรา เริ่มเลือนลาง-บางเบาแค่ไหน ณ..นาที ที่ต้องการกำลังใจ เขาหลบลี้หนีหน้าฉันไปไหน ... ช่วยกลับมใกล้ได้ไหม - ขอวอน . .ถ้ามันจะเป็นการยุ่งยาก ไม่ต้องมาก.. ขอเพียงกำลังใจเท่าครั้งก่อน แค่ได้รู้บ้าง..ว่าฝันของเรา - เธออาทร ฉันคงไม่ต้องร้าวรอน... ... และอาจถักทอฝันวันเก่าก่อนให้เรา - ด้วยดี ...เขียนเมื่อ 20.19 น. 18/12/01 ในนาทีที่............ท้อจริง ๆ เลย
18 ธันวาคม 2544 22:34 น. - comment id 25992
เข้าใจดีในความรู้สึกอย่างนี้....ก็ขอให้เข้มแข็งต่อไปนะ....รับกำลังใจไปด้วยจ้า
19 ธันวาคม 2544 03:34 น. - comment id 26021
อย่าท้อนานนะ... ท้อได้แต่ก็อย่าถอยก็แล้วกันจ้า... เป็นกำลังใจให้กันเหมือนเดิมจ้า...
19 ธันวาคม 2544 10:42 น. - comment id 26059
รู้สึกท้อ ..แล้วเขียนออกมาได้ขนาดนี้ อารมณ์ศิลปินดีแท้ ... ถ้าความรู้สึกแบ่งเบากันได้ ..แบ่งมาให้เรารับรู้บ้างก็ได้นะ ... ยินดีเสมอจ้าา Email มาคุยกันสิ Na_kookkik@yahoo.com
19 ธันวาคม 2544 15:40 น. - comment id 26102
อ่านแล้วท้อไปด้วยนะพี่นะ.. เมลล์ ไปหาแล้วนะคะ
19 ธันวาคม 2544 21:01 น. - comment id 26154
เข็มแข็งไว้นะค่ะ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