ไม่เคยเปิดรับใครเข้ามา เพราะหัวใจยังเย็นชาอยู่แบบนี้ ความทรงจำเก่า-เก่าที่เคยมี ฝังลงตรงนี้ที่กลางใจ เคยมีเธอเมื่อวันก่อน ไม่อยากย้อนวันเวลาไปตรงไหน ยังคงมีเธอเสมอในหัวใจ และตลอดไปคนใจยังจะเป็นเธอ....
13 เมษายน 2548 23:04 น. - comment id 453077
ยัง...คงมีแอนนาจิว...เคยพริ้วพราย คง..เป็นเพื่อน...มิตรสหายแห่งอักษร มี...สัญญา...คงมั่น...ในคำกลอน เธอ....คงเขียน...พลังพร...ได้เพริดพราว เสมอ...ในใจฉัน...เธอนั้นเพื่อน ใน...ความคิด..บ้างลางเลือน..เดือนดับหาว หัว...ใจเธอ...คงมั่น..จันทร์กลางดาว ใจ...เธออาจ..ดูร้าว...เพราะรักลวง ยินดีที่พบอีกครั้งค่ะ หมู่นี่ยุ่งๆไม่ค่อยได้เข้ามาตอบกลอนเพื่อนค่ะ ทิกิ
13 เมษายน 2548 23:31 น. - comment id 453091
ยอมรับกับตัวเองมานานวัน ว่าปิดกั้นความสัมพันธ์ต่อคนทั้งหลาย ยินดีเป็นคนที่ต้องอยู่ลำพังอย่างเดียวดาย และไม่ยอมมีใครมาเคียงกายไหนอีกเลย ตั้งแต่วันนั้นวันที่เขามาลาจาก ฉันก็เจ็บมากจนยากจะเฉลย รู้แต่ว่าความเดียวดายเป็นอะไรที่คุ้นเคย และไม่ยอมเปิดหัวใจให้ใครผ่านเลยผ่านเข้ามา เพราะอดีตเป็นเหมือนรอยแผล ฉันจึงไม่อยากให้ใครมาดูแลและห่วงหา กลัววันหนึ่งคนดูแลจะทำให้ช้ำอุรา และหนักยิ่งกว่าที่ผ่านมากว่าที่เคยเป็น ฉะนั้นเลยขอปิดกั้นความรู้สึก ไม่อยากให้ใครมาเปิดผนึกเพื่อพบเห็น กลัววันหน้าน้ำตานองครองอุรากว่าที่เคยเป็น จึงขอปิดผนึกและหลบเร้นไม่ให้ใครเห็นหรือมาเป็นเงา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*