.. วังวน ..

กิรณา

วังวน...แห่งความรัก 	
	ยากยิ่งนัก...จะมิผัน
	เวลาผ่าน ...นานวัน
	ความคงมั่น ...สั่นคลอนแคลน
 
	เรามี...สายโยงใย
	เคยเกี่ยวใจ...ให้เหนียวแน่น
	ผูกพัน...กันแน่นแฟ้น
	มากมายแสน ...พรรณนา
	แต่แล้ว...ในวันหนึ่ง
	วันที่ซึ่ง...มิคิดหา
	วันที่เขา...เข้ามา
	พรากอุรา...ของเธอไป
	ตัวเธอ...ไปกับเขา
	ตามเป็นเงา...เฝ้าชิดใกล้
	หัวใจเธอ...ลอยไกล
	หมดเยื่อใย...เคยให้ฉัน
	ทิ้งกัน...ให้หมองหม่น
	ต้องทุกข์ทน...คนเพ้อฝัน
	ชีวิตอยู่...ชั่ววัน
	เศร้าโศกา...ชีวาวาย
	แต่แล้ว...วันหนึ่ง
	วันที่ซึ่ง...ความเหงาคลาย
	เธอกลับมา...คล้องสาย
	โยงใยรัก...ผูกสัมพันธ์
	อยากให้ฉัน...เคียงคู่
	สัญญาสู่...อยู่ร่วมฝัน
	จะสร้างสรรค์...คืนวัน
	มีเพียงฉัน...มีเพียงเธอ
	หัวใจคน...โลเล
	มักหันเห...เทเสมอ
	สร้างความทุกข์...สุขมิเจอ
	ให้พลั้งเผลอ...ชะเง้อคอย
	เพราะรัก...จึงไม่คิด
	จะยึดติด...ผิดฝังรอย
	ขอเดินหน้า...มิถอย
	ด้วยเพราะรัก...จึงปักใจ
	กลับเข้าสู่...วังวน
	เมื่อครั้งหน...เคยเข้าไป
	หมุนเวียน...เปลี่ยนแปรให้
	ทุกข์กับสุข...เคล้าคลุกกัน
	วนเวียน...เวียนหมุนวน
	เปลี่ยนปะปน...คนเพ้อฝัน
	ยื้อยุด...ฉุดฉับพลัน
	อยากพบวัน...อันสวยงาม
	วนเวียน...เวียนวน...หนทาง
	สรรค์สร้าง...สร้างสรรค์...วันใส
	ฟ้าเปลี่ยน...เปลี่ยนแปลง...แข็งใจ
	รับไป...สุขแลก...แบกทุกข์