กว่าจะผ่านลมหนาวกี่คราวมา กว่าจะผ่านเวลาอันหม่นหมอง ต้องลำบากตรากตำทั้งช่ำชอง เหนื่อยจำต้องทนเอาเราเกิดมา หากล้มแล้วลุกสู้สู่เส้นชัย แม้ทางเดินจะไกลสุดขอบฟ้า ยังไม่รู้จะดูโลกได้กี่ครา ยามเกิดมาต้องมีชีวาดับ สั้นคำ แต่ไม่สิ้นความ
10 มีนาคม 2548 21:51 น. - comment id 437291
กว่าจะผ่านทางร้ายในชีวิต กว่าจะได้ใกล้ชิดความสุขสันต์ ต้องได้เจออะไรในชีวัน นั้นมากมายเหลือนั่นเหลือคณา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
10 มีนาคม 2548 22:04 น. - comment id 437297
กว่าจะผ่านลวดหนามแห่งชีวิต กว่าจะคิดฟันฝ่าถึงจุดหมาย กว่าจะก้าวเดินไปสู่ ณ เส้นชัย แม้เหน็ดเหนื่อยสักเท่าไรก็ยอมทน เข้ามาเยี่ยมเยียนนะครับ เป็นกำลังใจให้นะ
10 มีนาคม 2548 22:34 น. - comment id 437313
:)
10 มีนาคม 2548 23:36 น. - comment id 437352
บอกใจอย่าย่อท้อ................รวนเร เกรงอ่อนล้าโซเซ................ลื่นล้ม สองขาแกว่งเดินเก-............ตะกายเลี่ยง ไฉนฤๅ เหน็ดเหนื่อยจงนั่งก้ม.........พักให้คืนแรง ๚
11 มีนาคม 2548 14:48 น. - comment id 437587
แวะมาทักทายค่ะ *-*
11 มีนาคม 2548 17:03 น. - comment id 437655
สั้นคำ แต่ไม่สิ้นความ เห็นด้วยคะ ความหมายสื่อดีจัง ^__^
11 มีนาคม 2548 20:32 น. - comment id 437772
ผ่านมาค่ะ แล้วก็ต้องหยุดอ่าน ก่อนจะออกเดินทางต่อไป หนทางนี้ยังเหลืออีกยาวไกลเหลือเกิน ก่อนไป ฝากจารึกคำชื่นชมไว้ด้วยนะคะ
14 มีนาคม 2548 13:34 น. - comment id 438851
เป็นกำลังใจให้ในทุกเส้นทางค่ะ