น่าสงสารท้องฟ้าราตรีนี้ คงไม่มีแสงจันทรามาประดับ ไม่มีแสงดวงดาวมาวาววับ ใครฤาจับป่นเป็นแป้งแต่งแก้มเธอ เหล่าดอกไม้ทั้งมวลล้วนอิจฉา ยามเธอมาซ่อนกลีบไม่กล้าเสนอ มวลแมลงไม่มาชิดคิดบำเรอ เฝ้าตามเธอลืมสิ้นกลิ่นผกา
22 มีนาคม 2548 17:52 น. - comment id 442879
แมลงห้อยอ้อยอิ่งเป็นหิ่งห้อย คนนับร้อยไทมุงตุงเป๋าฝัน ล้วนดอกไม้หลากสีผกาพันธุ์ ราตรีนั้นเทวดายังมาเยือน
22 มีนาคม 2548 22:41 น. - comment id 442987
ลืมผกากรองกลิ่นจากถิ่นไหน แต่อย่างลืมผกาใจไม่เป็นสอง ที่เคยชิดเชยชมรักสมปอง มาอยู่ครองผกากลิ่นด้วยยินดี *-*กลอนน่ารักดีคะ*-*
23 มีนาคม 2548 01:45 น. - comment id 443086
คำหวานล้านคำเพียงเรียกหนึ่งแย้ม แก้มยิ้มแกมกังวล คำหวานล้านคำหล่อเลี้ยงรักยามเริ่ม จวบรักสิ้นสุดลง คำหวานล้านคำไม่เทียบ เพียงเท่าหนึ่งใจให้กัน....
23 มีนาคม 2548 01:49 น. - comment id 443087
ว่าแต่ว่า หวานจัง ยากจะฝืนนะ... ช่างฝันจริงพ่อคุณ
23 มีนาคม 2548 10:11 น. - comment id 443175
สุดยอดงับพี่เนียบ ^^
24 มีนาคม 2548 10:49 น. - comment id 443769
หวานดวงดาวเต็มแก้มน่ารัก