แผ่นดินทอง....บ้านแห่งฝัน

tiki

แผ่นดินทอง....บ้านแห่งฝัน
ปล่อยเวลาไป..ตาม..ลมร้อน
        เช้าวันจันทร์วันนี้ดูทีท่า
มองฟ้าแผดแสงแรงสูรย์ส่อง
นึกจะไปมิใคร่อยากหลากเหงื่อนอง
หันมามองห้องชั้นบน..วนโต๊ะงาน
       มองทางซ้าย..ย้ายสิ่งของ..กองทางขวา
หันไป ก็หันมา..น่าสงสาร
ทิ้งสมบัติเกลื่อนกล่นบนวิมาน
หอบเพียงแค่..กรองกานท์..ยังหอบมา
      มีบางอย่างหยิบอยู่...ดูมิเด่น
สีน้ำตาลกรอบเน้นอยู่ข้างหน้า
เป็นกระดาษตราครุฑผุดลักษณา
เรียกขานว่า โฉนด...เคยโปรดปอง
  
       แสนละเหี่ย..เพลียใจ..ในชาตินี้
มีก็เหมือน..ไม่มี..อยู่ซ้ำสอง
ใบอนุญาต..สร้างถิ่น..แผ่นดินทอง
เดินวนจ้อง....มิมีทาง...ให้สร้างเลย
      ถือโฉนด..มูลค่า กว่าหลายล้าน
คำอนุญาต..ปลูกบ้าน..ให้เคียงเขนย
แต่น้ำท่วม...ตลอดทาง..ช่างชวดเชย
หัวเราะเย้ย...หยันฟ้า...ฤๅปรานี
.  ใครเล่าจะมีปัญญามาสร้างบ้าน
สร้างวิมานลอยน้ำให้เสียศรี
มองโฉนด...โปรดประทาน..งานทุกปี
ยังถมที่ไม่พอ..ขอพ้อ..ดวง...
ทิกิ_tiki
วันที่หยิบโฉนดแผ่นแรกในชีวิตที่คิดซื้อหามาเป็น
ชื่อตนเอง ยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา...กว่าจะต่อสู้
เพื่อจะได้สร้างบ้านสักหลัง....หลวงก็ไม่ให้สร้าง
เพราะ บอกว่า ติด จะต้องอยู่ในเส้นทางผ่านหน้าตำหนักนนท์
ครั้น 7 ปีที่แล้ว ไปติดต่อ ว่าไม่มีใครอยากได้เส้นทางนี้แล้ว
งั้น ขอท่านช่วยอนุญาตให้สร้างสักที...
             ค่าถมที่วันนั้น..ช่างก็ว่า ถมทั้งถนนให้ชาวบ้าน
เขาเข้าไปที่เรา ก็คงเป็นล้าน...เข่าอ่อนไปเลย
กำใบอนุญาตปลูกบ้าน แล้วตาลาย..ตรงที่ ยี่สิบปีนั้น
น้ำมันท่วมขึ้นเรื่อยๆ...ทั้งที่ ทั้งทางเข้าที่ ล้วนจม
ใต้น้ำ เคยนำรถไปถมอิฐ ถมไป ห้าคัน ได้ความกว้าง สองเมตร
ได้ ความยาวถนน แค่ หนึ่งเมตรหมดไป ห้าพันบาทแล้ว
คำนวณว่า กว่าจะถึงที่ ก็คงหมดค่าถนนเป็นหลายแสน
ไหนจะต้องไปถมที่ตนเองให้พ้นน้ำอีก
           ทิกิ หัวเราะให้โชคชะตาฟ้าดิน...จริงๆค่ะ
ที่ดินแปลงนี้..เป็นที่รักแต่แรก ซื้อ ..ฝันว่าจะมีบ้านของตัวเอง
เป็นถิ่นอิสระเสรีของตนไม่ต้องไปอาศัยใครอยู..
แต่ไม่เคยได้มีโอกาสเข้าไปสร้างบ้านอยู่เลย.
.คิดแล้วช้ำจริงๆ...ฮาไม่ออกเลย..งานนี้
แผ่นดินทอง..
จากใจที่ช้ำจัง...
      เขียนจบเมื่อเวลา ๑๙๒๕ นาฬิกา คืนพระจันทร์
๒๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๘...
ห้องคอมพิวเตอร์คุณลูกชาย...ณ บ้านสวน..นนท์
      ทิกิ_tiki				
comments powered by Disqus
  • tiki

