ลมสะบัดพัดยอดโศกไสว ทิวไผ่ไกวไหลลู่สู่แนวสน เลี้ยวเลาะเลียบเทียบทางข้างสายชล กว่าจะพ้นจนสุดสายชายฝั่งนที ใช่ทุกลมจะลอดมากอดหาด บางลมพลาดพัดออกนอกวิถี วกเวียนวนในวันวานไม่ผ่านเสียที หลงพงพีหนีหนทางร้างความจริง ลมที่ไหลหลบแสงมักแรงอ่อน หลบแดดร้อนอ้อนเงาหญ้าน่าอายยิ่ง หวังหญ้าไกวให้เรี่ยวแรงแสร้งแอบอิง หวังพึ่งพิงเพียงล่อลวงบ่วงถ้อยคำ ว่าจะพัดดอกเจ้าไปทางโน้น ว่าจะโยนลิ่วลอยไม่คล้อยต่ำ พันสัญญาว่าจนเพลินเกินจะจำ ทุกสิ่งทำเพียงรักษาอัตตาตัว แล้วลมสูงก็พัดมาย่างกลาย พร้อมโปรยปรายสายฝนพรำจนฉ่ำทั่ว พัดไอร้อนให้ผ่อนคลายสบายตัว ยางหญ้าบัวกุ่มตะแบกไม่แยกใบ ทั้งป่าจึงพร้อมใจโบก จากโมกถึงต้นไทรใหญ่ กันเกราเสลาสลัดได ขานไขทางไปทะเล จงให้เพื่อให้ใช่หวังรับ ใครจ้องจับรักไว้ย่อมว้าเหว่ เป็นลมต่ำร่ำร้องรวญเร จนต้องเฉเฉียงไฉไปไกลทาง ยกหัวใจตั้งไว้ให้เสียดฟ้า มองลงมาให้ทั่วทั้งข้างล่าง หอบของหนักลอยไม่ไกลให้รู้วาง คืนสุดขวางทางสู่รุ่งพรุ่งนี้เอย
เจ้าขาว 29 มี.ค. 2548 12:13 น. - ID 73573 
893
3
0
29 มีนาคม 2548 22:28 น. - comment id 446414
แต่งได้ดีค่ะ ชอบสองบทสุดท้ายจัง โดยเฉพาะบทจบ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
29 มีนาคม 2548 23:18 น. - comment id 446458
ใช่ทุกลมจะลอดมากอดหาด บางลมพลาดพัดออกนอกวิถี ชอบสองวรรคนี้ค่ะ ใช่ทุกลม ใช่ทุกลม ...
30 มีนาคม 2548 03:23 น. - comment id 446516
ขอบคุณครับ จะพยายามแต่งให้ดีขึ้นๆเรื่อยๆ
8 เมษายน 2548 22:44 น. - comment id 451192
ชอบมากเลยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
