กลอนสุภาพ ลึกลงไปในอดีตอันหวีดหวิว ท้องร้องกิ่วคิ้วขมวดปวดขมับ ทุกข์ยังโถมโหมกระหน่ำงำรำงับ มือเขย่าเท้าขยับกลัวจับใจ อุดมการณ์ผลาญระห่ำอำมหิต กอรปกรรมกิจคิดใคร่ครวญชวนสงสัย การต่อสู้ผู้ต่อต้านรุกรานไทย อ้างอำนาจประกาศใดให้ฆ่าคน เคลื่อนขบวนชวนประชามาท้าสู้ แผ่นผืนนี้มีใครอยู่กูไม่สน เมื่อเหลืออดอดแล้วอดจนหมดทน ยอมฆ่าชนทนหน่อยหวังอันรังรอง ยังจำมั่นวันที่หมองใครร้องไห้ ศพที่รายตายที่เกลื่อนล้วนเพื่อนผอง ไหวที่หวั่นปั่นที่ป่วนลองทวนมอง เลือดที่น้องต้องลงตกอกผู้ใด ใช้วิธีวิถีปืนมายืนจ้อง สิ้นเสียงร้องของการพบทุกศพใหม่ ความเงียบงำย้ำมาเยือนดั่งเพื่อนไท ได้ซ่อนแค้นแน่นดวงในทั้งใจนั่น ปวดจนเหน็บเจ็บจนหน่ายตายจนเบื่อ กลัวจนเบื้อเชื่อจนบ้าช่างน่าขัน น้ำตาหยดรดจนทั่วหัวใจกัน เงียบก็งันฝันก็ฝืนสะอื้นกิน โน่นก็ขี่นี่ก็ฆ่าน่าหัวร่อ มีแต่ทุกข์รุกมารอจนท้อสิ้น เลือดยังรดหยดทั่วแผ่นทั้งแคว้นดิน หรือน้ำตาต้องห่ารินจนสิ้นไทย พระอาทิตย์ที่ ๑๗ เมษายน ๒๕๔๘
นฤมิตร...เนรมิตร 17 เม.ย. 2548 11:46 น. - ID 74581 
1426
2
0
17 เมษายน 2548 12:23 น. - comment id 454522
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = วันนี้เหนื่อยค่ะ ดำน้ำด้วยไม่ไหว ไม่ว่าแนวไหน... งานคุณ... ก็ดึงอารมณ์คนอ่านได้ดีนักค่ะ แวะมาเยี่ยมงาน ผ่านมาชื่นชม..จากใจ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
17 เมษายน 2548 12:24 น. - comment id 454523
เขียนได้เห็นภาพเลยค่ะ .. ชวนให้ใจฮึกเหิม .. ยิ่งสู้ก็ยิ่งพ่าย .. ดีกว่าพ่ายตั้งแต่ยังไม่สู้นะคะ .. ................................ แวะมาสวัสดีพี่ชาย .. อีกไม่ถึงเดือน .. ก็ได้กลับบ้านแล้ว .. ดีใจด้วยค่ะ .. ^________^
17 เมษายน 2548 12:36 น. - comment id 454539
โลก ก็งี้แหล่ะค่ะ เข่นฆ่า ชิงความเป้นใหญ่ น่าอนาถแท้ อิ อิ...
17 เมษายน 2548 12:38 น. - comment id 454541
ขอพักรักสักคราวผ่านหนาวนี้ ... คุณความดีที่สั่งสมบ่มเพาะมา ... ส่งผลบุญคุ้มครองผองชนหล้า ... หยุดเข่นฆ่า .. พักรบ .. จบทีเทอญ ... ... หยุดเขียนงานรัก .. สักครา ... ... อยากขอหยุดการเข่นฆ่า ... เช่นกัน ...
17 เมษายน 2548 12:57 น. - comment id 454563
ขีดเส้นวางระหว่างผลประโยชน์ จนเกิดโทษจากผู้ไม่รู้เห็น ตายล้นหลามท่ามกลางความตื่นเต้น สาดกระเซ็นเป็นตำนานรุ่นต่อไป
17 เมษายน 2548 14:29 น. - comment id 454613
ขอบคุณครับคุณผู้หญิงช่างฝัน
17 เมษายน 2548 14:31 น. - comment id 454616
คงเป็นดั่งนั้นครับคุณผู้หญิงสีม่วง.... สู้อย่างมียุทวิธี....ดีกว่าไหม คงอีกไม่นาน หยุดงาน ชดเชยคราวหน้า ได้มีเวลา ซื้อหาข้าวของเครื่องใช้ ไปฝากน้องน้อง สิ่งของเป็นกำลังใจ ด้วยความห่วงใย ฝากไปให้จันทร์ช่วยบอก.....
17 เมษายน 2548 14:32 น. - comment id 454618
คุณลอยไปลอยมา แต่เผอิญเป็นโลกนั้นมันมีส่วนหนึ่งถึงขวานไทย.... ขอบคุณนะครับ
17 เมษายน 2548 14:34 น. - comment id 454620
อันที่จริง มิได้หวังให้แค่หยุด อยากให้เลิกร้างการเข่นฆ่ากันไปเลย.... ขอบคุณคุณกีกี้ครับ
17 เมษายน 2548 14:40 น. - comment id 454623
กี่ร้อยศพที่จะกลบความหมองไหม้ กี่ร้อยใจที่ไทยต้องโศกศัลย์ กี่ร้อยคนผจญสู้เพื่อชีวัน กี่ร้อยพันต้องตายมลายไป น้ำตารินหลั่งไหลในพื้นที่ ทั้งน้องพี่ชีวีแทบตักษัย เลือดอาบนองครองทุกข์ท่วมดวงใจ สุดอาลัยภัยใกล้ตัวมัวยำเกรง.....ฯ สถานะการณ์ภาคใต้...ยังเป็นสิ่งที่ต้องระวัง..ขอเป็นกำลังใจให้ชาวใต้ทุกท่าน..ผ่านพ้นวิกฤตในครั้งนี้ด้วย....ขอคุณพระคุ้มครองทุกท่านค่ะ.. ...กลอนงาม..ด้วยเนื้อหาและลีลา..ชื่นชมค่ะ..