    25 เมษายน 2548 20:09 น. - comment id 460625

    ปล่อยกลอนไปยาวๆก่อนแล้วกันค่ะ
    ตัดไม่ลงไม่รู้จะตัดอย่างไร ความมันขาดค่ะ
  • BongNothMaRu

    25 เมษายน 2548 21:01 น. - comment id 460696

    เขียนซะยาวเลย
    
    อะ ซาแว็ปปปป
  • 4895_tiki unlogged_in

    25 เมษายน 2548 21:17 น. - comment id 460713

    กำลังทำให้สั้นอยู่ค่ะ
    
    แต่สั้นแล้วก็คงไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วนะคะ
    
  • tiki

    25 เมษายน 2548 23:19 น. - comment id 460780

    สั้นได้เท่านี้แหละค่ะ..คงอ่านกันพอรู้นะคะ
    ยาวมากนัก ก็ไม่ค่อยสนุกกันแล้วค่ะ
  • ลักษมณ์

    26 เมษายน 2548 01:24 น. - comment id 460821

    น่าช้ำใจจังจริงๆด้วย ..
  • 4895_tiki unlogged_in

    26 เมษายน 2548 09:52 น. - comment id 460881

    คุณ ลักษมณ์ ขอบคุณที่มาช่วยช้ำตอนดึก..
    เมื่อคืนหอบงานพริ้นท์เต็มบทไปนอนอ่าน
    แบบ ...เออหนอ...คนเราฝืนดวงไม่ได้จริงๆ
    
    ที่ซ้ำร้ายกว่านั้น...ดันรักที่ดินในฝันนี้เพราะ
    เป็นน้ำพักน้ำแรงตัวเองแท้ๆ อยากมีบ้านแบบ
    สองชั้นใต้ถุนสูง เลี้ยงหมาแมวไว้ใต้ถุน มีบ่อบัว
    หน้าบ้าน ใต้บ้านไว้ทำงานหัตถกรรมทุกชนิดที่
    ตนชอบ...หน้าบ่อบัว....
    
              ความฝัน...มันก็ ...กลายเป็นภาพสีซีเพีย
    ซีดๆอยู่ในลิ้นชักสมอง...
    
             เขียนคำขอหลายครั้งจนเจ้าหน้าที่ควบคุม
    เขตก่อสร้างอาคาร จำหน้า จำเรื่องชีวิตเราได้
    แต่ก็ไม่มีใคร กล้า หือกับ กฎหมายเรื่องสำนักผังเมืองที่ เขียนขีดเส้นมาทับที่เราตรงนั้น...เฉยเลย ว่าห้ามก่อสร้าง...จะทำถนนตัดใหม่
    
             เอ้า ...ไปขอใหม่ ขอปลูกกระต๊อบก็ได้
    ท่านจะสร้างถนนเมื่อไหร่ ข้าพเจ้าจะ รื้อย้าย
    ก็ไม่ให้อีก ได้ยินไหม ...สิบกว่าปีที่พระราชบัญญัติสำนักผังเมืองตกไป...
    
           วันที่ไปขออนุญาต เงินที่ขายบ้านมาอีกบ้าน
    ก็เหลือร่อยหรอพอแค่ปลูกกระต๊อบสองชั้นได้
    สักหลังแล้วนั้น...........
    
    .........ตราที่ประทับอนุญาตปลูกบ้านนั้น.....
    ไปต่อประทับมาอีก ห้าปี ....จนหมดอายุ การขออนุญาต ปลูกสร้าง...
    
               ข้าพเจ้าไปยืนดู รถทั้งคันเทหินไปแล้ว
    หายต๋อมจมน้ำ....แค่ถนนจากตรงที่ยืนจะไปที่
    สองวันที่รถมาเท.........แล้วหายต๋อม...ได้ถนนความยาวแค่สักเมตรเดียว......
    
