รักทั้งรัก รู้ทั้งรู้ มิคู่ควร ลมจะหวน พาใจให้ อยู่เคียงข้าง อยากจะใกล้ รู้ทั้งรู้ ต้องอยู่ห่าง แม้อ้างว้าง สักเพียงใด ใจต้องทน เกลียดแสนเกลียด เดียดฉันท์ พัวพันเพ้อ หลงละเมอ พาใจ ให้หมองหม่น หลอกให้รัก ทำให้ช้ำ จนสุดทน รักปะปน เกลียดนัก เจ้าหัวใจ มัวแต่เฝ้า หลงใหล ได้ปลาบปลี้ม ต้องทำลืม บอกตัวเอง เก็บมันไว้ อย่าแสดง แผลงฤทธิ์ เดชออกไป จะทำให้ เขาเจ็บ เก็บรำคาญ จงจดจำ ย้ำตัวเอง เกรงเสมอ อย่าละเมอ เพ้อพร่ำ คำร้าวฉาน เจ้าหัวใจ อย่าดื้อนัก ชักรำคาญ ขอไหว้วาน อย่าร้องไห้ ให้ช้ำตรม ทั้งรักและ ทั้งเกลียด ละเมียดนัก ใจทั้งใจ หลงปัก รักรสขม ทำอย่างไร มิควรอยู่ คู่เชยชม เพียงหลงลม คารมรัก อย่าปักใจ ...
11 มีนาคม 2548 11:16 น. - comment id 437474
แอบมาดู....ย่องมาหา และแอบมาบอกว่า คิดถึงกันหนา กี้ อิอิอิ
11 มีนาคม 2548 13:05 น. - comment id 437511
แวะมาเยี่ยมเยียนจ๊ะ บายดีน่ะ ไพเราะและงดงามครับ
11 มีนาคม 2548 14:02 น. - comment id 437554
เอาคุณรี กับคุณแบล๊คไปไว้ที่ไหนคะ 555 เหมือนกันเลยค่ะ ทั้งรักทั้งเกลียดคุณรี มากๆ อิอิ
11 มีนาคม 2548 20:02 น. - comment id 437748
ทั้งรักและทั้งเกลียดไม่เดียจฉันท์ คนสำคัญคือเธอเสมอเก่า แต่ทำไมเธอนี้ไม่มีเรา จึงไร้เงาเคียงใกล้ใจอาดูร *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*