:: ละวาง ::

นางสาวใบไม้

 
                                  1.  ขณะเสียงลมพัดหยอกใบไม้
                                  น้ำค้างไล้เรี่ยเรื่อยตามก้านกิ่ง
                                  ฉันนิ่งมองตรองดูความเป็นจริง
                                  นี่คือสิ่งควรยอมรับและละวาง...
                                  2.  จริงหรือฝันผิดแผกต้องแยกออก
                                  ต้องคอยบอกเตือนตนอย่าเอียงข้าง
                                  พึงทำตนให้พอดีอยู่ที่กลาง
                                  สร้างที่ว่างให้กับจิตได้คิดตรอง...
                                  3.  แต่ความคิดบางครั้งก็ช่างแกล้ง
                                  สร้างขัดแย้งให้เราเศร้าหม่นหมอง
                                  อยากได้รักอยากให้มีคนหมายปอง
                                  กลับลืมมองย้อนดูตัวหลงมัวเมา...
                                  4.  บางครั้งจิตคิดมิตกอกประหวั่น
                                  คิดอยากทำดั่งเช่นเห็นใครเขา
                                  อยากจะได้อยากจะมีเป็นของเรา
                                  ต้องแย่งเอามาครอบครองสมปองใจ...
                                  5.  พอนึกได้โอ้ชีวิตสิ้นคิดนัก
                                  มีของรักสักหนต้องหม่นไหม้
                                  แย่งเขามาวันหนึ่งต้องคืนไป
                                  สุดท้ายคืออะไรที่ได้ครอง...
                                  6.  สุขที่สร้างวางไว้อะไรหรือ
                                  ที่ยึดถือกันไว้คอยหมายจ้อง
                                  สิ่งต่างต่างเรามิอาจได้ยึดครอง
                                  แม้ตัวของเราสักวันก็จมดิน...
                                  ...........สูญสิ้นไป...