ลูกจ๋าอย่าร้องไห้

หิ่งห้อย

ฟังสำเนียงเสียงเพรียกเรียก พ่อจ๋า
เมื่อไหร่หนอพ่อจะมาหาลูกขวัญ
มารับส่งลูกนี้ทุกวี่วัน
มารับขวัญลูกชายไปโรงเรียน
 มีเพียงปู่และย่ามาพร้อมพักตร์
บ่มความรักประจักษ์ใจให้อ่านเขียน
เพื่อนฝูงเขาหัวร่อเขาล้อเลียน
 อยู่โรงเรียนลูกชายอายพ่อจ๋า
โอ้..ลูกจ๋าอย่าอ้อนตัดรอนพ่อ
อดทนรอพ่อนะ..นะลูกจ๋า
จะชดเชยความรักหนักอุรา
ให้สมดั่งลูกยาตั้งตารอ
โอ้.ลูกจ๋าอย่าร้องอย่าหมองเศร้า
หยุดน้ำตาของเจ้าหยุดเศร้าหนอ
เช็ดน้ำตาลูกรักหักใจรอ
วันที่พ่อกลับมาพาก้าวไกล
ด้วยมือสองของพ่อจะก่อร่าง
สืบสานทางของลูกให้สุกใส
สองมือพ่อขอนำเจ้าเดินก้าวไป
จะคว้าไขว่ร่วมฝันวันรุ่งราง
ย้อนถึงฝันสีทองของแม่เจ้า
ครอบครัวเราพร้อมใจไม่เคยห่าง
สองดวงใจแม่พ่อถักทอทาง
หวังสล้างทางใสให้ลูกยา
บัดนี้ฝันวันเก่ายังเร้าจิต
ให้พ่อคิดติดตรึงคะนึงหา
แม้แม่เจ้าจากไปไร้กายา
แต่ลูกจ๋าจงรอพ่ออยู่เคียง
โอ้ดวงใจใสพิสุทธิ์หยุดเถิดหนา
หยุดร้องเถิดลูกยาอย่ามีเสียง
ใจพ่อเจ็บจุกจนล้นพะเนียง
ยามยินเสียงเว้าวอนว่อนดังมา
โอ้ลูกจ๋าอย่าอ้อนวิงวอนพ่อ
ไม่นานหนอรอก่อนนะลูกจ๋า
ด้วยสองแขนโอบกระชับซับน้ำตา
พ่ออาสาพาไปไม่เดียวดาย