ตะวันแดงแสงเย็นเห็นดวงใหญ่ ลอยขึ้นไปปลอบโลกหยุดโศกศัลย์ เช้าตรู่นี้ปีใหม่สดใสพลัน คือของขวัญของเราเฝ้ารอคอย ฝูงปักษีรี่ร้องบินท่องฟ้า ผ่านทาบทาอาทิตย์ดั่งคิดสอย เห็นเงาดำคลำทางกลางดวงลอย สวยใช่น้อยยามเช้านกเข้ามา เพ่งมองไปให้เห็นแดงเด่นเข้ม คล้ายไข่เค็มเคยกินถวิลหา ชวนหิวข้าวคราวใดใหญ่เต็มตา ไข่ไชยายังเด็กดูเล็กจัง มนต์สีแดงแห่งเช้านานเท่านี้ แค่นาทีที่เรานั่งเฝ้าหวัง แล้วตะวันพลันเปลี่ยนเพี้ยนลำพัง ทิวาสั่งสุริยาจ้าแสงโลม แด่ สดายุ เจ้าของบทกวี ตะวัน 1 เมษายน 2548
1 เมษายน 2548 18:12 น. - comment id 447845
แสงอาทิตย์ยังมีวันมืดดับ ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรา บางคราวสุขบางครั้งทุกข์ระคนเศร้า บ้างเงียบเหงาปวดร้าวหมองหม่น เมื่อมีมืดย่อมมีแสงสว่าง มีหนหนทางให้ก้าวไปไม่สับสน อาทิตย์ลับกลับมาจ้าในบัดดล ยามอับจนขออดทนหนทางใหม่จะมาเยือน (วาดเวลา -20 ต.ค.39)
1 เมษายน 2548 20:19 น. - comment id 447873
ปรบมือให้......
1 เมษายน 2548 22:32 น. - comment id 447929
ตั้งแต่เย็นแล้วค่ะ ว่าจะอ่าน แต่ก็คิดว่า อะไรน๊า ใข่เค็ม .. สงสัยเป็นไข่เค็มไชยา ฮา จังค่ะ ..
2 เมษายน 2548 10:36 น. - comment id 448037
555 พระอาทิตย์ไข่เค็ม.. **มาเยี่ยมจ่ะ**
2 เมษายน 2548 17:47 น. - comment id 448211
อ่านแล้ว.. หิวข้าวต้ม...กับไข่เค็ม...