http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3892.html (ต้นไม้ของพ่อ) ..................... วันนี้ ดวงใจไพลดวงร้าว ร้าวรานจนน้ำตาต้องหยดรดรินสังเวยให้กับต้นจำปีแสนรัก กับ... นาทีนี้ที่ต้องเลือกโค่นรานจำปีลงแทบเหลือแต่ตอให้เขายืนพ้อ ราวร่ำไห้ ในความใจร้ายนักของไพล ไพลมีเขาเสมอมาในเรียวตาเหว่ว้าดายเดียวยามไม่มีใคร พลังเขียวใสเขียวไพลเขียวพร่าง คอยสะบัดไหวราวโอบกอดปลอบประโลม ใจไพรเสมอมา เพื่อนที่เห็นน้ำตาไพลมากกว่าใคร เข้าใจไพลยิ่งกว่าพวกมนุษย์เสียอีก ตรงที่เขามีแต่ให้ ให้และให้..มิเคยทำร้ายไพลเลย ไพลชั่งใจนานมากกับการตัดใจในวันนี้ เพื่อ..เพื่อนบ้านที่ไม่เคยรู้รักธรรม ธรรมชาติ ให้ไพลต้องเลือกระหว่างคนกับต้นไม้ ไพล..จึงต้องใจร้าย กับมิ่งมิตรในชีวิตไพลมาอย่างยาวนาน ไพลคงไม่ได้ยินเสียงใบไม้หล่น ไม่ได้รับกลิ่นหอมหวานปนแกล้มมายามหลังฝนหยุดตก ไม่ได้เหลียวไปพบเขาทนแดดทนลมเพื่อให้หัวใจไพลชื่น ยามถูกคนและโลกนี้เฝ้ายื่นหยิบเพียงความแล้งไร้ให้ ไพล..ไม่อยากยึดมั่นและรักสิ่งใดอีกแล้ว อย่าว่าแต่คนเลย แม้นแต่ต้นไม้ไพลก็ยังรักษาไว้ไม่ได้ แล้ว.. ไพลจะเหลือสิ่งใด.... ไพลได้แค่เพียงกล่าวคำว่า *เสียใจเสียใจและขอโทษ ขอโทษซ้ำๆ ให้สาสมที่ไพลทำร้ายเจ้านะเจ้าต้นจำปีเพื่อนยาก ที่พลีรักภักดีและแสนซื่อสัตย์ต่อชีวีไพรมาเป็นสิบปี ที่ไพลนี้มิอาจปกป้องเจ้าไว้ได้เลย... ไพลเสียใจ เสียใจ เสียใจ........ ............ และด้วยความเศร้าสุดใจในนาทีนี้ พร้อมกับแรงบันดาลใจจาก *การอ่านอนุสารอสท..นิตยสารท่องเที่ยวที่มียอดจำหน่ายสูงสุด *ฉบับมรดกไทยมรดกโลก*ฉบับล่า ที่เขียนถึงสุภาพบุรุษชาติไพรผู้กล้า ผู้คือวีรบุรุษในดวงใจของไพล *คุณสืบ..นาคะเสถียร* เอาไว้ในเรื่อง *ห้วยขาแข้งทุ่งใหญ่นเรศวร*โดยคุณธเนศ งามสม* ว่า... .......... ......... *สิบกว่าปีที่ผ่านมา คงไม่มีใครไม่เคยได้ยินเรื่องราว ของสืบ นาคะเสถียร ชายผู้ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องสัตว์ป่าและป่าไม้ และ... การสำรวจประชามติความคิดเห็นของคนไทยในรอบ50ปีที่ผ่านมา สืบถูกจัดเป็นสามัญชนที่น่าเสียดายในการจากไปมากที่สุด เป็นอันดับสองรองจากหลวงปู่ แหวนสุจิณโณ เป็นบุคคลที่มีผู้ระลึกถึง มากกว่าผู้มีชื่อเสียงทางสังคมอีกหลายสิบหลายร้อยคน* .............. เพราะเหตุใดเป็นเช่นนั้น พุดไพรหวังท่านไปซื้อหามาอ่านเอาเอง หากอยากทราบความเป็นมาเป็นไป ที่น้อยคนไทยนักจักลืมเลือนวีรกรรมของ ท่านสุภาพบุรุษนักสู้เพื่อพิทักษ์ป่าผู้นี้ ที่ยอมพลีสังเวยชีวิตด้วยเสียงปืน ในบ้านพักหลังกะทัดรัดที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยว ที่ได้ใช้เป็นที่ทำงานจนลมหายใจสุดท้าย ในเช้ามืดวันที่ 1 กันยายน 2533.... ......... ......... และ บทความด้านล่างนี้ ไพลนำบทความจากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ จาก*เรื่องวิถึคนกล้า* เพื่อนำมาเป็นแรงฝันบันดาลใจแด่ทุกหัวใจไทย ผู้รู้รักษ์พิทักษ์ป่าเอาไว้อย่างชายชาติไพรหัวใจนักสู้เพื่อฝันค่ะ ด้วยดวงใจศรัทธาคารวะแด่คุณ ฉลอง นุ้ยฉิม วีรบุรุษอีกท่านค่ะ ที่สืบทอดตำนานแห่งผืนไพรพิทักษ์ไพรแห่งผืนดิน... จากแม่ดวงดอกพุดไพร ผู้หัวใจกำลังสลายที่กำลังซุกร่างร่ำไห้ ด้วยอาลัยรักเจ้าต้นจำปี ที่..ยากที่ใครจะรับรู้และเข้าใจ... *********** ชีวิตยามอยู่กลางป่า ทุกห้วงเวลามีสุขล้น อิสระเสรีในตัวตน ไม่ต้องเป็นคนสองหน้าในเวลาเดียวกัน ... ...เป็นท่อนหนึ่งของบทเพลง เข้าป่า จากอัลบั้ม เพราะว่ารักป่า ที่ต่อให้เป็นกลุ่มคนที่ชอบฟังเพลงทุกประเภทเป็นชีวิตจิตใจแค่ไหน.. .ก็น้อยคนนักที่จะเคยได้ยินได้ฟัง และถ้าบอกว่านักร้อง-เจ้าของบทเพลงอัลบั้มชุดนี้ มีชื่อว่า ฉลอง นุ้ยฉิม คนส่วนใหญ่ก็คงส่ายหน้าและบอกว่าไม่รู้จัก เพราะเขาไม่ได้อยู่ในทำเนียบของศิลปินเพลงค่ายไหนใดๆทั้งสิ้น ณ วันนี้เขาคือ หัวหน้าสถานีพัฒนาและส่งเสริมการอนุรักษ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง อยู่ที่ อ.ลานสัก จ.อุทัยธานี พร้อมๆกับการสวมบทบาท ศิลปินป่า นักร้อง-นักแต่งเพลงดง ด้วยเหตุผลบางประการ... @@@@@ ฉลอง นุ้ยฉิม ในวัยเด็กเติบโตขึ้นมา กับป่าและธรรมชาติของเทือกเขาบรรทัด ที่ จ.ตรัง บ้านเกิด ทำให้มีโอกาสสัมผัสกับป่าและสัตว์ป่า และมีโอกาสติดสอยห้อยตามลุงป้านาอาเข้าป่าอยู่เสมอๆ จนเป็นแรงบันดาลใจให้เข้าเรียน และจบการศึกษาจากโรงเรียนป่าไม้แพร่ ในปี 2525 งานที่ชอบคือการ อนุรักษ์ จึงเลือกทำงานด้านการจัดการต้นน้ำ แต่กลับได้ทำงานด้านการป้องกัน และปราบปรามที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาบรรทัดแทน เพราะในสมัยนั้นใคร ๆ ก็ยังไม่คิดถึงเรื่องการอนุรักษ์ เพราะป่าไม้และสัตว์ป่ายังมีอยู่มากมาย ทำงานได้ 2 ปีก็มีปัญหากับพวกตัดไม้ทำลายป่า ถูกลอบยิงที่ จ.พัทลุง หลังจากนั้นฉลองก็ถูกย้ายเข้าส่วนกลาง และได้เริ่มทำงานอนุรักษ์ ที่เขารักที่เขตห้ามล่าสัตว์ป่าบึงฉวาก จ.สุพรรณบุรี หลังจากนั้น ก็ไปสำรวจจัดตั้งเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลา-บาลา จ.นราธิวาส, เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าซับลังกา จ.ลพบุรี และเขตห้ามล่าสัตว์ป่าถ้ำผาท่าพล จ.