โอ้น้ำใจไยยากเย็นลำเค็ญนัก คนไม่รักร้อยคำนำเสนอ ใจสนองมองเท่าไหร่ไม่เคยเจอ ไม่ก็เธอไร้รักหักสัมพันธ์ ทั้งรสรักรสหลงมิคงที่ ไม่เจนทีจึงทนช้ำทุกข์ห้ำหั่น ลูกข่างดิ่งทิ้งเกลียวหมดลดรอบพันธ์ เวลาผันวันรักคดซดน้ำตา อารมณ์เอยเลยหลงปลงเสียเถิด หากมีเกิดย่อมดับลอยลับหนา เลิกผูกติดจำมัดกับอัตตา ธรรมดาโลกนั้นมิมั่นยืน ใจเจ้าวิ่งวกวนในวงเวิ้ง ใจเจ้าหลงพงเพลิงอันเริงรื่น ใจจึงเจ็บปวดช้ำคอยกล้ำกลืน ใจจึงขื่นเข็ญข่มจมทุกข์ลวง ต้องดับจิตฝ่ายรูปที่จูบหวาน ต้องดับหนอนธการหลังม่านห่วง แล้วช้อนตักอนัตตามาแนบทรวง ปิดฉากลวงรสล้ำด้วยธรรมงาม สิบห้า มีนา สี่แปด
นกขมิ้นเหลืองอ่อน 15 มี.ค. 2548 15:38 น. - ID 72796 
989
4
0
15 มีนาคม 2548 15:57 น. - comment id 439465
...อนิจจัง อนิจจา โอ้ว่ารัก สุดหาญหัก โค่นใจ ที่ใหลหลง อีกทุกขัง ขังใจ ไม่คงทน อนัตตาคือ ใจคน สิ้นหนทาง...
15 มีนาคม 2548 16:00 น. - comment id 439471
...อนิจจัง อนิจจา โอ้ว่ารัก สุดหาญหัก โค่นใจ หลงใหลล้น อีกทุกขัง ขังใจ ไม่คงทน อนัตตาคือ ใจคน สิ้นหนทาง... แก้กลอนนิดนึง ครับ..อิอิ..กลอนยังไม่เที่ยงเลย
15 มีนาคม 2548 16:33 น. - comment id 439493
รักงานงามบทนี้ค่ะ
15 มีนาคม 2548 18:12 น. - comment id 439540
ตราบใดที่มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ จงเผื่อใจที่ยอมรับมัน เป็นกำลังใจให้คะ
17 มีนาคม 2548 17:04 น. - comment id 440612
แต่งได้โดนใจคนทั้งประเทศฮิๆๆๆ เพราะมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