17 เมษายน 2548 14:42 น. - comment id 454624
คงเป็นทรายกระบวนของตัณหา ทั้งผลประโยชน์ ทั้งอ้งอุดมการณ์ อุดมกิน.... ทั้งริ้น ทั้งเหลือบ....เกลื่อประเทศ... ขอบคุณครับคุณแม่จิต
17 เมษายน 2548 14:43 น. - comment id 454625
คงเป็นหลายกระบวนของตัณหา ทั้งผลประโยชน์ ทั้งอ้างอุดมการณ์ อุดมกิน.... ทั้งริ้น ทั้งเหลือบ....เกลื่อนประเทศ... ขอบคุณครับคุณแม่จิต
17 เมษายน 2548 14:45 น. - comment id 454628
สถานะการณ์ต้องระวัง แต่สิ่งที่ต้องระวังมากกว่าชนทั้งหลาย สงบใจทบทวนกระบวนคิด ว่าทุกสิ่งที่ทำ นำมาซึ้งประโยชน์และความสงบที่หวังวาดปรารถนาจริงหรือไม่... อย่าเป็นไฟกระพือแรงเพราะเชื้อฟืนจากโจรร้าย ขอบคุณครับคุณราชิกา
17 เมษายน 2548 16:25 น. - comment id 454664
หยดน้ำตาไหลเอ่อแทบเพ้อคลั่ง ใช้กำลังฆ่ากันมันถูกหรือ เลือดที่หลั่งไหลอ่วมท่วมสองมือ นั่นหรือคือความยิ่งใหญ่ที่ให้ตน... ขอให้โลกสงบสุขขอรับ... แวะมาทักทายขอรับ
17 เมษายน 2548 18:22 น. - comment id 454729
...ระวังไว้บ้างนะคะ เพื่อนคนหนึ่งย้ายลงไปใน 3 จ. ไปไม่ถึงปี เสียชีวิตกลับมา เค้าเคยเล่าว่า... แม้ขณะทานข้าว มือก็ยังจับปืนไม่วาง.. ขนาดอยู่ในห้องน้ำ ห้องนอน และที่ไหน ๆ ก็ต้องพกปืน ขนาดระวังตัวแบบนี้แล้ว...
17 เมษายน 2548 21:42 น. - comment id 454846
ภาพชัดเจน จนเจ็บ ใจเหน็บหนาว ทุกทุกคราว เสียงปืน ยืนหวั่นไหว กี่คราบเลือด กี่ชีวิต พี่น้องไทย จะชดใช้ ความบ้า ของเดนคน
18 เมษายน 2548 09:07 น. - comment id 455014
เลือดที่หลั่งถั่งโถมลงโลมใต้ เสียงเด็กที่ร่ำไห้มันไหวสั่น ทุกเทือกแถวแนวตำบลจึ่งเงียบงัน จะฆ่ากันให้มันสิ้นแผ่นดินหรือ... คงเป็นเช่นนั้นครับคุณเมจิคเชี่ยน ขอให้คำขอคุณเป็นจริง
18 เมษายน 2548 09:11 น. - comment id 455015
ทุกเทือแถวแนวเขามีแต่ขลาด พบแต่ความหวั่นหวาดจนเหลือที่ จะพบสุขไหนในใจนี้ คนที่ตายล้วนเพื่อนพี่ พี่น้องไทย คุณgemsครับ มีแต่ความหวาดกลัวซ่อนอยู่ทุกที่จริงๆ... วันก่อนลงไปทำงานที่ปักษ์พบแววตาของพี่น้องในพื้นที่ได้แต่สงสารจับใจ.... ถ้าทุกเช้าตื่นขึ้นมาพบแต่ความหวาดกลัว...ใครไม่เคยไหนเลยจะเข้าใจ
18 เมษายน 2548 09:21 น. - comment id 455021
คุณmagicครับ ได้เห็นได้ทราบความเป็นไปได้แต่คำถามว่าอะไรกันหนอเป็นเหตุผลที่ใครเหล่านั้นตัดสินใจฆ่าพี่น้องร่วมแผ่นดินร่วมสายเลือด... กี่บรรพบุรุษแล้วที่แผ่นดินผืนนี้ให้ความร่มเย็นแก่ทุกชีวิต... ได้แต่ตั้งคำถมว่าเพราะอะไร...คงเพราะมีอาจพบเหตุผลไหนมาอธิบายทุกการกระทำที่มีแต่สูญเสียนี้ได้ ขอบคุณ
21 เมษายน 2548 15:40 น. - comment id 457531
เข้าใจ... เห็นใจ...และเป็นกำลังใจให้ค่ะ... วอน..ขอวอนคนต้นเหตุ ทุกข์เทวษทั่วไทยให้ระอุ เห็นฤาไม่เลือดไหลดั่งน้ำพุ อย่ามุทะลุเกินไป..ใจขอวอน....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