พิษณุโลก แล้วก็มีส่วนช่วยบุกเบิกอีกหลายๆแห่ง และล่าสุดเขาก็รับผิดชอบ โครงการศูนย์ศึกษาธรรมชาติห้วยขาแข้ง ห้วยขาแข้งเป็นพื้นที่ๆมันยิ่งใหญ่ เป็นมรดกโลก เป็นงานที่ท้าทาย ซึ่งถือว่าเป็นการมาเริ่มต้น มาบุกเบิกก่อตั้งหน่วยงานใหม่ ถ้าเริ่มไม่ดี มันก็ล้มตั้งแต่ต้นเหมือนกัน ฉลองกล่าว พร้อมทั้งบอกอีกว่า... งานในด้านการอนุรักษ์สัตว์ป่าเป็นงาน ที่ต้องทำ 4 เรื่องเกี่ยวเนื่องกันคือ 1.เรื่องของการรักษาพื้นที่ คือประกาศเป็นเขตห้ามล่า เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า 2.การศึกษาวิจัยทางวิชาการ คือจัดตั้งเป็นสถานีวิจัยสัตว์ป่า ทำงานทางด้านวิชาการ 3.เรื่องของงานเพาะเลี้ยงสัตว์ป่า และสุดท้ายคือ... งานให้การศึกษา ให้ความรู้ สร้างจิตสำนึกให้กับคน ในเรื่องของการอนุรักษ์สัตว์ป่าและธรรมชาติ ซึ่งงานอย่างหลังนี่เอง ที่ฉลองมองว่าเป็นงานที่สำคัญ โดยเขาบอกว่า... ห้วยขาแข้งมีพื้นที่ 1 ล้าน 7 แสนกว่าไร่ เป็นมรดกโลก ประการแรกที่จะทำให้มันอยู่รอดได้ก็คือคน และไม่ใช่เฉพาะที่ห้วยขาแข้ง ทุกพื้นที่ๆมีปัญหาก็เพราะว่าเกิดจากคน โดยเฉพาะคนที่อยู่รอบพื้นที่นี่แหละ ที่เป็นตัวหลักที่จะทำให้ป่าอนุรักษ์แต่ละพื้นที่อยู่รอดหรือไม่ ? เพราะมันเป็นเรื่องของปัญหาปากท้อง เป็นเรื่องของปัญหาเศรษฐกิจ ความเป็นอยู่ และชีวิตชาวบ้านที่เคยใช้ทรัพยากรจากในป่า ข้อนี้สำคัญไม่น้อยไปกว่าการอนุรักษ์ด้านอื่น เท่าที่ทำงานมาพบว่าเรื่องนี้เป็นตัวหลัก ถ้าเราแก้ปัญหาที่คนได้ เราก็จะสามารถรักษาทรัพยากรทั้งหมดไว้ได้ งานข้ออื่นๆก็สามารถทำทีหลังได้ แต่ถ้าไม่มีพื้นที่หรือทรัพยากรป่าไม้ สัตว์ป่าลดน้อยลงไปเรื่อยๆ เราจะไปวิจัยศึกษาอะไรที่ไหน ฉลองกล่าว หลังจากรับหน้าที่ในปี 2545 งานแรกที่ฉลองลงมือทำ ก็คือศึกษาข้อมูลทั้งหมดของห้วยขาแข้ง เพื่อนำเอาข้อมูลเหล่านี้ไปสู่คนกลุ่มเป้าหมาย ไม่ว่าจะเป็นนักท่องเที่ยว ชาวบ้านที่อยู่รอบๆ เด็กและเยาวชน จากนั้นก็เริ่มศึกษากลุ่มเป้าหมายทุกแง่มุม โดยเฉพาะชาวบ้านที่อยู่รอบๆผืนป่าห้วยขาแข้ง ในท้องที่ 3 อำเภอ 5 ตำบล เพื่อสำรวจทัศนคติ และปรับเปลี่ยนความรู้และความเข้าใจให้ตรงกัน 2 ปีกว่าที่ทำงาน เน้นหนักไปที่ การให้ความรู้กับชาวบ้านและเยาวชน โดยฉลองเล่าให้ฟังว่า... เรื่องของผู้ใหญ่หรือชาวบ้านนั้นยากที่สุด เพราะมักจะมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อเจ้าหน้าที่ ก็จะใช้วิธีมวลชนสัมพันธ์ จนเกิดความไว้เนื้อเชื่อใจกัน หลังจากนั้นเวลาไปแทนที่ จะพัฒนาสถานที่เฉยๆ ก็จะใช้เวลาที่พักทานข้าวคุยกันในเรื่องของการอนุรักษ์ เชิงแลกเปลี่ยนความรู้ พูดคุยกัน พูดกันแบบธรรมดาไม้ได้ไปห้ามเขา