ตะวันลัดอัสดงลับลงแล้ว ดวงจันทร์แพรวพริบพราวสกาวฟ้า ดาวดวงน้อยลอยรอบขอบนภา เบิกม่านฟ้าสง่างามตามพฤกษ์ไพร เสียงหรีดหริ่งเรไรกล่อมไพรพฤกษ์ จึงเรียงร้อยถ้อยสำนึกที่นึกได้ ถึงห้วงหนึ่งแห่งชีวีที่กล้ำกราย ถึงจุดหมายที่ฉันนั้นหมายปอง เดือนเคลื่อนคล้อยลอยไหลไปเรื่อยเรื่อย ฉันแสนเหนื่อยแสนเหงาแสนเศร้าหมอง บางครั้งฉันต้องหลั่งน้ำตานอง บางครั้งต้องแอบฝืนสะอื้นดัง หยาดน้ำค้างหลั่งหยดรดใบหญ้า ดุจน้ำตาข้าหลั่งครั้งผิดหวัง ครั้งที่ฉันนั้นอ่อนผ่อนกำลัง ครั้งฉันยังโง่เขลาเบาปัญญา จวบวันนี้เดือนปีที่ผันผ่าน เรียนรู้กาลยามแพ้แก้ปัญหา ทางชีวิตอันยาวเราก้าวมา มีน้ำตาหลั่งรินให้ดินดี เปรียบดั่งคนหาบน้ำนำมาใช้ ด้วยอาศัยบ่าไปในวิถี ถังข้างหนึ่งซึ่งใหม่ยังใช้ดี ข้างหนึ่งมีรูรั่วซ้ำน้ำกระเด็น แต่ดอกไม้ข้างทางระหว่างนั้น งามสีสันชูไสวให้ได้เห็น เพราะได้รับน้ำดีที่กระเซ็น จึงได้เห็นเป็นดอกไม้ให้ชื่นชม
หิ่งห้อย 13 ธ.ค. 2544 23:45 น. - ID 7305 
856
2
0
14 ธันวาคม 2544 05:14 น. - comment id 24958
ชอบจังเลย อ่ากลอนของหิ่งห้อยแล้วรู้สึกเต็มอิ่ม อิอิอิ.....แบบว่า...เยอะดี แล้วก็ยังสอดแทรก อะไรมาให้คิดเล่นๆอีกนะ
14 ธันวาคม 2544 22:29 น. - comment id 25084
ขอบคุณมิตรรักแฟน ๆ ของสายัณห์ สัญญา อ่า ของหิ่งห้อย ทุกคนครับ กำลังใจจากแฟน ๆหิ่งห้อย จะไม่ขอลืม ^___^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
