ระย้าชมพู

นกตะวัน

เราสามคนยังคงเดินดูนกสองข้างเส้นทางศึกษาธรรมชาติกันไปเรื่อยๆ ในขณะที่คนอื่นๆคงเดินดูนกอยู่สองข้างถนนดินลูกรัง เพราะยังไม่มีใครเดินตามเราสามคนเข้ามาแม้แต่คนเดียว เราเดินกันมาเรื่อยๆ ขึ้นเนินบ้าง ลงเนินบ้าง ผ่านดงดอกกระโถนฤๅษีซึ่งหลายดอกเริ่มเหี่ยวเฉาบ้างแล้ว จนกระทั่งมาถึงหัวโค้งของทางเดิน ทางด้านซ้ายมีเถาไม้เลื้อยเถาหนึ่งห้อยลงมาจากต้นไม้ใหญ่ มีดอกสีชมพูแพรวพราวอยู่ตามเถาเต็มไปหมด สวยงามมากทีเดียว
พันธุ์ไม้งามนามใดใคร่อยากรู้		
เจ้าห้อยอยู่หย่อนกิ่งอิงอาศัย
เถาต้นยาวราวเมตรพร้อมเสร็จใบ		
ระย้าไหววูบพลิ้วลมปลิวพา
ดอกชมพูดูเด่นเห็นประดับ			
ออกสลับแซมใบให้เหลียวหา
ดั่งเม็ดพลอยร้อยไว้ไกวเตะตา		
สมคุณค่าของไม้ในแดนดง
ฉันขอเพรียกเรียกเจ้าเถาระย้า		
ย้อยลงมาเหมือนสร้อยห้อยให้หลง
ยามลมพัดสะบัดไหวไกวแกว่งตรง		
ลืมไม่ลงไม้เลื้อยยาวเฟื้อยงาม
พลอยชมพูลู่ไหวไกวตามสร้อย		
สวยใช่น้อยน้ำดีสีวาบหวาม
เห็นครั้งเดียวเหลียวมองจ้องทุกยาม		
แลอร่ามเลื่อมแพรวแสงแวววาว
ไม้เลื้อยต้นนี้ขึ้นอิงอาศัย (epiphytic) อยู่บนต้นไม้ใหญ่แล้วปล่อยเถาห้อยยาวลงมา ดูจากลักษณะของดอกที่คล้ายคลึงกับดอกของว่านไก่แดง ทำให้มั่นใจว่าเป็นพันธุ์ไม้ในวงศ์ Gesneriaceae เช่นเดียวกับว่านไก่แดง และจากลักษณะของเถาลำต้นและใบ เข้าใจว่าคงเป็นพันธุ์ไม้ในสกุล Columnea  แต่ยังไม่สามารถค้นคว้าได้ว่าเป็นพันธุ์ไม้ชนิดใด จึงขอใช้ชื่อ  ระย้าชมพู  ไปพลางๆก่อน จนกว่าจะค้นพบชื่อที่เป็นทางการ
ต้อนรับปีใหม่ ทุ่งใหญ่นเรศวร 32
2 มกราคม 2548