สาดทรายใส่คืนมหาสมุทร หมายจะหยุดคลื่นหวนทวนใจเจ็บ เศษทรายกลับตำยอกในซอกเล็บ จำใจเก็บกลัดไว้เตือนใจตัว เคยนิ่งนั่งนับดาวกันคราวก่อน เคยหนุนนอนแนบชิดใกล้ในคืนสลัว เพียงไม่นานผ่านมาเจอฟ้ามัว เจ้าบอกกลัวสิ้นคำจมลำเรือ มองคลื่นแหวกแตกฟองนองชายหาด ดั่งใครฟาดขั้วใจแยกแหลกไม่เหลือ ก่อนนิยมชมว่าหวานน้ำตาลเจือ กลับว่าเกลือไม่เหลือใยไร้อาทร เคยร่วมฝ่าฝนฟ้ามาตั้งมาก กลับมาฝากแผลให้เห็นเป็นอนุสรณ์ ลมกระหน่ำย้ำยอดพร้าวยิ่งร้าวรอน คลื่นสะท้อนย้อนเรื่องเก่าเร้าน้ำตา
เจ้าขาว 25 มี.ค. 2548 10:00 น. - ID 73342 
1163
3
0
25 มีนาคม 2548 11:45 น. - comment id 444268
สึนามิ !
25 มีนาคม 2548 13:16 น. - comment id 444311
แต่งได้สุดยอดมากสะใจได้อารมย์แห่งความเปลี่ยนแปลงจริง ๆ เลย ดั่งเดินเดี่ยวอยู่กลาง เปลวเพลิง
25 มีนาคม 2548 17:59 น. - comment id 444411
ไปยืนที่ริมหาด แล้วถามซ้ำซากกับคลื่นที่กระหน่ำ ไร้คำตอบหวนกลับ แต่บาดแผลยังมีอยู่
25 มีนาคม 2548 23:46 น. - comment id 444544
@^_^@
27 มีนาคม 2548 18:34 น. - comment id 445238
เพราะมากเลยค่ะ
24 พฤษภาคม 2548 03:44 น. - comment id 470310
งานนี้ไม่ได้อ่านเลยเจ้าขาวจ๊ะ ต้องแวะมาอ่านค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
