เจ็บหัวใจใครหนอไม่รอถาม เขียนกลอนกามงามหน้าท้าเวหน วิปลาสพินาศนับสัปดน พิลึกคนควรทัณฑ์ให้บรรลัย
4 เมษายน 2548 06:56 น. - comment id 448871
กรุ่นกลิ่นกายเกื้อกูลมิสูญสิ้น คละเคล้ากลิ่นบุปผาพาอ่อนไหว ยามพี่ต้องลมน้องมาคล้องใจ มิมีใดหอมเท่ากลิ่นเต่าเธอ........ อิอิ
4 เมษายน 2548 07:06 น. - comment id 448874
อ้ะ อ้ะ อ้ะ
4 เมษายน 2548 09:47 น. - comment id 448906
อะไรจะอนาถขนาดนั้นคะ .. เอาแบบนี้ละกัน จะไปจับตัวสาวคนนั้นมาให้ถึงที่เชียวค่ะ
4 เมษายน 2548 13:35 น. - comment id 449086
พรรณาได้หอมหวานปานน้ำผึ้งป่าครับ
5 เมษายน 2548 15:02 น. - comment id 449587
กลอนหวานจังอะ ใครกันหนอ กายจะหมอขนาดนั้น อยากด้ม อยากดมค่ะ
5 เมษายน 2548 16:08 น. - comment id 449633
พิการแต่กายจิตใจใช้พิการไม่ คิดอะไรกับร่างกายที่ก่ายก่อน ขาหรือที่คิดว่าเราเจ้าบังอร จะมาขอจากจรด้วยมิมีขาจรมาพบเจอ ทำไหมกลอนเศร้านักนะค่ะ.........พิการกายขอแต่ใจอย่าพิการได้ไหม..จ๊ะคนดี.
5 เมษายน 2548 20:58 น. - comment id 449751
ใจไม่พิการหรอกจ้ะ.. เพราะไม่มี