มันอาจผิดที่ฉันมันรักเธอ ผิดที่เจอที่เข้ามาช้ากว่าเค้า ผิดที่ชายที่หมายปองใช่ของเรา ผิดที่เขลายังเฝ้ารักเกินหักใจ ผิดที่หัวมีไว้ใช้กั้นหู ผิดที่ดูตาคู่นั้นแล้วหวั่นไหว ผิดที่คอยมารู้เห็นความเป็นไป ผิดที่ใยตัดไม่ขาดสวาทดำ ผิดที่ปล่อยคอยจนช้าชะล่าใจ แต่นานไปกลับจมดิ่งยิ่งถลำ ผิดที่เค้าคุกเข่าขอก็ยังทำ ยอมคืนคำทำบาปใหญ่ใฝ่ละเมอ แต่ถูกที่เคยมีใครบอกไว้ว่า รักทำตาบอดใสได้เสมอ คือความจริงสิ่งยืนยันฉันได้เจอ ยอมรักเธออย่างมืดบอด ตลอดมา