http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=336 ................ พลอย.. กำลังนอนตาปรอยปรอยอ้อยสร้อยซึมซึ้ง บนเตียงโบราณม่านมุ้งสีไข่ไก่นวลนวล ฟังเสียงฝนครวญฟ้าคราง ที่กำลังหว่านสายพร่างพรม ลงบนหลังคาจาก ชายคา*กระท่อมดวงดอกไม้* ม่านฝนพาม่านฝันราวสวรรค์มาเยือนหล้า มาระรินพร่างนา.. มารินรดพร่างใจ.. ให้สดชื่นระรื่นใจใสฉ่ำเย็นอย่างที่สุดแล้ว... พลอยนอนหลับตานิ่งนิ่ง ทิ้งใจฟัง.. เสียงฝนพรำพรำ เปาะๆแปะๆ..... ให้หยาดสายร่ายระบำไปพรำพรม ซึมซึ้งให้แทรกซึมลึกล้ำไปถึงก้นบึ้ง แห่งนวลใจอันไหวอ่อนหวานละไมละมุน ด้วยเสียงแห่งดนตรีไพรดนตรีฝันดนตรีฝน ดนตรี...ที่คนมีกมลรักธรรมชาติเพียงนั้นจึง ได้รับพรให้ได้ยิน..อย่างดำดื่ม แสงเทียนในตะเกียงเคียงหัวนอนถูกจุดขึ้น ให้ระบัดไหวไปตามสายลมไล้ ในยามสงัดเงียบเรียบเย็นยามราตรี ที่เดือนริบหรี่ดาวรุบหรุ่ยอมหลบอยู่ในม่านเมฆเทาทึม ในท่ามกลางสายฝนกระหน่ำหนัก พลอย... ได้ยินเสียงทายทักจากบเขียดริมนา ร้องระงมผสานผสมมากับสายลมเย็นในยามค่ำ กับสายฝนยังร่ำรินมิสิ้นสาย ริมชายคา*กระท่อมดอกไม้แห่งรัก*ของพลอย ที่ใช้เวลานานปี มิใช่น้อย ค่อยๆหาทำเลมาสานฝัน สร้างกระท่อมไพรในฝันให้มีจริงราวสวรรค์ลอย พลอย..นอนนิ่งนิ่ง... คลี่ยิ้มอย่างแสนอิ่มใจ...ในนาทีนี้...ราวฟ้าปรานี สายฝนพรำกำลังร่ายระบำพร่างพร อันแสนอ่อนหวานอ่อนโยน ให้ชีวีพลอย...พบแต่คำว่าสุขสงบงามเงียบเรียบง่าย ได้ใช้ชีวิตอย่างแสนดีเป็นที่สุดแล้ว... พลอย.. หรี่ตาดูผ้ายกทองผืนงาม ทอดอกดวงสล้างแสนวิจิตร ที่เชิงชายมีนิมิตหมาย*ช้างพลายงาม*หลายเชือกดั่งสิริมงคล ที่มิ่งมิตรยอดรักคนดีของพลอยได้เลือกให้พลอย ด้วยน้ำใจรักภักดีพลีซึ้งให้ตรึงใจ และ กำชับว่าให้พลอยใช้ห่มไปวัด หากทว่า พลอยกลับนำมาพาดไว้กับเตียงโบราณที่มีสี่เสา เพื่อให้ได้พบเงางามหวานสะท้อนทอ...ให้ละออใจในทุกครา ที่ดวงตาพลอยได้สัมผัสถึงรัดร้อยใจระหว่างเรา แทน....ความพรากไกล.....พรากลา แทนเหว่ว้าดายเดียวแทนเปลี่ยวเหงาเงียบวางร้างไร้ และ คือความเป็นเรา..สองที่ครอง ความลึกล้ำแห่งใจ... ด้วยความเข้าใจ ด้วยสายใยผูกพันมานานปี ด้วยความดี ด้วยความรักนิรันดร์ อันยากยิ่งนัก... ที่ใครจักเข้าใจในรักนี้ กว่าจะมีกว่าจะได้มา..ราวต้องรอท่าชั่วกาลกัป์ปกัลป์เลยทีเดียว.. เป็น... ผ้าแห่งความฝันพลังหวังหวาน ผ่านมือ....ของคนดี...ที่พลอยแสนรัก..เลือกให้พลอย มือ...ที่พลอยเคยเพ่งพินิจดู แล้ว.. รู้ค่า คอยค่อยประคองละเมียดลูบคลำ จูบทีละนิ้วของยอดขวัญอย่างช้าช้า ด้วยน้ำตาซึ้งค่า...ว่า...คือ..*มือทองของกวีไทย*โดยธรรม โดยธรรมชาติ ที่.... พระพรหมปั้น...สวรรค์...