บ้านในฝัน..ที่ฉันไม่เคยมี ในชีวิตเกิดมาถึงครานี้ อยู่กับบ้านครอบครัวมีกี่เคหา บ้านกี่หลัง..เพราะจำเป็น..ต้องอยู่มา เคยล้ำค่าตึกสามหลัง...ยังเคยมี มีบ้างไหม...บ้านในฝัน...อันเย็นชื่น ลมระรื่น...กลางทุ่ง..ไกลกรุงศรี บ้านแห่งนั้น....พฤกษชาติ ชื่นทั้งปี... เขียวแมกไม้...ล้อมชีวี...ที่พักกาย อยู่ไม่ไกล..ใกล้ศาลา..กลางจังหวัด ไยข้องขัด...ราวบ้านนอก..คอกวัวหาย ฉันเบิ่งมอง...ท้องน้ำ...จ้ำกระจาย รู้สึกคล้าย...กรรมบิด...ลิขิตมา. รักสิ่งใด...มิได้..ในสิ่งนั้น มิรักเลย....ผกผัน...ต้องพบหน้า รักเหลือแสน..กรรมสนอง...ผองไกลตา รักล้นฟ้า...ยิ่งห่างล้น...พ้นฤดี ชาติใดนะ....ฉันจะมี...หรือ...ที่อยู่ บ้านของใคร...ถึงสวยหรู..ล้านศักดิ์ศรี เทียบไม่ได้..บ้านของเรา...เศร้า..ชีวี ฤามิมี...บ้านฉัน..รำพันใจ อยู่บ้านใคร...ใช่บ้านเรา..นั้นเศร้าหมอง.. ต่อให้เงิน...ก่ายกอง...มิผ่องใส ความสุขบิน...หายวับ....ลาลับไกล ฝันร่ำไร...บ้านฉัน...ฝัน...จน...ตาย ทิกิ_tiki วันที่มองไปในภาพสีซีดๆของกระท่อมในฝันที่ฉันมองอยู่ ในความคิดคำนึง....เวลาที่ลง ๑๖:๔๐ นาฬิกา บ่ายวันอังคาร ๒๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๘ บ้านในฝัน..ที่ฉันไม่เคยมี (หมายเหตุ เว็บเป็นไรไปไม่ทราบ รอให้ลงได้เวลาหน้าจอ .........๑๗:๐๕ นาฬิกาพอดีเลยค่ะ)
26 เมษายน 2548 17:45 น. - comment id 461256
เขียนต่อจากบทกลอน 75214 25 เม.ย. 48 - 19:57 แผ่นดินทอง....บ้านแห่งฝัน ทิกิ_tiki http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_75214.php
26 เมษายน 2548 18:13 น. - comment id 461298
^_______^ ทักทายค่ะพี่ทิกิ อ่านแล้วเป็นเศร้าๆไงไม่รู้ วรรคจบยิ่งเศร้าง่า ซักวันเดี๋ยวพี่ทิกิก็จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเองล่ะค่ะ เนี่ย ฝันก็ว่าจะแต่งกลอนเกี่ยวกับบ้านตัวเองเหมือนกัน ยังไม่ทันได้เขียนเลย หนูแฮมสเตอร์ที่บ้านมาตายซะก่อน T-T งั้น ฝันไปละนะคะ สวัสดีค่ะพี่
26 เมษายน 2548 18:43 น. - comment id 461317
อยากมีบ้านที่ร่มรื่น มีพฤกษาชาติงามล้ำ แต่ราคาแพงเหลือใจคิด.......แง้มกระเป๋าดู มีอยู่ ๑๐ บาท อิอิ...รอมาเข้าฝันบ้านงาม ๆ มาแวะเยี่ยมโค้งคารวะสุดตัวจรดหัวใจคราบบ
26 เมษายน 2548 19:00 น. - comment id 461327
ง่ะ....ไมมันเศร้าจังอ่าคะ T_T
26 เมษายน 2548 19:07 น. - comment id 461332
^_______^ ทักทายค่ะพี่ทิกิ อ่านแล้วเป็นเศร้าๆไงไม่รู้ วรรคจบยิ่งเศร้าง่า ซักวันเดี๋ยวพี่ทิกิก็จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเองล่ะค่ะ เนี่ย ฝันก็ว่าจะแต่งกลอนเกี่ยวกับบ้านตัวเองเหมือนกัน ยังไม่ทันได้เขียนเลย หนูแฮมสเตอร์ที่บ้านมาตายซะก่อน T-T งั้น ฝันไปละนะคะ สวัสดีค่ะพี่ : 1390 - **พาฝัน** 469558 - 26 เม.ย. 48 - 18:13 เวลาดูทักษา...หมอดูก็ว่าทุกทีว่า บ้านไม่มีนะ...เสาเรือนไม่มี เราก็ไม่เข้าใจสักทีค่ะ บัดนี้ มันเข้าใจจนซึ้งค่ะ.. ที่ดิน ทื่ครอบครองผื่นแรกที่มีชื่อเรา จนถึงวันนี้ ที่เข้าไปปลูกบ้านมิได้สักที .....มันน่าเศร้าไหมคะ... ถึงไปอยู่กี่แห่ง...จะเย็นใจเหมือนที่ในฝันเราหรือ