สำหรับเยาวชนนั้นเราต้องการหวังผลในระยะยาว ตอนนี้ทำโครงการกับเยาวชนไปแล้วประมาณ 1,000 คน ซึ่งเท่าที่ทำพบว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น แล้วเรายังสนับสนุน ให้เขาจัดตั้งเป็นกลุ่มหรือชมรมอนุรักษ์ในแต่ละโรงเรียน ซึ่งจัดตั้งไปเกือบครบหมดทุกโรงเรียนแล้ว ทีนี้ก็มาคิดกันว่าพอตั้งเป็นชมรมแล้ว เราก็มาร่วมมือทำงานกันเป็นเครือข่ายเพื่อนห้วยขาแข้ง เครือข่าย เพื่อน..ห้วยขาแข้ง มีโครงการและกิจกรรมต่างๆ เพื่อเสริมสร้างความรู้ ความเข้าใจ และจิตสำนึกในการอนุรักษ์ธรรมชาติให้แก่เยาวชน ในพื้นที่รอบๆห้วยขาแข้งมากมาย ซึ่งต้องใช้เงินไม่น้อย... ซีดีเพลงชุด เพราะว่ารักป่า จึงทำออกมาเพื่อหารายได้เข้า กองทุนธรรมชาติศึกษา ในป่าตอนกลางคืนมันเงียบ เราก็ใช้เวลาว่าง ๆ มาเขียนเพลง เพราะเชื่อว่าเพลงมันก็มีส่วนช่วย ในเรื่องของการทำให้จิตใจคนมีความรักธรรมชาติได้ คนที่เข้ามาที่ห้วยขาแข้ง สิ่งที่ผมอยากจะให้เขาได้กลับไป ไม่ใช่แค่ได้มาเหยียบที่ห้วยขาแข้ง อยากให้เข้ารู้ในเรื่องที่เกี่ยวกับห้วยขาแข้งบ้าง ดังนั้นสื่อที่จะนำเสนอในเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพลง สารคดี นิทรรศการ เส้นทางศึกษาธรรมชาติ พิพิธภัณฑ์สัตว์ป่า ก็กำลังพยายามทำ ฉลองเล่าต่อไปว่า... พอคิดจะทำก็มาประจวบเหมาะ กับการที่ตั้งเครือข่ายเพื่อนห้วยขาแข้งขึ้นมา ซึ่งเด็กที่อยู่รอบป่าห้วยขาแข้งเป็นเด็กบ้านนอกเป็นคนจน โอกาสที่เขาจะเข้ามาศึกษาธรรมชาติ ในห้วยขาแข้งนั้นแทบจะไม่มี เพราะคนที่เข้ามาศึกษาธรรมชาติจริงๆแล้ว จะเป็นคนที่มาจากที่อื่นๆ แต่เด็กที่อยู่ติดกับผืนป่าห้วยขาแข้งแทบไม่มีโอกาสเลย จะเพิ่งมีโอกาสเข้ามาช่วงที่ทำค่ายและโครงการ เพราะการเข้ามาศึกษาธรรมชาติมันต้องมีค่ารถ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ก็เลยคิดว่าถ้าเรามีกองทุนอะไรขึ้นมา แล้วเอาเงินตัวนี้มาใช้ สำหรับให้เด็กที่อยู่รอบ ๆ ห้วยขาแข้ง ได้เข้ามาศึกษาธรรมชาติตามมีตามเกิด กลุ่มเล็กๆครั้งละ 5-10 คน ก็ใช้เงินไม่มาก ค่าอาหารก็ไม่กี่ร้อย ค่าน้ำมันไปรับก็ไม่มาก ศิลปินเพลงป่า... อัลบั้ม เพราะว่ารักป่า เล่าระคนหัวเราะต่อไปว่า... ที่ทำเพลงก็เกิดจากความตั้งใจที่จะทำ โดยไม่ได้คิดถึงเรื่องขาย แค่คิดว่าอย่างน้อยๆทำมา ก็ให้มันเป็นสื่อได้ ซึ่งเงินจะทำก็ไม่มี ต้องไปกู้เงินจากสหกรณ์มา ดนตรีก็ไม่เก่ง แต่งได้แต่เนื้อร้อง-ทำนอง ก็ได้เพื่อนที่มีห้องอัดเสียงมาช่วยเหลือ ทำออกมาแล้วขายแผ่นละ 70 บาท 50 บาท ถ้าขายได้กำไรก็เข้ากองทุน ถ้าขายไม่ได้ขาดทุนก็เข้าตัวเองไป ซึ่งนอกจากเทปแล้วก็ยังมีเสื้อยืด และของที่ระลึกต่างๆ เพื่อขายหาเงินเข้ากองทุนด้วย นอกจากขาย ปัจจุบันเพลงชุดนี้ ยังหาฟังได้จากวิทยุชุมชน ซึ่งสมาชิกเครือข่ายเพื่อนห้วยขาแข้ง ได้จัดรายการให้ความรู้เกี่ยวกับป่ามรดกโลก ทุกวันเสาร์-อาทิตย์ ทางวิทยุชุมชน อ.