จมเจ็บอยู่กับตัวเอง ปล่อยน้ำตาให้บรรเลงท่วงทำนอง ความอ่อนไหว เมื่อความรู้สึกถูกเหยียบย่ำ บอบช้ำไปทั้งหัวใจ สิ่งรอบกายไร้ความเคลื่อนไหว ยินเพียงเสียงหัวใจ เต้นไหว ร้าวราน จมเจ็บอยู่กับน้ำตา หัวใจที่ไหวล้า กำลังพยายามกล้าหาญ จะปาดน้ำตาที่ไหลริน เช็ดทิ้งให้สิ้นไปตลอดกาล จะปล่อยความเศร้าให้พ้นผ่าน เก็บความทรมาน ให้สุดใจ พรุ่งนี้สิ่งที่เธอจะได้เห็น คือรอยยิ้มดังเช่นวันที่เคยสดใส ฉันจะไม่ทำให้เธอรู้ว่าหัวใจฉันบอบช้ำสักเพียงใด ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไร ฉันไม่ได้เสียใจ ฉันไม่ได้มีน้ำตา เพราะเธอคือคนเดียว คือความรักของฉัน ไม่ว่าตื่นหรือหลับฝัน เธอก็ยังเป็นใครที่มีค่า ฉันจะเป็นคนรักที่เข้มแข็งเสมอ ในขณะที่เธอมองสบตา ก่อนจะกลับมาอ่อนแอ ร้องไห้ เพื่อหัวใจตัวเอง วันเสาร์ ที่ 30 เมษายน เป็นวันที่สอง ที่อะไรๆ ยังดูอึมครึม ในวันพรุ่งนี้ ที่เราจะได้พบกัน ฉันจะทำ ทุกอย่าง ให้เหมือนเดิม เพราะ .. สิ่งที่ฉันเห็น อาจไม่ใช่ อย่างที่ฉันคิด ก็เป็นได้ ..
5 พฤษภาคม 2548 03:31 น. - comment id 462214
จมอยู่กับน้ำตา อ่อนล้าเหว่ว้ายามห่างหาย แต่สิ่งหนึ่งที่มีให้มากมาย คือความรักที่ไม่สลายฉันให้เธอ แต่งได้ดีค่ะ
12 พฤษภาคม 2548 19:00 น. - comment id 465951
เพราะรัก..ฉันจึงยอม ทุกข์ทนกับความรวดร้าวที่รายล้อม..อยู่อย่างนี้ คล้ายชีวิตอับจน..ไม่มีทางให้ฉันจะหลุดพ้น..สักนาที อ่อนไหวไม่เหลือดี..ทางเดียวที่มีคือกลั้นใจ -+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- แอบมาติดตามผลงาน แต่งได้กินใจจริงๆค่ะ ..
14 พฤษภาคม 2548 10:08 น. - comment id 466785
นัสพลาดกลอนของพี่ดาวไปได้ยางไง๊ โอ้ยยย โดนใจสุดๆเรยคะ.. แง๊
28 เมษายน 2550 15:21 น. - comment id 688766