    ........ตัดใจ ...พอเถอะ เงินหมดไปห้าพันกับการ
    โยนอิฐลงน้ำให้บ้านปากทางไว้จอดมอเตอร์ไซค์
    ร้องไห้จนน้ำไหลท่วมทาง...
    
    ......ชาตินี้คงมิมีวันได้ไปปลูกกระต๊อบ โดดเดี่ยวเดียวดายดังหวัง.......แล้ว....อนิจจาเอ๋ย
    กระดาษแผ่นหนึ่งในชีวิตข้าพเจ้า......
    
         แผ่นดินในฝัน...อันจมอยู่ใต้น้ำ...ยี่สิบกว่าปี
    ....มันอยู่ตรงไหนของฟ้าและน้ำหรือ...ข้าพเจ้า
    ก็ไม่รู้เหมือนกันแหละค่ะ....
    
    ช้ำยามเช้าอีกรอบค่ะ
    
    ทิกิ
  • 4895_tiki unlogged_in

    26 เมษายน 2548 11:31 น. - comment id 460942

    ป.ล.สมชื่อแผ่นดินทองจริงค่ะ ทุกเซ็นต์ 
    นับแต่ทางเข้าแพงเป็นทองจริงค่ะ
    คิดแล้วอยากทำฝันให้เป็นจริง แต่ฝันนี้
    แพงระยิบระยับ ดั่งปูถนนด้วยทองอร่ามค่ะ
    แต่บ้านเราจะเป็นแค่กระต๊อบปลูกบน
    แผ่นดินสีทอง เพราะค่าถมแพงกว่าทองค่ะ
    
    ด้วยความอ่อนใจไร้เรี่ยวแรง
    
    ทิกิ
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    26 เมษายน 2548 12:52 น. - comment id 461018

    ขอเช่าเลี้ยงปลาหมอปลานิลตามที่เกษตรเขาส่งเสริมได้ไหมครับ อิอิ
  • tiki

    26 เมษายน 2548 12:55 น. - comment id 461023

    ยินดีค่ะคุณ ฤกษ์ ยินดีมาก อยากให้มีคนเฝ้าให้ที่ค่ะ
    
    อิอิ
    แต่รู้สึก จะมีตัวเงินตัวทองนอนผึ่งแดดแถวนั้นอยู่นะคะ
    มันคงดีใจได้อาหารครบหมู่ทุกมื่อแหละค่ะ
    
  • ข้าวปล้อง

    26 เมษายน 2548 13:41 น. - comment id 461067

    เห็นภาพเลยค่ะ
  • 4895_tiki unlogged_in..ไม่ลงทะเบียน

    26 เมษายน 2548 14:13 น. - comment id 461081

    คุณ ข้าวปล้องคะ 
    กำลังเช็คข้อมูลในฮาร์ดดิสค์
    แต่ก็แวบมาอ่านกระทู้หน่อย.......
    
           คงจะมีเรื่องสั้นยาวๆเหมือนกัน
    
    เฮ้อ ให้เห็นภาพความยาวนานของกระดาษใบหนึ่งในมือค่ะ
    
    ทิกิ
  • tiki

    26 เมษายน 2548 17:52 น. - comment id 461270

    ไปเขียนเรื่องใหม่ต่อจากกระทู้นี้ที่นี่ค่ะ
    http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_75279.php
  • น้ำส้ม

    26 เมษายน 2548 18:59 น. - comment id 461325

    เห็นด้วยกับคุณข้าวปล้องค่ะ เห็นภาพเลย ขอบคุณนะคะพี่ทิกิ .....
  • tiki

    26 เมษายน 2548 19:04 น. - comment id 461330

    น้ำส้ม ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ
    
    ดีใจที่เขียนให้เห็นภาพได้
    นี่หดมาเหลือสั้น เพราะมากไปก็ยาวเกินไปค่ะ
    
    ขอบคุณค่ะ
  tiki

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน