อันความรักครั้งแรกที่อ่อนหวาน เมื่อเนิ่นนานมักกลายเป็นฝาดขม ฤาบุรุษสตรีหากเกลียวกลม รักรื่นรมณ์ต้องระทมในบั้นปลาย โอ้ใจข้าก็เคยได้เคียงคู่ เคยรับรู้หวานล้ำของรักได้ แต่บัดนี้กาลผ่านรักมลาย แหลกสลายเหลือแต่แค้นแสนชิงชัง
26 มีนาคม 2548 19:43 น. - comment id 444942
จากดินมาเป็นพืชเป็นสัตว์เป็นคน จบสลายกลายเป็นดินเช่นเดิม ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นนะคะ ไม่จากเป็นก็จากตายค่ะ คนเรา มีเท่านั้นเอง เขียนบทกลอนได้ ชวนให้ตอบยิ่งค่ะ ทิกิ
26 มีนาคม 2548 20:10 น. - comment id 444959
มาอ่านค่ะเพราะดี
26 มีนาคม 2548 22:33 น. - comment id 445017
อันความรักแรกเริ่มเติมความสุข แต่พอนานไม่อาจสุขทุกข์เข้าใกล้ ยิ่งกว่านั้นหลายปีผ่านเนินนานไป ก็เกิดการเปลี่ยนใจให้ระทม *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*