ลานสัก จ.อุทัยธานี FM104.25 วันละ 2 ชั่วโมง ก็ได้รับการตอบรับดี มีคนโทรฯถามว่าคนร้องเป็นใคร แม้กระทั่งลูกสาวก็ยังคอยถามว่าเมื่อไหร่พ่อจะออกคอนเสิร์ต และนักท่องเที่ยวที่มาอุดหนุนก็ถามหาเพื่อขอลายเซ็น ฉลองเล่าพลางหัวเราะพลาง พร้อมทั้งบอกว่า... คนเรามันมีความสุขได้หลายทาง ถ้าเราฝันว่าเราอยากจะทำอะไรสักอย่าง แล้วเราทำได้ตามที่เราฝัน ตามที่เราคิด มันก็รู้สึกว่ามันมีความสุขนะ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ฉลองฝันอยู่ตอนนี้ มิใช่ยอดขายซีดีเพลงที่สูงลิ่ว เขาบอกว่า... ความตั้งใจและความฝันก็คือ อยากให้สถานีพัฒนาและส่งเสริมการอนุรักษ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง เป็นสถานีต้นแบบในเรื่องของการให้การศึกษาให้ความรู้กับเยาวชน ที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับพื้นที่อื่นได้ และที่อยากจะทำอีกโครงการหนึ่ง ก็คือ การจัดทำพิพิธภัณฑ์สัตว์ป่าในห้วยขาแข้ง และจัดทำห้องสมุดธรรมชาติ ที่รวบรวมข้อมูล เช่น งานวิจัยทางวิชาการที่เกี่ยวข้องกับห้วยขาแข้ง แต่ตอนนี้ก็ยังติดปัญหาเรื่องสถานที่ ที่มีปัญหาเรื่องการก่อสร้างที่ยังค้างคา ฉลองกล่าว @@@@@ 20 ปีเศษกับการคลุกคลีตีโมงอยู่กับป่า... ณ วันนี้ชายที่ชื่อ ฉลอง นุ้ยฉิม กลั่นกรองร้อยเรียงประสบการณ์ออกมาเป็น 12 บทเพลง ถ่ายทอดสู่ผู้คนกลุ่มเล็กๆ เพื่อเป็นส่วนเสริมความตั้งใจจริง ในการทำงานด้านการอนุรักษ์ธรรมชาติและสัตว์ป่า ในแนวทางที่เขาคิดว่าเหมาะสม นอกเหนือไปจากนโยบายจากเบื้องบน ชายคนนี้ยืนยันว่าทำไปโดยไม่ได้คิด เรื่องผลประโยชน์ส่วนตัวใดๆ ยินดีที่จะทำ.. แม้จะต้องเข้าเนื้อ ต้องควักกระเป๋า ต้องลงแรงกาย-แรงใจ และก็จะทำต่อไป แม้จะต้องเหน็ดเหนื่อยอีกมากกับโครงการที่วาดฝันไว้ เหตุผลนั้นชายคนนี้บอกไว้บนปกซีดีเพลงของเขาแล้ว... นั่นก็คือ... เพราะว่า...รักป่า บทเพลงที่ยังแต่งไม่จบ ?!? ป่าห้วยขาแข้ง เป็นป่าที่รวบรวมความหลากหลายด้านพืชพรรณไม้ และสัตว์ป่าไว้มากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ จึงได้รับการประกาศให้เป็น เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ในปี 2515 และ ได้รับการยกย่องจากองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาติ (UNESCO) ขึ้นบัญชีเป็นพื้นที่ มรดกโลก ในปี 2534 การอนุรักษ์ มรดกโลกห้วยขาแข้ง