วาด ราวลำเทียนทอง.. ให้ล่องฟ้ามาเกิด เพื่อใช้สองมือประเสริฐพรขวัญ..พรสวรรค์นั้น มาเอื้อโอบหล้าโอบผองชนสร้างกมลละไม แทนใจอินทร์พรหม มาลบโศกตรมระทมทุกข์ มาสร้างสุข ปลุกจิตสำนึก ด้วยบทกวีรจนาภาษาธรรม ธรรมชาติ ที่แสนพิลาสพิไลไสวสว่างนำทางใจไปตราบลมหายใจยังมีเป็นนิรันดร์ ให้ทุกดวงใจที่พานพบได้จบด้วยฝันดี พบรัศมีความกระจ่างเย็น เน้นสงบงามตามรอยธรรมรอยทองของพระพุทธองค์ ผู้ทรงพิสุทธิใส ผู้ทรงดำเนินครรไลไปล่วงหน้า รอท่า..*มวลมนุษย์บริสุทธิชน*...ให้ตามมา ราวรอบัวในบึงหล้าบึงใจ บานตระการไปทั่วโลกทั่วหล้าฟ้าพุทธภูมิ ให้... พ้นหลับไหลมืดดำจมน้ำครำน้ำกรรมน้ำกาม ข้ามพ้นโศกครวญ มิต้องหวนวนมารับวิบากอีกต่อไป พลอย... แสนรู้สึกภูมิใจในวันนี้ ที่มือ..แสนดี.ใจดวงทองที่แสนงาม ที่ได้เพียรพยายามปั้นคำล้ำเลอค่ารักอักษรา ได้มาหยิบจับให้เกียรติ เลือกของรักให้พลอย มิว่าจะเป็นกำไลเงินน้อยๆให้พลอยสวมใส่สามวง ปิ่นปักผมคงมั่นรัดร้อยแทนใจ หรือกระทั่งผ้าทอไทย ที่ดวงใจแสนงามเราทั้งคู่ หยั่งรู้ค่าความงามเป็นยิ่งนักพอกัน และ เราคิดอยากพิทักษ์ปกป้อง ทุกภูมิปัญญาทุกวัฒนธรรมทุกประเพณีไทย อันงามผ่องผุดพิสุทธิ์ใส สอนความนวลใจละเมียดละมุน ที่มาจากใจดวงดีดวงงามดวงหอมกรุ่น อย่างกุลสตรีไทย สุภาพบุรุษไทย ให้ชนรุ่นใหม่..ได้รักษ์ไทยอนุรักษ์ไทย ไว้อย่างคงมั่น และ มิยอมผันแปรใจไปหลงเพ้อตามอารยธรรมชาติไหนไหน ที่คงศิวิไลซ์เพียงเปลือกนอกลอกแล้วหามีกระพี้ใดไม่ ให้ยังคงหอมอวลครรไลระคนในกมล ให้คงหวานงามอ่อนโยน ด้วยศักดิ์ศรี ที่ต้องมีจิตดวงดีดวงใส ดวงไทดวงทองถึงจะทำได้ ที่ต้องใช้ใจดวงธรรม ธรรมชาติ มาวาดฝันมาสรรสร้างจินตนา มาพลันพา ให้งามปรากฏด้วยสมองสองมือนี้ ที่เพียรสร้างโลก ให้สงบเย็นได้อย่างมิต้องใช้เงินงาม ให้อยู่ที่ความสล้างเย็นของดวงจิตภายใน ....... และ รู้ไหม.. พลอย..แสนจะสุขซึ้งใจ .. ไม่ว่าเขา..อยู่จะแห่งหนไหนไม่สำคัญเลย หาก...ทุกค่ำคืน...พลอย...มีเขาในหัวใจ ในทุกธรรมชาติรายเรียงรายรอบ ราว... พลอยเคียงเพชรเม็ดใส.. เพชรเม็ดกล้า... สว่างจ้า..ด้วยดวงดอกความดี ความเข้าใจ ความไสวเย็น ที่จะนำทางใจนำทางรักให้ผู้หญิงคนนี้ *ที่ชื่อพลอยไสว* ไปเป็นนิรันดร์ ให้..รู้ให้ รู้ปันแบ่งมิสิ้นแล้งน้ำใจ มาตรแม้น... ในยามนี้... ที่ปีศาจวสันต์...มากระหน่ำ..พรำพรมรินรด ให้หยาดน้ำตาฝนน้ำตาขวัญน้ำตาฟ้าน้ำตาใจไหลตกต้อง ให้หมองหม่นอยู่นะภายใน ใจดวงร้าวเศร้านวลเป็นธรรมชาติ หาก... ต้องฉลาดที่จะหยุดเศร้าเหงาดายเดียวเปล่าเปลี่ยวนั้น ผันมาเป็นพลังใจบวกแทนระทมระกำ มิยอมช้ำรานนานเกินไป จนทำร้ายใจตัวเองในที่สุด..ใช่ใคร!เลย โอ้ดวงใจ..เอ๋ย.. เขาจะรู้ไหม..หนอ..ละนี่ ว่าผู้หญิงนวลละออใจคนดี *ที่ชื่อพลอยไสว.. นอนสยายผมราวแพรไหม แม้น ดวงใจจะไหวจะหวั่น พบสวรรค์ลา ฟ้าลงฑัณท์ฝันสลาย.. มามากมายหลายเรื่องราว มากมี...พายุกล้ามาถาโถม โหมบุกทำลาย ให้เนื้อใจรานร้าว ให้เศร้าโศก ราวโลกกำลังใกล้แหลกแตกดับลงตรงหน้าก็ตามที หากทว่าหัวใจ..อันใสงาม ยังมิหยุดเพียรพานพาพบพระธรรม พบสายน้ำนิรันดร์รัก อันแสนฉ่ำเย็นได้พักพิงพร่างพรม ให้ลบลืมรอยระบม เป็นพลังปลุกปลอบใจ ให้มิไหวครวญหวนไห้ท้อแท้ระทมทับนาน.. พลอย..จึงเพียงรวบรวมพลัง กอบกำร่างบอบช้ำระกำนั้น มาสานฝัน มาสรรสร้างสิ่งดีพลีบูชาโลก หยุดโศกจะดีกว่า..ว่าดีไหม.. มา.... สร้างหัวใจทอง มาลอยล่องอยู่ในท่ามวิมานวนา *กระท่อมดอกไม้*มิให้เหว่ว้า ไว้ร่ายมนต์หวานแสนหวานปานประหนึ่งนิรมิต ให้ตระการกลางจิตมิ่งมิตรผองเพื่อน ที่มาเยือนถึงเรือนชานได้ต้อนรับไว้ต้อนรับ ให้เอนหลัง ได้พักพิง ได้เอมอิ่มกับความงามใจ ให้รู้รัก*กระท่อมไพร* รักวิถีไทยวิถีชีวิต..ที่ติดดิน รู้กินรู้ใช้ มิให้ชีวีชีวินสิ้นเปลืองในเมืองอันเรืองรุ่งริ่งอีกต่อไป ด้วย ระบบศิวิไลซ์เงินผ่อน ก่อนผืนพสุธาจะกลบหน้า ก่อนที่ ฟ้าจะลงทัณฑ์สวรรค์เมิน เพลินจนธรรมชาติพิโรธ หากมีทางเลือก.. จงกระเสือกกระสน ให้พ้นวังวนวัฎฎะหนีหนี้..นี้ พาชีวีมาสัมผัสไพรพง จะดีไหมเล่าเจ้าดวงใจเจ้าจอมใจ... มา..สิมา มาฟังเพลงดุเหว่าไพรเรไรร้องหวานแว่ว มาพบเสียงดนตรีแก้วแพร้วพรรณราย จากสายลมเสียดสีกอไผ่แผ่วสัมผัส..ในยามเช้า มาเฝ้าดูทุ่งข้าวในสายหมอก มาหยอกล้ออาทิตย์แรกแย้ม แต้มรวงเรียวดั่งทองทา มา...พบค่าธรรม ธรรมชาติ สวรรค์บนดินถิ่นพสุธาไทยพสุธาทอง จบลงด้วย รักครรลองความสมถะพอดีพอเพียงนะคนดีนะดวงใจ... **************************************** รออ่านภาคสองของความงามแห่ง กระท่อมดอกไม้ค่ะ **************** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=336 ปีศาจวสันต์ สุนทราภรณ์ บุษยา รังษี : : Key F เรา จากกันวันนั้นยังจำ จากกันวันนั้นฝนพรำ พรางม่านกรรม คล้ำครึ้มคลุมเวร ลมครางฝนครวญ ไพรสั่นชวน รวนระเนน ความกดดัน ขั้นเดน เหมือนจะเค้น ฆ่า กัน เรา จากกันวันนั้นนานมา แต่เมื่อวสันต์ลีลา ฤาสร่างซาฝนฟ้าฟูมฟาย ฤดู ฤดี มันไม่มี วันคืนวาย มันสาปใจ สาปกาย คล้ายมนต์ร้าย พรายผี ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน ปีศาจวสันต์วันก่อน ยังสังวรณ์ เวรนี้ ฟัง โถฟัง ฟังฝนตกซี เหมือนนรกตกตี ย้ำ ขยี้ ใจ ตรม ไป จากไป ไปแล้วไปเลย อย่ามาชวนชิดชวนเชย ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์ ลมมา ฝนมา จงอย่ามา พาระทม เพียงโศกทราม เศร้าซม ฉันจะล้ม ตายแล้ว...
