๏ วายวางอย่างถ่านเถ้า.........................เหลือร่างเปล่าคราวป่นสิ้น ชั่ว ดี ที่ยังยิน.....................................อย่างธรรมพจน์บทสอนใจ ฯ ๏ วายวางอย่างถ่านเถ้า.........................ถมดิน ชีวิตปลิดปลงภินท์................................ผละแล้ว เหลือระบือชื่อถวิล................................ว่าชั่ว ....ดีนอ ดังสดับจับเจื้อยแจ้ว..............................จ่างแท้ธรรมกถา ๚
วฤก 13 ธ.ค. 2544 23:45 น. - ID 7306 
1200
4
0
14 ธันวาคม 2544 00:04 น. - comment id 24924
แวะมาอ่านครับ เห็นด้วยเลยหละ
14 ธันวาคม 2544 02:14 น. - comment id 24937
มาชื่นชมบทกวีครับ...
14 ธันวาคม 2544 05:11 น. - comment id 24957
ช่ายค่ะ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ...ประดับไว้ในโลกา ชื่นชมเหมือนเดิม...คุณหมอหายยุ่งแล้วเหรอคะ ^_^
14 ธันวาคม 2544 10:06 น. - comment id 24988
รอยกรรมรอยรักรอยใจ รอยหวั่นไหววาบหวามรอยสับสน ทุกทุกรอยฝากไว้ในใจตน จะหมุนวนเป็นเกมกรรมนำกลับมา ฝึกใจว่างห่างไกลจากกิเลส ฝึกรู้เหตุกำจัดทุกข์เลิกห่วงหา ฝึกสัจจธรรมว่าคนเราที่เกิดมา มีชีวา เพื่อทำดี ใช่สิ่งใด!
14 ธันวาคม 2544 17:19 น. - comment id 25032
สุดท้ายก็เท่านี้ อืม... ปลงดีจัง!
16 ธันวาคม 2544 03:00 น. - comment id 25291
สอนใจดีจังค่ะ จะเก็บไว้สอนใจตัวเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