ให้คงสภาพที่สมดุลไว้ได้ตลอดไปนั้น นอกจากมาตรการทางกฎหมาย และการศึกษาวิจัยทางวิชาการแล้ว การให้ความรู้แก่เยาวชน และประชาชนทั่วไปเพื่อให้เข้าใจ เกิดความตระหนักและมีจิตสำนึกที่ดี ตลอดจนเข้ามีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ธรรมชาติในผืนป่าแห่งนี้ ก็เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้น ทางกรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช หรือกรมป่าไม้เดิม จึงได้จัดตั้ง สถานีพัฒนาและส่งเสริมการอนุรักษ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ขึ้นในปี 2545 วัตถุประสงค์ก็เพื่อให้เป็นหน่วยงาน ที่รองรับภารระกิจด้านนี้โดยตรง โดยได้รับการสนับสนุนงบประมาณ การดำเนินการงาน ตามโครงการเงินกู้ JAPAN BANK OF INTERNATIONAL CORPERATION (JBIC) ภายใต้ชื่อโครงการ ศูนย์ศึกษาธรรมชาติห้วยขาแข้ง อย่างไรก็ตาม ณ วันนี้ ศูนย์ศึกษาธรรมชาติห้วยขาแข้งยังคงเป็นเหมือน บทเพลงที่ยังแต่งไม่จบ การก่อสร้างได้ค้างคามานานกว่า 1 ปี เนื่องจากติดขัดปัญหาในหลายด้าน ซึ่งจำเป็นต้องได้รับการผลักดัน และตัดสินใจอย่างเร่งด่วนจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง เพื่อที่ศูนย์ฯแห่งนี้จะได้ทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์... เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ ผืนป่ามรดกโลก...ห้วยขาแข้ง โดยเร็ว !!. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3892.html ต้นไม้ของพ่อ ธงไชย แมคอินไตย์ นานมาแล้ว พ่อได้ปลูกต้นไม้ไว้ให้เรา เพื่อวันหนึ่งจะบัง ลมหนาว และคอยเป็นร่มเงา ปลูกไว้เพื่อพวกเรา ทุกๆคน พ่อใช้เหงื่อแทนน้ำรดลงไป เพื่อจะผลิดอกใบ ออกผล ให้เราทุกๆคน เติบโตอย่างร่มเย็น ในบ้านเรา ผ่านมาแล้วห้าสิบปี ต้นไม้นั้นสูงใหญ่ ลมแรงเท่าไร ก็บรรเทา ออกผลให้เก็บกิน แตกใบเพื่อให้ร่ม เงา คอยดูแลเรา ให้เรายังมีวัน อยู่ต่อไป จนวันนี้ ใต้เงาแห่งต้นไม้ ต้นใหญ่ ลูกได้อยู่ได้คอย อาศัย แผ่นดินยังกว้างไกล แต่เหมือนว่าหัวใจ พ่อกว้างกว่า ลูกที่เกิดตรงนี้นั้นยังอยู่ และยังอยู่เพื่อคอย รักษา จะรวมใจเข้ามา จะมีที่สัญญา ในหัวใจ จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้นสวยทั้งงดงาม และยิ่งใหญ่ สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ เมื่อเราจะเทไป ให้ต้นไม้ ของพ่อ ยังงดงาม จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้นสวยทั้งงดงาม และยิ่งใหญ่ สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ เมื่อเราจะเทไปจากหัวใจ เพื่อเราจะเทไป ให้ต้นไม้ ของพ่อ ยังงดงาม...
