...สายลม...

สายน้ำที่หลับไหล

......ฤดูกาลที่ผ่านพ้น......
นึกถึงคนบางคนแล้วหวั่นไหว
คนที่เป็นดั่งสายลมพัดจากที่แสนไกล
พัดเข้ามากระทบหัวใจ
แล้วพัดผ่านไปโดยไม่รู้สึกอะไรเลย
.....สายลมที่พัดผ่าน.....
เย็นเพียงไม่นานก็จางหาย
วูบๆ ที่ผิวกาย
แต่สุดท้ายก็ร้าวราน
             *-*-*-*-*				
comments powered by Disqus
  • BongNothMaRu

    25 เมษายน 2548 22:06 น. - comment id 460754

    สายลมหนอเจ้าสายลม
    พัดพาความขื่นขมมาทิ่งไว้แล้วไปจาก
    พัดความเศร้าความเหงามาซ้ำซาก
    พัดมาแล้วหายจากไปไม่ใยดี
    
    แวมาทักแวมาทายครับ
    มะแว๊ปปแล้ว เหนื่อย
  • พันดาว

    26 เมษายน 2548 10:32 น. - comment id 460901

    เป็นดั่ง... ส า ย ล ม ที่ พั ด ผ่ า น 
    เป็นดั่ง... ฤ ดู ก า ล ที่ เ ป ลี่ ย น ผั น
    เป็นดั่ง... ใ บ ไ ม้ ที่ ร่ ว ง ห ล่ น ใ น แ ต่ ล ะ วั น
    เป็นดั่ง... ห นึ่ ง ค ว า ม ฝั น. . . ข อ ง ค น ที่ พ บ กั น แ ล้ ว จ า ก ล า
    +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= +-*= 
    กลอนไพเราะ...
    ... ลึกซึ้ง... ละมุนละไมจัง
    :)
    
    
  • วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

    26 เมษายน 2548 13:42 น. - comment id 461069

    กลอนนี้พัดมาแล้วเย็นสบายดีครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน