ผีเสื้อปีกบางกลางท้องทุ่ง

ตะวัน

ผีเสื้อตัวน้อย..
เจ้าจะล่องลอยไปที่ไหน
บนฟ้า..ดูเหมือนว่าจะแสนไกล
แต่ไม่เคยกว้างใหญ่..เกินกว่าใจเจ้าจะบิน
ผีเสื้อตัวน้อย..
ฝนปรอย..คล้อยไหลไปไล้หิน
ปีกบาง..ยังคงกางออกห่างจากดิน
กลางเม็ดฝนที่ริน..เจ้ายังอยากบินไปที่ใด
ที่ทุ่งดอกไม้แห่งนั้น..
คือทุ่งความฝันของเจ้าใช่ไหม
ฉันเห็น..เจ้าไม่เคยเว้นการเดินทางไกล
ไม่เคยเว้นการเคลื่อนไหว..เพื่อให้ได้ไปถึงที่แห่งนั้น
ผีเสื้อปีกบางกลางท้องทุ่ง
บินผ่านขอบรุ้งมุ่งไปหาฝัน
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า..ในทุ่งดอกไม้ทุ่งเก่า..ในทุกๆวัน
เก็บน้ำหวานมาแต้มฝัน..เจือปันให้ชีวิต
........
ฉันเพิ่งรู้..เจ้าผีเสื้อ
ว่าฉันเชื่อ..ในความเชื่อผิดๆ
ฉันเคยมอง..ว่าเจ้าล่องไหวโดยไม่คิด
แต่ความจริงทุกชีวิต..ต้องดิ้นรน
 -บนโลกความจริง-				
comments powered by Disqus
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    14 ธันวาคม 2544 14:23 น. - comment id 25015

    .... ปีกบางร่อนถลา
    กลางแนวป่าฝ่าแดดลม
    เจ้าไม่ต้องขื่นขม
    แวะเวียนชมเหล่ามาลี
    
    .... ดอกโน้นไปดอกใหม่
    แวะเวียนไปตามวิถี
    ดอกไม้ช้ำฤดี
    รอเจ้านี้กลับมาชม.....
    
    
  • ตะวัน

    14 ธันวาคม 2544 17:47 น. - comment id 25044

    ปีกบางกางถาไป
    กลางหมู่ไม้ที่ย้ายเย้า
    สายลมพรมบางเบา
    เข้าสะกิดชีวิตกล้า
    .......
    ใช่เพียงชมหมู่ไม้
    ใช่เพียงไล้ลมจากฟ้า
    ปีกบางกางเสาะหา
    อาหารก่อต่อชีวิต
  • คะน้า

    14 ธันวาคม 2544 20:20 น. - comment id 25070

    ทุกชีวิตดิ้นรนทั้งนั้นเพื่อการมีชีวิตอยู่
    ไม่ว่าคนหรือผีเสื้อ แต่วิธีการดิ้นรนของผีเสื้อ
    ช่างก่อให้เกิดจินตนาการที่สวยงามในขณะที่
    ง่วนกับการหาอาหารแต่ภาพที่ปรากฎมันสวยงามจนไม่คิดว่ามันกำลังลำบาก ซึ่งจริงๆถ้ามันพูดได้คงบอกแล้วว่ามันเหนื่อยแค่ใหน
  • ทะเลขวัญ ผู้หญิงคนธรรมดาๆ กับใจเดิมๆ

    14 ธันวาคม 2544 20:51 น. - comment id 25077

    ผีเสือราตรีไม่ดีแน่
    หน้าจะแก่หนังจะเหี่ยวเที่ยวไถล
    ผีเสื้อปีกบางกลางทุ่งดีแล้วนะดวงใจ
    ท่องเที่ยวไปกับโลกสวยฟ้าใสกับฝันที่แสนดี
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    15 ธันวาคม 2544 03:26 น. - comment id 25119

    กลอนน่ารักดีจ้า...
  • Massenger

    15 ธันวาคม 2544 22:43 น. - comment id 25234

    กลอนดีมากฮะ เพราะและแฝงแง่คิดผมชอบมากเลย
  • ผู้หญิงธรรมดา

    17 ธันวาคม 2544 10:24 น. - comment id 25580

    สรรพสิ่งในโลกล้วนแล้วแต่ต้องดิ้นรน อยู่ที่ว่าจะต้องดิ้นรนมากหรือน้อยต่างกันแค่ไหนเท่านั้นเอง
  • Tawan

    17 ธันวาคม 2544 19:54 น. - comment id 25684

    คงแต่งกลอนแบบนี้ไม่ได้ แต่ชอบอ่านค่ะ อ่านแล้วรู้สึกถึงตัวเองยังไงไม่รู้ เหมือนเราเองก็บินอยู่ในทุ่มดอกไม้ ทุกๆวัน หวังเพียงแค่น้ำหวานมาเจือชีวิต ... แต่มันก็ไม่จีรังหรอกมั๊ง หรือตะวันว่าไง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน