บางเบา..

บางเบา..
ดังสายลมโชยเหงาเหงา
พัดเจือความเศร้ามาเบาบาง
มากไป น้อยไป
เธออยากให้เข้าใกล้หรือให้ห่าง
ด้านซ้ายด้านขวาหรือกึ่งกลาง
ก็ตามแต่เธอจัดวางให้เหมาะใจ
ฉันเหงา
พานพบแต่เรื่องเศร้าจนหวั่นไหว
หวั่นกลัวว่าจะใกล้หรือไกลไป
เหินห่างไปไหมหรือใกล้เกิน
บางเบา..
ดังลมพานมาบอกเล่าเพียงผิวเผิน
วนเวียนหวังเผื่อเขาเชื้อเชิญ
ดูขัดเขินน่าขำอยู่ร่ำไป

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

หมอกจาง 5 พ.ค. 2548 20:26 น. - ID 75501

1085

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/75501 ที่มา: หมอกจาง

comments powered by Disqus

tiki unlogged_in

5 พฤษภาคม 2548 20:48 น. - comment id 462516

เขียนได้ความรู้สึกเหลือเกินค่ะ

อย่างที่ต้องเชื้อเชิญเมื่ออ่านจบ

ทิกิ

ผู้หญิงไร้เงา

5 พฤษภาคม 2548 21:05 น. - comment id 462528

ฉันเหงาเหมือนกัน
ทุกวันห่วงหา
แถมมีน้ำตา
เต็มหน้าบ่าใจ 

แต่งได้ดีคะ

มืดมิด..จนชิดเช้า

5 พฤษภาคม 2548 21:34 น. - comment id 462530

แต่งได้ความความรู้สึกมากเลยค่ะ
ชอบๆๆๆ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

6 พฤษภาคม 2548 10:28 น. - comment id 462640

หมอกจาง บางเบา ไร้เงาเมื่อรุ่งราง...

***แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับ

ลี่...ชวนมาเยือน

6 พฤษภาคม 2548 12:21 น. - comment id 462707

บางเบา...ละมุนละไมดีจังค่ะ
.
ลี่...ผู้มาเยือน
.

หมอกจาง

6 พฤษภาคม 2548 21:41 น. - comment id 462978

มาตอบรับคำเชิญครับ คุณทิกิ :)

ขอบคุณครับ คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณครับ มืดมิด..จนชิดเช้า

ขอบคุณบินเดี่ยว ที่บินแวะมาทักมาย

ลี่..ชวนมาเยือน 

.. มีหน้าตาให้เล่นหลายอารมณ์ดีจัง เลือกไม่ถูกเลยแฮะ..