ด้วยความเหงา เล่านิยายกับสายน้ำ คือความช้ำที่ใครมองไม่เห็น อยู่กับความอ้างว้างอย่างเยือกเย็น ใจลำเค็ญ...ทุกข์ท้อ...ทรมาน
2 เมษายน 2548 22:12 น. - comment id 448414
ฮึ ๆ... มีแม่น่ารักจัง... รับฝากลูกชายค่ะ.. อิ ๆ...
3 เมษายน 2548 10:37 น. - comment id 448537
ภูตะวัน ตะวันรอน อยากลงจากคานแล้วเหรอ พี่ แต่ผมยังเด็กนะ อิอิ
3 เมษายน 2548 15:59 น. - comment id 448635
เหงามั้งครับ เหงามั๊ง นั่งเหงาๆ เหงาเพราะใจ นึกถึงเขา เลยเหงามั๊ง น้ำตาร่วง ห่วงหา หน้าเธอจัง เลยเหงามั๊ง หยั่งงี๊แหละ แป๊ะเหงาใจ