ใจฉันเพ้อเหงา ตั้งแต่วันที่เธอร้างลา ปวดร้าวเพราะความจริงใจ เสียเวลามากมาย ให้กับคนอย่างเธอ มองฟ้า มองดาวค่ำคืนนี้ ก็ยังเหงาอยู่ดี คิดถึงอยู่ได้ คิดถึงคนเคยผูกพันต้องจากไกล ที่ฝากเพียง หัวใจใว้ใกล้กัน ฉันอยู่กับบทกวีเศร้าๆ และบันทึกเก่าเก่า...เล่มหนา มีความเหงา...... มีคราบนํ้าตา........ อาจไม่ใช่คนมีค่า....อาจไม่มี แต่ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ ก็เป็นอย่างนี้.....อย่างที่เป็น ที่เธอเห็น....และเป็นไป
26 มีนาคม 2548 02:19 น. - comment id 444609
^ ^
26 มีนาคม 2548 10:03 น. - comment id 444656
อืม
26 มีนาคม 2548 10:08 น. - comment id 444657
love takes sometime to heal....
26 มีนาคม 2548 12:15 น. - comment id 444702
เหลือบันทึกเล่มนี้ที่เป็นเพื่อน อาจแปดเปื้อนคราบน้ำตาบางหน้าบ้าง และมีบทกวีสีจางจาง ยามอ้างว้าง..บันทึกน้อยคอยปลอบใจ
26 มีนาคม 2548 18:08 น. - comment id 444898
ความเหงาอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*