คืนนี้ฟ้าดูมืดมิดแลลับแสง หมดสิ้นแรงกำลังใจที่โหยหา ใครสักคนมีน้ำใจโปรดเมตตา ช่วยคิดถึงและฝันหาตัวข้าที จะไม่ขอรบกวนอะไรมาก ไม่อยากให้ต้องลำบากไปกว่านี้ ขอเพียงแค่โทรมาสักนาที ได้ยินเสียงเพียงแค่นี้...ก็สุขใจ ก็รู้อยู่ว่าเทอนั้นคงไม่ว่าง คงมีเรืองบางอย่างต้องแก้ไข อาจเป็นเพราะฉันคิดถึง...เทอมากเกินไป ทั้งหัวใจจึงต้องเหงา...เศร้าระทม บทสุดท้ายสำหรับบทกลอนนี้ เทอคนดีคิดถึงฉันอยู่ใช่ไหม? ไม่อยากบอกไม่อยากพูด...ไม่เป็นไร แค่รู้ไว้ไม่ว่านานเพียงไร...ฉันก็ยังคิดถึงเทอ...
27 มีนาคม 2548 15:47 น. - comment id 445148
ชอบมากมากไม่ยาก เอ่ยคิดถึง โทรครั้งหนึ่งทำได้ไม่ให้เสีย แรงแห่งรักพิทักษ์ดังคลอเคลีย ทุกข์ละเหี่ยหายไปในพริบตา
27 มีนาคม 2548 20:35 น. - comment id 445271
จะโทรหาไม่รู้ว่าเบอร์อะไร แต่อย่างไรบอกไปให้ห่วงหา แม้วันนี้เธอเงียบเหงาเศร้าอุรา ก็โปรดรู้เถิดว่าฉันห่วงใย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
27 มีนาคม 2548 22:28 น. - comment id 445349
ความคิดถึงรำพึงซึ่งรำพัน รบกวนกันเธอนั้นคิดมากไหม ถ้ามากวนขอโทษทีฉันจะไป แล้วมาใหม่ให้หายคิดถึงกัน... อิอิ แกล้งน้อยใจทีแรก แล้วมาใหม่วันหลัง
28 มีนาคม 2548 07:10 น. - comment id 445456
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
22 เมษายน 2548 13:38 น. - comment id 458191
พอดีมีโปรโมชั่นใหม่ โทรได้ไม่อั้น อิอิ