ฤดูแล้งแห้งน้ำดินช้ำเศร้า ต้นไม้เฉาเคยชอุ่มเขียวชุ่มฉ่ำ ต้องแห้งเหี่ยวเหลียวมองกลับหมองช้ำ แต่น้ำคำของเขามิเศร้าตาม ดั่งดอกคูนพูนเพิ่มออกเติมเรื่อย คลี่กลีบเฉื่อยบานช้าเหลืองจ้าหวาม เติมสีทองรองเรืองเหลืองทุกคาม ทั่วสยามสุกใสเหลืองไล้ทา ด้วยบทกลอนซ่อนสิงแอบอิงรัก ซึ้งตระหนักแนบแน่นดุจแผ่นผา เตือนพวกเราเฝ้ารักษ์พืชผักปลา ท้องทุ่งนาสายน้ำเช้าค่ำเย็น ฝากแผ่นดินถิ่นเกิดกำเนิดชาติ งานสะอาดบริสุทธิ์ผุดให้เห็น บทกวีรี่ไหลหลั่งใสเย็น น้ำน่านเค้นขับกลอนวอนเหลียวแล 4 เมษายน 2548
นกตะวัน 4 เม.ย. 2548 06:09 น. - ID 73891 
649
0
0
4 เมษายน 2548 13:21 น. - comment id 449074
หน้าส่วนตัว
เรน.. เก๊าะคิดถึง .. พี่นิว.. นะคะ ..
แว้ปป ..
4 เมษายน 2548 13:34 น. - comment id 449084
ขอบคุณนะครับพี่นกตะวันที่แต่งกลอนให้ผมรับอรุณแห่งวสันต์เช้านี้ พี่นกตะวันก็เป็นนักกลอนฝีมือดีคนหนึ่งในบ้านหลังนี้ อบอุ่นดั่งดวงตะวันครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