พุด 7 พ.ค. 2548 22:35 น. - ID 75596 
2697
6
0
8 พฤษภาคม 2548 09:18 น. - comment id 463451
พุด.... ภูฯ..จำได้.... เมื่อสิบกว่าปี..ที่แล้ว... ที่ คุณสืบ นาคะเสถียร จบชีวิตตัวเองลง.... มีหนังสือเล่มหนึ่ง... ถ้าจำไม่ผิด..คงเป็นหนังสือ...สารคดี ได้ตีพิมพ์...เรื่องราวของคุณสืบ.. หลังจากที่ท่านเสียชีวิตลง.. ภูฯ.อ่านหนังสือเล่มนั้นทั้งคืน.. ทั้งน้ำตา... แล้วก็ถามตัวเองว่า..? ทำไม..คนดี ๆ..ถึงอยู่ไม่ได้? หลังจากที่อ่านหนังสือเล่มนั้นจบลง.. ภูฯ..วางหนังสือเล่มนั้น.. ลงบนหมอน.. ก้มกราบ...ที่ภาพปกหนังสือ.. ที่รูป..คุณสืบ... และนั่งสมาธิ.. รวมทั้งแผ่เมตตา.. ให้กับท่าน..ในคืนนั้น... วันนั้นคืนนั้น... ใครเห็นเข้าอาจจะว่า..ภูฯ บ้าไปแล้ว เด็กวัยรุ่น..คนหนึ่ง..ที่อายุยังน้อยในขณะนั้น. ทำอะไรแบบนั้น.. คงเป็นเรื่องตลก.. แต่ภูฯ..ทำ... ด้วยศรัทรา...ต่อวีรบุรุษ..แห่งห้วยขาแข้ง... **********ขอบคุณ..น่ะพุด.. ที่เขียนงานบทนี้..ขึ้นมา...******************
8 พฤษภาคม 2548 11:46 น. - comment id 463500
เคยอ่านเรื่องราวของเขา .. เลยฟังเพลงที่มีคนกล่าวถึงเขา .. เขาคือคนหนึ่งที่ควรค่าแก่ความทรงจำ
8 พฤษภาคม 2548 13:07 น. - comment id 463530
ความทรงจำเก่าๆที่ไม่เคยลืมไปจากใจของแก้วนีดาเช่นกันค่ะพี่พุด........ป่าให้อะไรกับคนเราได้มากมาย.....แต่ทำไมนะคนเราถึงไม่คิดถึงป่าและรักป่าให้มากๆกันก็ไม่รู้สินะ........เศร้าใจจังเลย...... แล้วเจ้าพวกต้นไม้ในไพรพนามันจะไปร้องไห้บอกกับใครได้บ้างหนอ......ว่าอย่ามารังแกพวกต้นไม้ที่ไม่มีทางต่อสู้เช่นพวกเค้าเลยนะคน.....เฮ้อเศร้าใจแทนเจ้าพวกต้นไม้ในไพพนาจริงๆๆ.........เรารักป่าและชอบปลูกต้นได้จ๊ะ....เจ้าต้นไม้จ๋า.....ชื่อเถอะนะว่าพวกเจ้าจะยังมีเราแก้วนีดา...ที่จะรักพวกเจ้าตลอดไปชั่วชีวิตของแก้วนีดาเลยจ๊ะ.....เจ้าต้นไม้ที่รัก.
8 พฤษภาคม 2548 17:07 น. - comment id 463607
ท่านเป็น.. ฮี่โร่.. ของเรนด้วยนะคะ .. ..เรน ก็มี..หนังแผ่น..ของท่านเก็บไว้นะคะ... ยิ่งเห็น .. ยิ่งได้รับรู้ .. เรนก็ .. ยิ่งรัก .. ความเป็น.. ท่าน .. นักต่อสู้ .. และท่านก็เป็น .. วีระบุรุษ.. ของเรน .. ด้วยดิคะ ..
8 พฤษภาคม 2548 18:50 น. - comment id 463657
ขอบคุณค่ะ พุด ที่ความหมายในบท บันทึกนี้ ทำให้ใจคลายเครียดไปเยอะ
8 พฤษภาคม 2548 19:31 น. - comment id 463692
นำกลอนของคุณสืบ นาคะเสถียร มาฝากพี่พุดค่ะ อนิจจาสัตว์ป่าน่าสงสาร ถูกล้างผลาญเข่นฆ่าให้อาสัญ ผิดด้วยหรือจึงถูกล่าต้องจาบัลย์ มนุษย์นั้นจะโหดร้ายเพียงไหนกัน ธรรมชาตินำสัตว์ป่ามาคู่โลก สร้างสมดุลพูนโภคให้โลกนั้น หากมนุษย์ยังคิดล่าล้างเผ่าพันธุ์ จะรู้สึกสักวันเมื่อบรรลัย จากหนังสือ \"ตะโกนก้องจากพงไพร\" มูลนิธิสืบนาคะเสถียร .................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
8 พฤษภาคม 2548 19:56 น. - comment id 463702
หน้าส่วนตัว
ขอแสดงความเคารพและคารวะวีรบุรุษไพรทุกท่าน
ไพรยังดอก ชีวิตคนจึงยังได้
ไร้ไพร ใครฤาอาจยัง
ไพรให้ทั้งออกซิเจนและน้ำ
ชีวิตอยู่ได้เพราะออกซิเจนและน้ำกับอาหาร
ผมรู้และผมเคารพ
ก.พ.
-----------------
ขออนุญาตสื่อสารถึงคุณพุดนะครับ
ผมแจ้งหมายเลขบัญชีของผมดังนี้
บัญชีประเภทออมทรัพย์ธนาคารกรุงไทย ฯสาขาสกลนคร
ชื่อบัญชี นายบรรลุพร นามโนรินทร์
เลขที่บัญชี 412 - 1 - 94378 - 3
ขอบคุณอย่างยิ่งครับคุณพุด
------------------
28 พฤษภาคม 2548 18:46 น. - comment id 472143
แด่เธอ http://www.buddhadasa.org/html/articles/in_mem/10yrsBDB.html http://www.buddhadasa.org/html/life-work/bio/tell_TOC.html http://www.buddhadasa.org/html/articles/in_mem/death_arrangement.html http://www.buddhadasa.org/html/life-work.html
23 ธันวาคม 2548 12:40 น. - comment id 548784
ขอยกย่องคนที่ทำดีเพื่อส่วนรวม และรู้สึกดีๆๆกับคนที่ทำอะไรให้สังคม และมีแนวคิดที่คิดถึงคนอื่นเป็นสำคัญ และบางทีนี่อาจเป็นเพียงบทเริ่มต้นของการกระตุ้นเตือนให้ทุกคนหันมาให้ความสำคัญกับธรรมชาติและสัตว์ป่าเพิ่มมากขึ้น
23 พฤษภาคม 2549 13:04 น. - comment id 579078
ขอแสดงความดีใจด้วยนะกับความสำเร็จที่พี่ได้ตั้งใจไว้ และความฝัน สำหรับงานที่พี่รัก ทุกคนมีความฝันและต้องการความสำเร็จทุกคน และเริ่มต้นในสิ่งที่ดี ยังฟังเพลงอยู่
14 กันยายน 2549 17:07 น. - comment id 606176
29 พฤษภาคม 2550 21:17 น. - comment id 703302
อย่าท้อนะ เป็นกำลังใจให้
4 กรกฎาคม 2551 20:22 น. - comment id 869518
คิดถึงหัวหน้าจังค่ะ เห็นรูปหัวหน้ายิ่งคิดถึง ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก เรียนจบเมื่อไหร่หนูจะรีบโทรหาหัวหน้าคนแรกนะคะ
7 กันยายน 2552 01:20 น. - comment id 1005269
ดีใจที่อุทิศเวลาให้ส่วนรวมแต่.... เวลาที่ล่วงมามาแล้วสมบูรณ์หรือยัง ....
8 เมษายน 2553 16:42 น. - comment id 1119687
เป็นกำลังใจให้เสมอกับคุณฉลอง นุ้ยฉิมขอให้ทำงานมีความสุขทุกที่ทุกเวลา บางครั้งเวลาเปลี่ยนแต่ใจคนไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกับความดีที่คุณทำก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
28 เมษายน 2553 12:27 น. - comment id 1124265
วันเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ยังคิดถึงและศรัทธาในอุดมการณ์ของหัวหน้าเสมอ ตอนนี้หัวหน้าฉลองอยู่ที่ไหนคะ
6 เมษายน 2554 19:59 น. - comment id 1189837
ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ ถึงตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่อุทัยธานีแล้ว อยู่ไกลถึงภูเก็ตก็ส่งกำลังใจให้คนที่ทำงานเพื่อสังคม ขอให้เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานประสบความสำเร็จในชีวิต ระลึกถึงคุณฉลองเสมอ โพสมาเป็นกำลังใจให้ปีละครั้ง หวังว่าคงทำให้มีกำลังใจดีๆต่อไปนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
