โรครู้

หิ่งห้อย

อันคนรู้รู้จริงเขานิ่งเงียบ
ไม่ยกเทียบเปรียบใครให้ตนเด่น
สงบเสงี่ยมเจียมใจไม่จำเป็น
ที่จะต้องทำเด่นดวลท้าใคร
อันกลกลอนกานท์กาพย์พอทราบว่า
ดึกดำบรรพ์นานมาท่านว่าไว้
มีหลากหลายแนวคิดผลิตออกไป
สื่อถึงใจให้เห็นประเด็นความ
จึงขอวอนด้วยอักษรก่อนจะสาย
อย่าทำลายด้วยทำเล่นเป็นคำถาม
สุนทรภู่ผู้ประดิษฐ์คิดถ้อยความ
ท่านไม่เห็นวางกล้ามทำเด่นดัง
ที่แต่งถ้อยร้อยสำเนียงเพียงเพราะรัก
เพียงใจภักดิ์ประจักษ์ไปในความหวัง
ปัญญาชนคนไทยหากได้ฟัง
เพียงแค่หวังฟังด้วยช่วยแนะนำ
หาใช่มาท้าดวลควรแล้วหรือ
เพียงฝึกปรือไม่หือให้ใครขำ
เพียงใจรักร้อยเรียงสำเนียงคำ
เป็นลำนำบทกลอนอักษรไทย
หากหวังดีมีใจให้กันหน่อย
ก็ควรคอยแนะนำพร่ำสอนให้
อย่าหยามเหยียดดูแคลนแค้นในใจ
จะหมองไหม้ใจป่นหม่นมลาย
รู้เพื่อหวังเอาชนะกะผู้อื่น
อย่าได้ฝืนผิดหลักจักเสียหาย
รู้แล้วพร่ำสอนตนให้พ้นภัย
ปราชญ์ทั้งหลายเตือนไว้ให้รู้ตัว
รู้อะไรรู้มากมายรู้ไปเถิด
ที่ประเสริฐรู้ใจไม่คิดชั่ว
ยอดความรู้ท่านว่ารู้ที่ตัว
รู้ท่วมหัวยังคิดชั่วโง่อยู่ดี
บ้างเข้าหมู่เพื่ออวดรู้มีอยู่มาก
ใจคิดอยากติเตียนเพื่อนเหมือนบัดสี
เอ่ยโอฐอวดอ้างตนมาว่าข้าดี
บ้างรู้ดีไม่คำนับเข้ากับใคร
โรคความรู้มีอยู่ทุกมุมโลก
มันเป็นโรคร้ายแรงแห่งสมัย
มันดื้อยาดื้อหมอต่อต่อไป
อาจเป็นภัยเพราะโรครู้หนอหมู่ชน