ฉันจะคอยเธออยู่ตรงนี้ กี่องศาของฟ้าที่นี้ ไม่มีวันทำฉันผกผัน กับรักของวันเก่า ที่เป็นเรื่องเล่าอันแสนผูกพัน เมื่อนึกถึงมัน ฉันยังเผลอฝัน..ยังเผลอใจ เ ราอาจเดินด้วยกันได้ไม่ไกลนัก แต่ความรักก็สอนให้ได้รู้จัก ความอ่อนไหว สอนให้ฉันได้รู้สึก ได้ซึ้งและลึกเรื่องหัวใจ ได้เขียนกลอนหวานไหว ได้น้ำตาไหลเมื่อฟังเพลง โปรดกลับมา หากว่าเขาทำร้าย แม้บทเก่าของนิยายอาจถูกละลายเพราะเธอข่มเหง แต่คนตรงนี้ ยังรักเธออยู่ที่นี่ ด้วยตัวเอง หากเธอน้ำตาไหลใจคว้างเคว้ง ฉันจะร้องเพลงและปลอบเธอ
4 เมษายน 2548 12:29 น. - comment id 449015
ก็ อยากบอกว่ากลอนเพราะมาก ๆ ค่ะ และโดนใจมาก ๆด้วยนะคะ ... แวะมาทักทายจ๊ะ ...
4 เมษายน 2548 13:47 น. - comment id 449095
ชอบมาก ๆ เลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกตามได้เลยน่ะ
4 เมษายน 2548 15:51 น. - comment id 449173
- ทะเลใจ Thanks makkk
4 เมษายน 2548 15:53 น. - comment id 449175
ต้นปาล์ม Thak u na na na
4 เมษายน 2548 18:44 น. - comment id 449239
กลอนเพราะจังเลยค่ะ ลึกซึ้ง งดงาม อ่อนไหว ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
5 เมษายน 2548 01:44 น. - comment id 449326
ขออนุญาต ถามอะไรไม่เข้าท่าหน่อยนะคะ วรรคนี้ สอนให้ฉันได้รู้สึก ได้ซึ้งและลึกเรื่องหัวใจ น่าจะประมาณนี้หรือป่าวนะ เพราะอ่านแล้วน่าจะลงตัวมากกว่าอะค่ะ สอนให้ฉันได้รู้สึก ได้ลึกซึ้งเรื่องหัวใจ
5 เมษายน 2548 11:30 น. - comment id 449453
ขอบคุณปลาวาฬมากที่ยังคิดถึงและแวะมาทักทายเสมอ
5 เมษายน 2548 11:35 น. - comment id 449455
แหมคุณn u t t ต่างคนย่อมต่างความคิด แต่ไอเดียคุณก้เข้าท่านะ แต่ที่เราเขียนอย่างนั้น เพราะมัทั้งลึกและซึ้ง ไม่ใช่แค่ลึกซึ้ง งงป่าวเนี่ย.........................