ทะเลงาม ยามเงียบ สงบนิ่ง ให้ทุกสิ่ง ในโลก ดูโศกเศร้า ตะวันทอ แสงสุดท้าย คล้ายเป็นเงา เพื่อบอกเล่า จะลับฟ้า ลาแผ่นดิน ระลอกคลื่น ยังคงสาด ซัดหาดทราย ล้างละลาย รอยร้าว แทบด่าวดิ้น น้ำทะเล พัดพา ความพังภินทร์ เสียสูญสิ้น สลาย มลายไป ลมวายุ พริ้วพราย ชายโชย สะบัดโบย โบกปลิว ลิ่วล้อไหว ไล่เหน็บหนาว ราวรักราน ผ่านพ้นใจ อวลอุ่นไอ กรุ่นกลบ ลบร้าวรอน เพียงข้ามคืน ความขื่นขม ระทมเศร้า ที่เป็นเงา ตามรุม คอยสุมขอน สุริยา เบิกฟ้าใหม่ ใจสะออน ลืมรุ่มร้อน รับสุข พ้นทุกข์เอยฯ .....
25 มีนาคม 2548 16:49 น. - comment id 444384
แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ
25 มีนาคม 2548 20:42 น. - comment id 444452
ความขมขื่นยื่นถมจมแม่น้ำ ลืมคำช้ำล้างใจใสสดสี ตังต้นใหม่ในถนนหนทางดี ที่ยังมีความสวยงามตามทางเดิน เตรียมผงซักฟอกมาพร้อมครับ
25 มีนาคม 2548 21:34 น. - comment id 444479
ขอต่อตรง note นะ ตัวเราเท่านั้นเข้าใจ ความเป็นไปในโลกนี้
25 มีนาคม 2548 21:43 น. - comment id 444485
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ... แวะมาอ่าน ผ่านมาทัก หากเหนื่อยนัก พักสักหน่อย แม้เวลา อาจไม่คอย ถ้าไม่ถอย จะต้องถึง ... คุณชัยชนะ... ผงซักฟอก คงตอกย้ำ กัดกระหน่ำ ซ้ำรอยแผล เอาทิงเจอร์ ราดแล้วแล รอยรักแท้ ทิ้งเอาไว้... คุณแม่จิตร... รอยขื่น ในใจ ไหลท้น เพียงตน เท่านั้น ข่มได้ รสเจ็บ จดจำ ฝังใจ .................................. ขอบคุณค่ะ ...
26 มีนาคม 2548 00:45 น. - comment id 444582
you are not alone..... @^_^@
26 มีนาคม 2548 02:08 น. - comment id 444606
ทุกข์สุขเคล้ากันผันผวน ก่อกวนวกวนสงสัย ประสบการณ์ผ่านพ้นทนได้ สุดท้ายทำใจให้ชิน.... สัจธรรมครับ แวะเข้ามาทักทายนะครับ