ตอไม้

BongNothMaRu

 เหมือนเป็นคนโง่คนหนึ่ง
ที่กลายเป็นที่พึ่งยามเธอเหนื่อยล้า
พอมีแรงก็ไร้ภาพฉันในสายตา
เที่ยวเสาะหาความรักอยู่ร่ำไป
เป็นเพียงหัวหลักหัวตอ
ใช้ยึดเหนี่ยวยามเธอท้อและร้องไห้
พอหมดคราบน้ำตาเธอก็ไป
ไม่เคยรับรู้ว่าตอไม้ก็เจ็บเป็น 				
comments powered by Disqus
  • ลอยไปลอยมา...

    5 เมษายน 2548 12:05 น. - comment id 449474

    เป้นเพียงตอ
    ให้เขาพักชั่วคราว...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน