กอดตัวเองในคืนหนาวใจร้าวสั่น เมื่อวานวันเคยมีเขาคอยเคียงข้าง มาเป็นห่วงเป็นใยบนเส้นทาง ยามห่างร้างจึงร้าวรวดปวดหัวใจ ในวันที่ฉันได้จากลามานั้น หวิวไหวหวั่นเมื่อคิดถึงคนเคยใกล้ ยังไม่เคยเอ่ยปากบอกออกไป เพราะกลัวเธอเปลี่ยนใจไม่เหมือนเดิม กลัวสูญเสียความพันผูกที่แสนดี กลัวสัมพันธ์ที่มีอาจหยุดเพิ่ม กลัวสายตาอาทรที่คอยเติม กลัวรักเริ่มรวนหายมลายไป เพราะฉะนั้นวันนี้จะเลิกคิด จะขอปิดหัวใจไม่คิดเพิ่ม ฐานะเราพี่น้องกันอย่างเดิม ไม่อาจเสริมเกินกว่าอย่ากังวล
27 มีนาคม 2548 20:26 น. - comment id 445266
เพราะกลัวว่าวันหน้าจะพาเศร้า เรื่องของเราหากเปลี่ยนไปในฉะนี้ จึงขอเป็นพี่น้องครองฤดี ตลอดปีตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
27 มีนาคม 2548 20:50 น. - comment id 445279
ขอแค่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ ขอชีวีมีเธอชิดเคียงใกล้ ไม่สำคัญฐานะนั้นคืออะไร แค่พอใจมีเธออยู่ดูแลกัน
27 มีนาคม 2548 20:52 น. - comment id 445281
ในที่สุดและที่สุด หนูก็ลืมสัมผัสระหว่างบทสุดท้าย เฮ้อ
27 มีนาคม 2548 22:45 น. - comment id 445358
ความรักนี้มิได้มีแต่สมหวัง มีผิดพลั้งทุกข์สุขคลุกผันผวน เหมือนฟ้าฝนดลใจให้แปรปรวน ซัดเรรวนชวนสับสนโอ้คนเรา แต่ถ้าทำให้เห็นเป็นพี่น้อง คงไม่ต้องยอมรับความอับเฉา เพราะความรักแบบนี้สิยืนยาว ร่วมกันเฝ้าแลดูอยู่ไม่ไกล.... สัมผัสไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุดครับ ไม่ต้องกังวล ดูกลอนพี่สิ เชย ๆ ด้วยซ้ำ แต่แต่งจากใจหมดเลยนะ... (ไม่รู้กล้าดียังไงมาแนะนำเนอะ ถือว่าเป็นรุ่นพี่คนนึงละกันนะครับ) สู้ ๆ นะครับ
28 มีนาคม 2548 07:08 น. - comment id 445452
ลึกลึกแอบหวังหรือป่าวน่า? แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
28 มีนาคม 2548 23:34 น. - comment id 445882
แอบหวังอยู่ลึกๆ เหมือนกันแหล่ะ ขอบคุณมากๆ ทั้งคำแนะนำและกำลังใจนะคะ