พุด 18 มี.ค. 2548 18:45 น. - ID 72977 
1211
7
0
18 มีนาคม 2548 21:38 น. - comment id 441046
ปราสาททรายไร้ร้างอ้างว้างนัก ถูกคลื่นซัดแหลกสลายคล้ายดั่งฝัน เพียรก่อกองทรายหมายมาดเป็นปราสาทรักชั่วนิรันดร์ ไยดั่งฝันพังพริบตา..ฟ้ามาเมิน.. พี่พุดก่อกองทรายใกล้ทะเลเกินไปค่ะ อิอิคลื่นรักไม่ปรานีพัดมาทีเดียวพังโครมเลย ว่าแล้วก็..นอนสักพัก ค่อยก่อใหม่ ไม่ท้อเลย ตราบใดยังมีลมหายใจ หากมิใช่ปราสาททรายแล้วค่ะ เป็นปราสาทธรรมปราสาททองพาเราล่องสู่ความเป็นวิมุตติหยุดยึดมั่น อะไรจะพังจะพ่ายก็แค่ตายตามๆกันไปเหมือนๆกัน..ทุกร่างใจ..
18 มีนาคม 2548 21:45 น. - comment id 441051
จันทร์ดวงหวานฝากมาว่ารอรัก บินนานนักบินเดียวดายไร้คู่ขวัญ ไยไม่บินโผผินถึงดวงจันทร์ สู่สวรรค์หยาดน้ำผึ้งหวานม่านมงคล พี่พุด..รับสร้างเรือนดอกไม้ไว้ให้เป็นเรือนหอเรือนรักค่ะ
18 มีนาคม 2548 22:43 น. - comment id 441072
สุดยอดแล้วค่ะ ในงานงามดิน ที่พี่พุดถวิลหาคนเขียน แบบนี้ ที่หายากยิ่งนักในปฐพีในคนรุ่นใหม่ไฟแรง ที่ มิเสียแรงที่พี่พุดรักนักรักหนารักชื่นชมมานาน และคนดี ลองเดาสิว่าประโยคทอง ที่ดอกข้าวร้อยเรียงมา ว่า พี่พุดชอบตรงไหนที่สุดอิอิ
18 มีนาคม 2548 23:25 น. - comment id 441113
งามเสมอ งานน้องสาวคนดีขอดาหลา รักพุด คนรักดาหลา ดวงใจเดียวกัน
18 มีนาคม 2548 23:26 น. - comment id 441114
เป็นงานที่ละเอียดมากเลยค่ะ ชอบบรรยากาศแบบนี้นะค่ะ ได้สัมผัสสักครั้งคงสุขใจหาใดปานเลยค่ะ คิดถึงพี่พุดนะค่ะ แล้วจะรออ่านภาคสองค่ะ
19 มีนาคม 2548 00:57 น. - comment id 441176
ภาพนี่เป็นแนว Unseen in Thaipoem ;) แต่งานเขียนพี่เป็นที่คุ้นเคยกันดี ;)
19 มีนาคม 2548 15:26 น. - comment id 441370
งามใด...จะงามเท่าธรรมชาตินะคะพี่พุด จะตามไปอ่านต่อตอน 2 นะคะ ............................................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
19 มีนาคม 2548 21:34 น. - comment id 441538
สวย.... จ๊ะพุด..... อะไรสวย.... ก็คิดเอาเอง.....น่ะ... คิดถึง..เช่นเดิม
21 มีนาคม 2548 11:32 น. - comment id 442121
รูปสวย.........บทความงาม........สมกับการเขียนที่ล้ำค้าของพุดพัดชาค่ะ
16 กรกฎาคม 2552 09:25 น. - comment id 1015103
คุณพุดครับ ตราบใดที่ผมยังมีความหวัง ผมจะขอเรียกคุณ แทนคำว่า พี่... แต่หากวันไหน ความหวังที่ผมมี สูญค่า วันนั้น ผมจะเรียกคุณพุด ว่าพี่พุด ตามเดิม ตอนนี้ผมเฝ้ารอการกลับมาของคุณ กลับมาพูดคุยกับผมอีกครั้ง ในเรือน ออนเอ็ม ผมอยากได้ยินเสียงหัวเราะที่คุณส่งผ่านมาทางเอ็ม และถ้อยคำหลายถ้อยคำ ที่ทำให้ผมคิดฝันไปต่างๆ นาๆ คิดถึงแม่ดอกพุดซ้อนยอดรักนักไพร คนนี้ที่หนึ่งเสมอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
