ใจเอ๋ย ใจเรา แสนสุขนัก ครานึกถึง ยามรัก สลักหวาน กลิ่นอบอุ่น กรุ่นหอม กล่อมดวงมาลย์ แม้ผันผ่าน ล่วงเลย เคยลิ้มลอง ใจเอ๋ย ใจเรา เฝ้าแอบยิ้ม ทำกรุ้มกริ่ม จดจำ คำเราสอง ตาสบตา แวววาว คราวเมียงมอง หัวใจพอง เต้นตูมตาม ปรามไม่ทัน ใจเจ้าเอ๋ย ... โปรดเฉลย วาจา มายืนยัน ตัวของเจ้า เถ้าชีวี มิมีผัน เปลี่ยนแปรปัน เป็นของใคร มิใช่เขา ใจเจ้าเอ๋ย... แม้จะเคย เป็นของใคร ในวันเก่า แต่วันนี้ และต่อไป ใจคงเฝ้า มีเพียงเขา ในก้นบึ้ง ตรึงนิรันดร์... ....................................................................... ฉันเกิดเพื่อจักรักจนดับสิ้น ชีวินที่เคยว่างเศร้าเหงาเหลือหลาย ยามมือเรายึดกัน พลันกลับกลาย ให้ความหมายแก่คำ ... เกิดทำไม... ...Born to love you... ...Born to love you till I die My life was empty, so blue and alone Then you put your hand in mine And I knew why I was born... .. ทมยันตี ..
19 มีนาคม 2548 21:07 น. - comment id 441530
ใจเจ้าเอ๋ย ใจเราเฝ้าแต่ทุกข์ ไม่ปลอบปลุกความสุขสันต์แม้นวันใหม่ เพราะหัวใจที่มีมาทุกคราไป ต้องจำนนทนรับไว้เมื่อใครลืม *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
19 มีนาคม 2548 21:23 น. - comment id 441535
ว้า.. โดนตัดหน้า..ไปแล้ว... รอยรัก... อืมส์... จะเหมือนรอยเล็บ..ไหมเนี่ย... โดนแล้วเจ็บเหมือนกัน.. แวะมาทายทักจ้า
20 มีนาคม 2548 06:54 น. - comment id 441663
คล้ายจะเป็น รอย .. แผลเป็น..
20 มีนาคม 2548 09:34 น. - comment id 441680
รอยรัก-รอยร้าว-ก็คงได้นะ.. แล้วก็กลายมาเป็นรอยแผลเป็นตามที่คุณ 4264 ว่าไว้ไง.. ทุกคนมีเรื่องราวให้คิดถึง.. สวัสดีค่ะ