26 เมษายน 2548 19:09 น. - comment id 461335
อยากมีบ้านที่ร่มรื่น มีพฤกษาชาติงามล้ำ แต่ราคาแพงเหลือใจคิด.......แง้มกระเป๋าดู มีอยู่ ๑๐ บาท อิอิ...รอมาเข้าฝันบ้านงาม ๆ มาแวะเยี่ยมโค้งคารวะสุดตัวจรดหัวใจคราบบ : 13030 - ภูวดินทร์ บ้านของเรา ไม่จำเป็นต้องหรูหราเหมือน ญาติโกโหติกาเราดอก....แต่ทำไมเราไม่มีสิทธิ์ ได้เข้าไปเหยียบ ไปปลูกในที่ที่เรารักเสียที ช่างน่าน้อยใจเหลือเกิน...ชีวิตนี้ นะคะ
26 เมษายน 2548 19:10 น. - comment id 461336
ง่ะ....ไมมันเศร้าจังอ่าคะ T_T : น้ำส้ม : 469587 - 26 เม.ย. 48 - 19:00 น้ำส้มคะ...เราดูบ้านหลายหลังของพี่น้อง ช่างใหญ่โต หรูหรา...เราแต่งบ้านให้เขาสมสง่า สมฐานะยิ่งใหญ่เหลือเกิน... แต่พอบ้านเรา...ที่เราอยากจะอยู่ แบบ พอมีพอกินที่เราเป็น...ประหลาดเหลือเกิน มิเคยได้อยู่สักที่....ต้องให้ไปอยู่ปราสาทราชวังหรืออย่างไร...เศร้านะคะ เศร้า...นะ
26 เมษายน 2548 20:51 น. - comment id 461415
บ้านในฝัน ของฉันหาไม่ยาก ไม่ต้องลำบากออกเสาะหา บ้านในฝันอยู่ไม่ไกลจากสายตา บ้านในฝันอยู่ในอุรา ของเราเอง อยู่ที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีความสุขเท่านั้นพอ แวมาทักแวมาทายครับ
26 เมษายน 2548 21:27 น. - comment id 461438
คับที่อยู่ได้..คับใจอยู่ยาก...รึเปล่าคะ ดูเศร้าๆ นะ แวะมาอ่านกลอน ... แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ
26 เมษายน 2548 21:42 น. - comment id 461452
เวลาเงียบ..ไร้คน...ให้บ่นว่า เชิงสีหน้า แต่ละคน...ช่างเรียบเฉย ไร้สำนึก...มนุษย์ธรรม...จึงก้ำเกย ความไร้ใจ...จึงเผย...โหดในตน ที่ใดเล่า...มีเรา...อยู่เพียงหนึ่ง ตามคำนึง..เรียบง่าย..คลายหมองหม่น ที่ใดเล่า...เมื่อเรา..ท่ามกลางคน ใจมิจน...หวนคิดถึง...ซึ้งเพียงเรา. อยู่ที่ไหนใจเป็นสุข.. ก็คือที่ที่เราเป็นอิสระไม่ขึ้นอยู่กับใครน่ะซี ....การอยู่กับผู้อื่นเป็นความทุกข์แท้แท้... การมีชีวิตดูเสมือนพึ่งพา...ช่างทุกข์แท้ ขอบคุณ คุณ 12878 - BongNothMaRu
26 เมษายน 2548 22:41 น. - comment id 461488
คุณ ปลาทองเข้าใจเป็นที่ยิ่ง แต่ทุกสิ่ง..รอเวลา...อย่าหมองเศร้า รอความฝัน..ให้ผันผ่าน..นานดั่งเงา รอจนเหย้า...เรือนตน..พ้นกรรมเวร... บางทีเราก็อดทนเพื่อใครสักคนที่เรารัก ใครคนนั้น..ถ้าไม่มีเรา..เขาก็ลำบาก ถ้าเขาทุกข์...เราจะทุกข์ยิ่งกว่า... ขอให้เขา..เป็นหลัก... คงไม่มีใครดอกที่อยากจะพอเพียง แค่พอเพียงไม่อยากยุ่งกับชาวบ้านชาวช่อง อย่างที่เราเป็นค่ะ... ญาติมากเรื่องมาก..ยุ่งมาก คนเรา..จึงควรฝึกอยู่คนเดียว ความฝันของเราเพียงได้อยู่คนเดียวเงียบๆ นั่นแหละค่ะ... คุณ เข้าใจ..เข้าใจมากๆเลยนะคะ ทิกิ