บอกไปหลายครั้งเวลาว่างค่อยมาหา บอกไปจนเหนื่อยล้าอย่าโทรมาเวลางาน บอกไปไม่รู้อีกกี่ครั้งคราวหลังค่อยพบพาน บอกไป ... คำพูดหวาน อยู่ที่บ้านค่อยพูดกัน คราวนี้เธอไม่เคยมาหาฉันอีก คราวนี้ไม่เคยต้องหลีกมารับโทรศัพท์จากสายนั้น คราวนี้วันวันไม่ค่อยได้พบกัน คราวนี้แม้ที่บ้านรอตั้งนานไม่มีใครมาอย่างที่เคย ....ทุกอย่างที่บอกไป ก็แค่ใส่ฟอร์มเอาไว้ อึดอัดแทบตายไม่อยากให้ทำตามเลย แค่แกล้งพูดแค่แกล้งหยอกไม่อยากหรอก ขอเฉลย อยากให้ขัดใจจังเลย ...ทั้งโทรมา และพบหากันทุกวัน
14 ธันวาคม 2544 04:15 น. - comment id 24949
อ่านแล้วเหงาๆ นะพี่ดอกคูณ... พอไม่มีเธอมาขัดใจ แล้วชีวิตมันดูขาดๆ ....
14 ธันวาคม 2544 05:06 น. - comment id 24955
อ่านแล้วเศร้า.......แต่น่ารัก เอาใจช่วยให้เธอกลับมานะคะ
14 ธันวาคม 2544 14:26 น. - comment id 25016
ความรู้สึกเดียวกันเลย อย่างนี้เค้าเรียกว่าปากอย่างใจอย่าง ทำไงดีนะแบบเนี้ย
14 ธันวาคม 2544 18:35 น. - comment id 25051
....นี้ล่ะครับ ผลของ "ปากอย่างใจอย่าง" อ่ะครับ.... ....แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า....
15 ธันวาคม 2544 00:10 น. - comment id 25092
^-^ แบบนี้อ่ะ เรียกว่าอะไรน๊าา แบบว่า ตอนมีอยู่ก้อทำเป็นไม่สนใจ พอเสียไปแล้วก้อมานั่งชีช้ำ ตานี้ก้อต้องง้อเขาหน่อยจิพี่ดอกคูณ เก็บฟอร์มใส่เป๋าเสื้อไว้ก่อน นะคะ คิ ^-^
15 ธันวาคม 2544 13:18 น. - comment id 25174
...ก็อยากตามใจนี่ครับ .... เลยไม่โทรฯ ...แต่ ..อาจโทรฯ หาคนอื่นแทน ... แล้ว จะโกรธไหมเนี่ย
15 ธันวาคม 2544 15:49 น. - comment id 25201
อยากฟอร์มจัด โดนซะบ้างก็น่าจะดีนะคะ 55 แต่ก็น่าสงสารเหมือนกันน๊า... ^_ู^
17 ธันวาคม 2544 08:11 น. - comment id 25557
อิอิ เศร้าแต่ก็ปนความน่ารักของอารมณ์กลอนไปในตัว
17 ธันวาคม 2544 10:09 น. - comment id 25573
บอกได้คำเดียวว่าอ่านแล้ว "ขนลุก" ตื้นตันด้วย